Η επίμονη προσπάθεια του Βερολίνου να αποτρέψει την επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας (λόγω της άρνησης να αποσύρει το Oruc Reis) επαναφέρει στο προσκήνιο τον διαχρονικό γεωπολιτικό έρωτα που συνδέει τη Γερμανία με τον οθωμανικό-τουρκικό παράγοντα.
Τη σχέση αυτή την είδαμε τα τελευταία χρόνια με αφορμή την απόφαση του Ερντογάν να στείλει μαζικά χιλιάδες μετανάστες στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια με σκοπό να περάσουν βιαίως στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Την βλέπουμε και σήμερα.
Για τη μεταπολεμική Γερμανία (υπό μια έννοια και για την Γερμανική Αυτοκρατορία από την ίδρυσή της το 1871) οι οικονομικές σχέσεις αποτελούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα αλληλεξάρτησης σε διακρατικό επίπεδο.
| Είδη μνημείου
Στην αντίληψη των Γερμανών, η οικονομική ισχύς αποτελεί παράγοντα εξαιρετικής αποτελεσματικότητας, προκειμένου να εδραιωθεί η κυριαρχία τους επί άλλων χωρών. Ανεξαρτήτως αν για τη Γερμανία η κυριαρχία επιτυγχάνεται, τελικά, μέσω της πολιτικοστρατιωτικής ισχύος, όταν αυτή δεν είναι εφικτή, η οικονομική εξάρτηση των άλλων χωρών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να δημιουργηθούν οι όροι για την τελική κυριάρχηση.
Οι γερμανοτουρκικές σχέσεις ανάγονται στην εποχή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και της αντίστοιχης Οθωμανικής (τέλος 19ου αιώνα) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
