Τον Ιησού, ως ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, προσπάθησαν ποικιλότροπα και ποικιλόμορφα να υποβιβάσουν, να αμφισβητήσουν και να αμαυρώσουν αρκετοί
Του π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ*
Κυριακή μεταξύ δύο μεγάλων εορτών αυτή που μας έρχεται σε λίγες ημέρες. Ενώνει την Ανάληψη του Κυρίου με την Πεντηκοστή. Στη θεία λειτουργία θα θυμηθούμε τους Θεοφόρους Πατέρες οι οποίοι συμμετείχαν στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο που συγκροτήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και πήραν μέρος σε αυτήν όλοι οι επίσκοποι της εποχής. Δύσκολο το εγχείρημα, έγινε εφικτό. Είναι τα άγια πρόσωπα που υπερασπίστηκαν τη θεότητα του Χριστού, αφού είχαν αρχίσει να φαίνονται ήδη εκείνοι που θα την παραποιούσαν ηθελημένα και βάναυσα. Επιστρατεύτηκαν επιχειρήματα, φωτίσθηκαν από το Αγιο Πνεύμα, αντέδρασαν δυναμικά. Ηταν για τον Κύριο, αυτό ήταν αρκετό.
Τον Ιησού, ως ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, προσπάθησαν ποικιλότροπα και ποικιλόμορφα να υποβιβάσουν, να αμφισβητήσουν και να αμαυρώσουν αρκετοί. Είναι οι κάθε λογής χρόνου και τόπου αιρετικοί, παλαιότεροι και νεότεροι. Γνήσιοι οι περισσότεροι απόγονοι και αδιόρθωτοι οπαδοί του Αρείου, που καταδικάστηκαν στην παραπάνω ιερή σύναξη. Την Κυριακή, λοιπόν, και στην αποστολική περικοπή θα ακούσουμε τον Απόστολο Παύλο να συμβουλεύει τους πρεσβυτέρους της Εφέσου και όλους τους μετέπειτα χριστιανούς για θέμα που είναι φλέγον μέχρι τις ημέρες μας. Συμβουλεύει αυτούς και εμάς πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αιρετικοί. Σίγουρα θα εμφανισθούν, το είχε πει και ο Κύριος, γι’ αυτό και δεν είναι έκπληξη.
Τους περιγράφει ως «λύκους άγριους», χωρίς λύπηση για τους χριστιανούς θύματά τους. Ερχονται με ένδυμα προβάτου, ενώ μέσα τους κρύβουν αιμοβόρα διάθεση και σαρκοβόρα θέληση. Θέλουν και προσπαθούν με κάθε μέσο και τρόπο να εισβάλουν στο ποίμνιο της Εκκλησίας για να το αποδεκατίσουν, να το διαβρώσουν, να το διαλύσουν. Μην ξεχνάμε ότι ο λαός μας είναι σοφός στην περίπτωση αυτή όταν μας βεβαιώνει ότι τα καρποφόρα δέντρα χτυπούν και καρπός είναι η ψυχή μας.
Δεν θα γίνει όμως τίποτα από τα παραπάνω αν αγρυπνούν και θυμούνται πρώτα οι πρεσβύτεροι, ως καλοί ποιμένες, και ύστερα οι χριστιανοί, ως υπεύθυνα πρόσωπα. Πρέπει πάντες να ξέρουν ότι ο σκοπός των αιρέσεων είναι να ξαφνιάσουν και να πείσουν περί της δήθεν ορθότητας των απόψεών τους. Θα το καταφέρουν αυτό αν δεν ξέρουμε ή δεν ενδιαφερόμαστε για τα της πίστεώς μας. Αν και όταν είμαστε χλιαροί εύκολα θα πέσουμε στην παγίδα τους και θα υποκύψουμε στα σχέδιά τους. Μέσα από πλατιά χαμόγελα κρύβονται πλαστά κηρύγματα, μέσα από γλυκόλογα υπάρχουν σχέδια υποχθόνια.
Για τον λόγο αυτόν πρέπει να δείχνουμε μεν αγάπη στους αιρετικούς, όχι όμως στις διδασκαλίες τους που είναι γεμάτες ψεύδη, παραποιήσεις και ανακρίβειες. Πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε το φάρμακο από το φαρμάκι, το καθάριο από το βρόμικο, τη ζωή από τον θάνατο. Αν είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό που πιστεύουμε είναι το μοναδικό και σωτήριο, τότε δεν θα τους δώσουμε το δικαίωμα να ενοχλήσουν, να θαρρέψουν, να πετύχουν. Οσο είμαστε αδαείς τόσο θα φερόμαστε ως ευάλωτοι και θα φαινόμαστε ως επιπόλαιοι, ικανοί να πλανηθούμε και τελικά να χαθούμε.
Ο θείος Παύλος εμπιστεύτηκε όλους μας στον Θεό, θα το ακούσουμε στο αποστολικό ανάγνωσμα. Μας πρόσφερε στην προστασία Του και μας δώρισε στη χάρη Του, αρκεί να το θέλουμε και να το εκμεταλλευτούμε. Μένουμε στο πατρικό μας σπίτι, την Εκκλησία όπου βαπτισθήκαμε, ενδιαφερόμαστε για τη διδασκαλία της, αποκτούμε νόημα ζωής, της εδώ και της μετέπειτα. Εκείνη ακατάπαυστα, αδιάψευστα και σθεναρά κηρύττει, προειδοποιεί και περιμένει∙ τη μετάνοια των αιρετικών και την αφοσίωση των υπολοίπων.
*Θεολόγος, διδάσκων Πανεπιστημίου Πειραιώς
Πηγή: Ορθόδοξη Αλήθεια
orthodoxia.online – Η Ορθόδοξη ματιά στα γεγονότα