Ο Άγιος Παΐσιος πονούσε για το Άγιον Όρος και αγωνίσθηκε να παραμείνη ήσυχο, πνευματικό, αρνησίκοσμο.
“Θα δείτε, αυτές οι μεγάλες οικοδομές που κτίζουν μερικοί, αργότερα θα ερημώσουν.
Και να πληρώνουν κάποιον δεν θα πηγαίνει να καθήση εκεί.
Μόνο θα παίρνουν υλικά για να φτιάχνουν άλλα Καλυβάκια”.
“Σήμερα υπάρχει πολύ υλικό, έρχονται πολλοί νέοι για μοναχοί, αλλά είναι λιγοστό το προζύμι.
Δεν είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός και οι νέοι που έρχονται δεν βλέπουν παράδειγμα. Λείπει το παράδειγμα.”
Ο Γέροντας πονούσε για το Άγιον Όρος και αγωνίσθηκε να παραμείνη ήσυχο, πνευματικό, αρνησίκοσμο, όχι όμως αφιλόξενο, ανεπηρέαστο από κοσμικές καταστρεπτικές επιδράσεις για να συνεχίση να είναι άγιο και να αναδεικνύη αγίους.
Τόνιζε γεμάτος ελπίδα:
“Πάλι θα επιστρέψουν στην παράδοση. Θα δείτε πολυτελή αυτοκίνητα να γίνονται σαν κοτέτσια και νέους μοναχούς να ζουν σε σπηλιές“.
Από το βιβλίο: ”Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου” του Ιερομονάχου Ισαάκ, Άγιον Όρος, Σελ. 682-683