Όπως λέγαμε χτες πήγες στα προσκυνήματα, είδες τους πατέρες, είδες τα άγια λείψανα, είδες το Άγιον Όρος, την Παναγία της Τήνου όλα αυτά πήγαμε, ήρθαμε.
Ποιο το όφελος τελικά από όλα αυτά τα πράγματα;
Μεταμορφώθηκε η καρδιά μας;
Γίναμε πιο ταπεινοί άνθρωποι;
Γίναμε πιο γλυκύς άνθρωποι;
Γίναμε πιο πραείς άνθρωποι εις το σπίτι μας εις την οικογένειά μας στο μοναστήρι μας;
Ξέρω ‘γω εκεί που εργαζόμαστε.
Αυτό έχει σημασία. Εάν δεν τα καταφέραμε αυτά τα πράγματα τουλάχιστον ας γίνομεν ταπεινοί.
Μέσα από την μετάνοια. Ας γίνομαι ταπεινοί.
Εάν ούτε και αυτό το καταφέραμε τότε είμαστε άξιοι πολλών δακρύων, έτσι. Είμαστε για κλάματα.
Διότι δυστυχώς ο χρόνος περνά και χάνεται και εμείς μετρούμε χρόνια.
Πηγή: “Η θεραπεία από την αρρώστια τού Φαρισαϊσμού”, Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού, Αθανάσιου