Βασίλης Φούσκας: Το εύφλεκτο φορτίο του 2023.
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1970, όταν άνοιγε η αυλαία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ως απάντηση στη κρίση του κεϋνσιανισμού και των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Βιώσαμε τη παγκόσμια χρηματιστηριακή κρίση (2007-10), ακολούθησε η κρίση της ευρωζώνης (2010-2015), το Brexit και η πανδημία. Όλα αυτά συνέβαλαν στη πτώση της κερδοφορίας των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και στη συνακόλουθη συστολή του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης, εφόσον διαταράχθηκαν τα δίκτυα των αλυσίδων παραγωγής και το παγκόσμιο εμπόριο. Και τώρα εν έτει 2022 προς το 2023 έχουμε το Ουκρανικό.
Κι ενώ όλα έδειχναν η αποσύνθεση του Ευρω-Ατλαντισμού να παίρνει ένα δρόμο χωρίς γυρισμό, ο πόλεμος στην Ουκρανία επανένωσε τον Ευρω-Ατλαντισμό υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να αποκόβει, όσο αυτό είναι δυνατό, τη Κίνα από τις δυτικές αγορές.
Έτσι, η Ουκρανία δεν είναι παρά το επιστέγασμα της ιστορικής τάσης για αναδίπλωση του φαινομένου της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία κυριάρχησε στη Δύση μετά τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1970 ως η απάντηση στον καταρρέοντα κεϋνσιανισμό.
Εδώ και 15 χρόνια, τα νεοφιλελεύθερα πολιτικά συστήματα της Δύσης προσπαθούν, μάταια, να επουλώσουν τα ρήγματα που προκάλεσαν οι τεράστιοι δομικοί κραδασμοί του δυτικού συστήματος εξουσίας με μέτρα όπως η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η διαρκής λιτότητα.
Ωστόσο, η Ουκρανία έδειξε ότι αυτά τα μέτρα, πλέον, δεν αρκούν και ότι χρειάζονται θεσμοθετημένα καθεστώτα αυξημένης προστασίας των αγορών και των βιομηχανιών, μια θεσμοθέτηση η οποία επιβάλλεται να γίνει όχι μόνο σε επίπεδο έθνους-κράτους αλλά και με την καίρια αρωγή του.