Έφθασε σε τέτοια ύψη αρετών, ώστε αξιώθηκε να λαμβάνει τροφή από αγγέλους.
Ιδιαίτερα έγινε γνωστός ως μύστης της αδιάλειπτης νοεράς προσευχής. Της νηπτικής του φιλοσοφίας μαθητής υπήρξε και ο μέγας Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος γράφει, πως των εκεί αναχωρητών ήταν «έξαρχος και κορυφαίος… θαυμάσιος… μέγας και περιβόητος στην ησυχία και στη νήψη και θεωρία, σ’ εκείνους τους καιρούς. Τον θαύμαζαν όχι μόνο οι συνασκητές του, αλλά πολύ περισσότερο στην πατρίδα του το Βυζάντιο».
Στο Βυζάντιο τελείωσε τη ζωή του «και ο Θεός έδειξε σημεία μεγάλα για το ότι τον είχε ευαρεστήσει, δοξάζοντας με μεγάλα θαύματα τα ιερά του λείψανα».
Στον βίο του οσίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, ο όσιος Γρηγόριος επονομάζεται Στραβολαγκαδίτης και αναφέρεται ως ιερομόναχος.
Το 1339 υπόγραψε τον Αγιορειτικό Τόμο. Περί το 1344 έλαβε επιστολή από τον Ιωσήφ Καλόθετο, όπου του εκθέτει τους κατά του Ακινδύνου αγώνες.
Η μνήμη του τιμάται στις 2 Απριλίου.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ-agioritikesmnimes.blogspot.com