Ποιος ήταν ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής

Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και γιορτάζει σήμερα, αλλά και κάθε χρόνο στις 28 Σεπτεμβρίου, σταθερή εορτή

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής – Βίος

Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής καταγόταν από το Ικόνιο και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270 – 275 μ.Χ.).

Κατείχε μεγάλη κοινωνική θέση στο Ικόνιο, αλλά και μεγάλες χριστιανικές αρετές. Όταν, λοιπόν, ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός (270 – 275) εξέδωσε διάταγμα κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Ικονίου συνέλαβε τον Χαρίτωνα από τους πρώτους. Τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν σκληρά. Όμως ο Χαρίτων έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του.

Στο διάστημα δε που βρισκόταν στη φυλακή, ο Αυρηλιανός δολοφονήθηκε. Ο Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε το διωγμό κατά της Εκκλησίας και ο Χαρίτων απελευθερώθηκε.

Αποφάσισε, τότε, να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Αλλά στον δρόμο συνελήφθη από ληστές, που τον οδήγησαν στο κρησφύγετό τους. Όταν έφθασαν στη σπηλιά τους, έφαγαν και ήπιαν. Αλλά το κρασί ήταν δηλητηριασμένο και πέθαναν όλοι. Τότε, η σπηλιά εκείνη των ληστών μετατράπηκε από τον Όσιο σε εκκλησία του Θεού.

Η φήμη του Χαρίτωνα έφερε κοντά του πολλούς μαθητές. Τους κυβερνούσε με στοργή και τους προήγαγε σε υψηλές βαθμίδες αρετής. Ποθώντας, όμως, περισσότερη ησυχία, όρισε διάδοχό του στο μοναστήρι και αναχώρησε στην έρημο, όπου ασκήτεψε μέσα σε διάφορα σπήλαια.

Όταν πλησίαζε το τέλος του, επέστρεψε στο αρχικό του μοναστήρι, κοντά στους αγαπημένους του μαθητές, τους οποίους είχε οδηγήσει «επί ζωής πηγάς υδάτων». Δηλαδή τους είχε οδηγήσει σε πηγές νερών, που είναι γεμάτα ζωή. Εκεί, λοιπόν, παρέδωσε ήσυχα και ειρηνικά την ψυχή του στον Θεό.

Που βρίσκονται τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Χαρίτωνα

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.

Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής Απολυτίκιο

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χαρίτων του Πνεύματος, καταυγασθείς ταίς αυγαίς, φωστήρ εχρημάτισας, της εναρέτου ζωής, Χαρίτων μακάριε, συ γαρ ομολογία, αληθείας εμπρέψας, έλαμψας εν ερήμω, εγκράτειας τοις πόνοις. Διό των ευφημούντων σε, Πάτερ μνημόνευε.

Κοντάκιο
Ήχος β’. Την εν πρεσβείαις.
Κατατρυφήσας θεόφρον της εγκρατείας, και της σαρκός σου τας ορέξεις χαλινώσας, ώφθης τη πίστει αυξανόμενος· και ως ζωής εν μέσω, ξύλον Εδέμ εξήνθησας, Χαρίτων παμμάκαρ ιερώτατε.

Ο Οίκος
Τούτον τον μέγαν εν τοις Οσίοις, τον φωστήρα τον θείον Ικονίου πιστοί, Χαρίτωνα τον μακάριον, εν υμνωδίαις ανευφημήσωμεν, και εν ασμασι θείοις, αυτού την κάραν στέψωμεν· την γαρ οφρύν των ματαίων ειδώλων ηδάφισε, συν τούτοις και των δαιμόνων την ενέργειαν πάσαν ενέκρωσε· διό τους πόνους μεν ήνεγκε, των βραβείων δε έτυχεν αληθώς· Αυτόν ούν επαινούντες γεραίρομεν, του κόσμου φωστήρα τον παγκόσμιον.

Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον.
Της αθλήσεως πόνοις δοκιμασθείς, της ασκήσεως άθλοις βεβαιωθείς, χρυσίου λαμπρότερον, ευσεβεία απήστραψας, και καθαρόν δοχείον υπάρξας του Πνεύματος, πονηρών πνευμάτων το σκότος εμείωσας· όθεν συναθροίσας, μοναζόντων αγέλας, ποιμήν τούτων γέγονας, και φωστήρ διαυγέστατος· Ω Χαρίτων μακάριε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Χρόνια πολλά