Δεν είναι καινοφανής διαπίστωση η παραδοχή ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει από χρόνια μια πολύπλευρη κρίση. Κρίση ιδιαίτερα αποκαλυπτική, που στην παρούσα περίοδο δημιουργεί ζοφερό τοπίο για την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Γράφει η
Κρινιώ Καλογερίδου
Στο κοινωνικό επίπεδο η ταχύτητα της κατρακύλας είναι εφιαλτική και συνεχίζεται χωρίς ανάπαυλα με επιταχυνόμενο ρυθμό νοσηρότητας που διογκώνει τη δυσωδία.
Τη δυσωδία με επίκεντρο τη διαφθορά, την εγκληματικότητα, την αισχροκέρδεια (σε βαθμό μαυραγοριτισμού) και, προπάντων, την έκλυση των ηθών σε βάρος και μικρών παιδιών ακόμα από άτομα υπεράνω υποψίας. Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, η γλώσσα είναι η βασική σταθερά για την πολιτιστική ανάταση του Ελληνισμού.
Το κλίμα της εποχής έχει βαρύνει πολύ και βρίσκει την κοινωνία ταλαιπωρημένη. Να μην μπορεί να πάρει ανάσα, κυριολεκτικά, από την ακρίβεια, την αγωνία για το μέλλον των παιδιών της, την προϊούσα σήψη στην πολιτική μας ζωή (βλ. σκάνδαλα, σκανδαλολογία) και την κρίση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η οποία προοιωνίζεται τα χειρότερα.
Στο πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, πάλι, οι αξιόλογοι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών έχουν αποδεκατιστεί προϊόντος του χρόνου και οι λίγοι που έχουν απομείνει παραμένουν αθέατοι στο ευρύ κοινό, υπερακοντισμένοι απ’ το ξεπέταγμα διαττόντων αστέρων αρεστών στο μιντιακό κατεστημένο, το οποίο τους προβάλλει θεαματικά με αφορμή εκδόσεις βιβλίων ή συνεντεύξεις τους.
Συνεντεύξεις ειδικής και γενικής θεώρησης, μεστές από συγγραφική φιλοδοξία, αλλά χωρίς πνευματική εγρήγορση, επινοητικότητα, ταυτότητα λόγου και απαγκίστρωση από ξενόφερτες επιρροές (βλ. μυθιστορήματα-απομιμήσεις των βίπερ ΝΟΡΑ και Άρλεκιν του παρελθόντος, τα οποία αντικατέστησαν την ποιότητα στη Λογοτεχνία με την εμπορικότητα και την κερδοφορία).
Στο ίδιο επίπεδο, το πνευματικό, πιο εμφανής από ποτέ είναι και η δοκιμιογραφική απουσία, η δοκιμιογραφική διάθεση συγγραφέων με φόντα δημιουργικής συγγραφής και ανάδειξης ιδεών με ανατρεπτικό χαρακτήρα.