Το δίκαιο της ανάγκης απορρέει από την φύση του ανθρώπου, από το ορμέμφυτο ένστικτο της αυτοσυντήρησής του και συνεπώς δύσκολα οριοθετείται από νομικά κείμενα.
Είναι τόσο απρόβλεπτο όσο «απρόβλεπτη» είναι και η ίδια η ανάγκη! Συνεπώς ο νομοθέτης, συντακτικός ή απλός, έπεται και δεν μπορεί να προηγείται όσο μεγάλη φαντασία και να έχει.
Για παράδειγμα στο Ελληνικό Σύνταγμα του 1975/2019 ο συντακτικός νομοθέτης, έχοντας την εμπειρία προγενέστερων ανώμαλων περιόδων, προσπάθησε στα μέτρα του δυνατού, να θεσπίσει ένα σύστημα εξαιρετικής νομοθέτησης δυο βαθμίδων, ανάλογα με την ένταση και κρισιμότητα της απρόβλεπτης και εξαιρετικής ανάγκης.
Έτσι, όταν υφίστανται έκτακτη και απρόβλεπτη κατάσταση, δηλαδή περιπτώσεις που απαιτούν ταχεία ενέργεια, προβλέπεται στο άρθρο 44 του Συντάγματος εξαιρετικό νομοθετικό όργανο, αποτελούμενο από την κυβέρνηση και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επιφορτισμένο να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Η τακτική αυτή, απορρέει από τη λογική πως ο χρόνος είναι κρίσιμος και δεν θα πρέπει να σπαταληθεί. Το τακτικό νομοθετικό όργανο είναι αργό και άρα αναποτελεσματικό.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Ο Λουκάς Προυσανίδης είναι δικηγόρος Αθηνών. Ασχολείται ενεργά με το ποινικό και το δημόσιο δίκαιο τόσο σε θεωρητικό επίπεδο (διδασκαλία) όσο και πρακτικό (μάχιμη δικηγορία). Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, νομικά περιοδικά και νομικούς εκδοτικούς οίκους, ενώ έχει επιμεληθεί και τον ποινικό κώδικα και κώδικα ποινικής δικονομίας των νομικών εκδόσεων LexBook.
slpress.gr