Αυτή η λόγχη πού αντικατέστησε τον Σταυρό στις σημαίες και την είδαμε εχθές να “καμαρώνει” με δυναμική επιθετικότητας και σαν γροθιά μίσους προς τον ουρανό
δεν είναι παρά η απόλυτη έκφραση επαναστατικότητας του νέου ανθρώπου προς τον Θεό.Δείχνει εκεί πού είναι ο στόχος ακριβώς. Να εκθρονίσει ο άνθρωπος το θείο, για να καθίσει αυτός στην θέση του Θεού.
Είναι η αξίωση του αφέντη της νέας τάξης πραγμάτων. Μια βαβελική επανάσταση βγαλμένη από τα προφητικά αναγνώσματα.Είναι μια λόγχη μίσους πού μυρίζει θάνατο και θυσίες λαών για να επικρατήσουν οι δυνατοί.
Υπάρχει βέβαια και η λόγχη της δικής μας πρότασης για μια νέα εποχή, την βασιλεία του Θεού. Αυτή η λόγχη είναι ο ίδιος ο Σταυρός πού τώρα η απουσία του μας πληγώνει και μας ξαναγυρίζει στα χρόνια του θανάτου.
Λόγχη πού έπληξε δυναμικά τον εξουσιαστή θάνατο και τον ανάγκασε να ελευθερώσει τον δέσμιο άνθρωπο.
Ο Σταυρός συνδέεται και με την λόγχη εκείνη με την οποία ο εκατόνταρχος του ευαγγελίου τρύπησε την πλευρά του Ιησού και ευθύς ξεπήδησε το αίμα και το νερό, σύμβολα της ζωής και της δημιουργίας.
Εδώ καταστροφή, εδώ ανακαίνιση. Εδώ θάνατος, εκεί ζωή. Εδώ σκλαβιά, εκεί ελευθερία.
Αχ αυτές οι λόγχες οι αλαζονικές οι ανάρμοστες.
Τρυπήσανε με θράσος την σάπια κοιλιά της αβύσσου για να ξεπηδήσουν όλα τα δαιμόνια και να καταλάβουν την γη. Έχουμε και τους νοσταλγούς του άδη. Ο υπερήφανος άνθρωπος δεν παραδειγματίζεται ποτέ.
Είναι εθισμένος στην θανατίλα. Καλό του κατευόδιο…