Ρωτώ πνευματικούς γέροντες «πότε θα έρθει ο αντίχριστος»; Κι εγώ σου απαντώ :
Τον αντίχριστο τον έχεις φέρει ήδη με τον τρόπο ζωής σου.
Με τις επιλογές σου.
Τον περιμένεις ως άνθρωπο;
Θα γίνει κι αυτό. Αλλά ήδη τον έχεις φέρει εδώ, γιατί είσαι ο ίδιος αντί-Χριστός.
Αφού η ζωή σου δεν έχει καμμία σχέση με τον Χριστό. Πού ψάχνεις τον αντίχριστο;
Αυτό που εσύ απολαμβάνεις περισσώς, το στερείς από τον αδελφό σου που το έχει ανάγκη.
Η υπερκατανάλωση των δυτικών, προκαλεί την εξαθλίωση των χωρών του Τρίτου Κόσμου.
Ο δυτικός τρόπος ζωής έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό την εγωιστική ανάπτυξη και απόλαυση σε βάρος του Θεού, του άλλου ανθρώπου, της Δημιουργίας (ζώα, φυτά, υδάτινοι πόροι, ατμόσφαιρα κ.λ.π.). Καλλιέργεια δηλαδή παντελώς αντι-Χριστιανικών επιλογών ζωής. Σκέψεις και πράξεις διαρκών βεβηλώσεων της ιερότητας των παραδεδομένων (παράδοσης) στην ζωή μας.
Της ιερότητας των παραδεδομένων σε σχέση κυρίως με τον Θεό, την πατρίδα, την οικογένεια, των ευλογημένων δηλαδή ευκαιριών εξόδου από τον εαυτό μας και κοινωνίας του εγώ μας.
Ο δυτικός τρόπος ζωής με την αντίχριστη πολιτική του, δημιουργεί τον κόσμο, τον λαό που θα δεχθεί εκείνον που πρεσβεύει αυτή την πολιτική.
Δεν μπορεί να ονομάζεται χριστιανός εκείνος που επιθυμεί αυτόν τον τρόπο ζωής, ακόμη κι αν συχνάζει στην εκκλησία.
Η χριστιανική ζωή είναι στην βάση της ασκητική. Η άσκηση είναι πράξεις περιορισμού της δικής μου απόλαυσης με σκοπό την προσφορά της στους άλλους. Ασκητικό είναι το εγώ που προσφέρεται θυσιαστικά στον Θεό, τον άνθρωπο, την Δημιουργία.
Αγάπη είναι η παραίτηση από τις δικές μου επιθυμίες και εγκόλπωση των επιθυμιών του Θεού, του άλλου εν Θεώ, της κτίσης εν Θεώ.
Η αγάπη είναι ένας μεγάλος σταυρός. Ο αγαπών εγκολπώνεται τον Εσταυρωμένο Χριστό. Ο Σταυρός είναι η ύψιστη μορφή θυσίας του ανθρωπίνου εγώ για τον Θεό και τον άλλο.
Ο Σταυρός είναι η ύψιστη μορφή αγάπης. Ο χριστιανός που δεν εγκολπώνεται βιωματικά τον Σταυρό, είναι χριστιανός ξένος σταυρού, δηλαδή αντίχριστος. Ακόμη κι αν φορά τον σταυρό στο στήθος. Όταν η βιωτή μου δεν είναι Σταυρός, ο σταυρός στο στήθος μου είναι ένα απλό κόσμημα.
Η άσκηση είναι ύψιστη υποχρέωσή μου. Δεν απλώς μια επιλογή μου.
Το πρώτιστο χριστιανικό καθήκον μου είναι να περιορίσω τις ανάγκες και απολαύσεις μου, διότι αυτό το χρωστώ στον Θεό ως τήρηση του “εργάζεσθαι και φυλάττειν”, το χρωστώ στους αδελφούς μου απ’ τους οποίους τις στερώ, το χρωστώ στην κτίση που την βιάζω για να απολαμβάνω εγώ.
Δεν μπορώ να καλούμαι άνθρωπος κι ακόμη περισσότερο χριστιανός, τη στιγμή που βιάζω τα πάντα για να θρέφω ηδονιστικά το εγώ μου ή την όποια προέκταση του εγώ μου.
Ρωτώ πνευματικούς γέροντες “πότε θα έρθει ο αντίχριστος”; Κι εγώ σου απαντώ : “τον αντίχριστο τον έχεις “φέρει” ήδη με τον τρόπο ζωής σου.
Με τις επιλογές σου. Τον περιμένεις ως άνθρωπο; Θα γίνει κι αυτό. Αλλά ήδη τον έχεις φέρει εδώ, γιατί είσαι ο ίδιος αντί-Χριστός. Αφού η ζωή σου δεν έχει καμμία σχέση με τον Χριστό. Πού ψάχνεις τον αντίχριστο;
Μαρία – orthodoxhpisth.eu