Όταν θες να μιλήσεις για το γήπεδο, δεν θα πιάσεις κουβέντα με τη γιαγιά σου που ασχολείται με το πλέξιμο, τις νόστιμες πίτες και το πότισμα του κήπου σας. Θα μιλήσεις με κάποιον σχετικό, ειδικό, που γνωρίζει καλά το ποδόσφαιρο.
Το ίδιο και όταν θες να πας για ψώνια, να αγοράσεις ένα άρωμα. Δεν θα ρωτήσεις κάποιον που δεν ξέρει τίποτε, ούτε καν από αποσμητικά!
Αν θες να αγοράσεις έναν καλό υπολογιστή, δεν θα συμβουλευτείς κάποιον που δεν έχει ιδέα ούτε καν πώς ανοίγει το λάπτοπ. Θα πάρεις ένα φίλο σου που ξέρει τέλεια τα τελευταία μοντέλα, να σε διαφωτίσει κατάλληλα.
Έτσι να σκέφτεσαι και στη ζωή γενικότερα.
Όταν κάποιος έρχεται να σε κρίνει, και είναι άνθρωπος γεμάτος φοβίες, ανασφάλειες, κοινωνικούς και οικογενειακούς προγραμματισμούς που τον φρενάρουν, τον καθηλώνουν και του περιορίζουν το μυαλό από την ανοιχτή θέα και σύλληψη της ζωής, είναι σα να σε συμβουλεύει ένας άσχετος για την αγορά του πιο δυνατού υπολογιστή για τη δουλειά σου!
Θα λάβεις σοβαρά υπόψη τη γνώμη ενός τέτοιου ανθρώπου;
Όχι!
Από περιφρόνηση για το πρόσωπό του; Όχι!! Μα επειδή ξέρεις ότι δεν είναι ο κατάλληλος για το θέμα σου! Επειδή ξέρεις ότι είναι «φορτωμένος» με τόσα δικά του θέματα, προσωπικά τραύματα, προβλήματα, πληγές και άλυτα ζητήματα.
Η όποια κρίση του, θα προσπερνιέται τόσο εύκολα κι αβίαστα. Μέσα σου θα αντηχεί αυθόρμητα αυτή η φωνή: «καλά, εντάξει φίλε, άσε καλύτερα» . Γιατί; Από κακία; Από περιφρόνηση; Από αδιαφορία; Είπαμε, όχι!! Μα από μια επίγνωση ότι μιλάει ένας άσχετος, ακατάλληλος και μη ειδικός.
Το ίδιο να κάνεις και όταν κάποιος σε απορρίπτει, σε ακυρώνει, σε προσβάλλει ηδονικά, σε μειώνει απογοητευτικά, σου αναχαιτίζει όνειρα, ταλέντα, πλάνα και φιλοδοξίες.
Να σκέφτεσαι: πόσα δικά του βάρη κουβαλά άραγε ο ίδιος, πόση αγνωσία έχει, πόσο υποφέρει προσωπικά από πιθανή μειονεξία, ανασφάλεια, ψυχικά ελλείμματα, πόνους κλπ, που τον κάνουν τώρα να μου μιλά έτσι.
Δεν ξέρει καν τον εαυτό του, και θα κατανοήσει εσένα; Ο άνθρωπος αυτός δεν μιλά με καθαρή και διαυγή σκέψη για σένα.
Αγνοεί το καλό σου.
Δεν είναι οπωσδήποτε κακός.
Πάσχει από άγνοια.
Νοσεί αγνωσία.
Ας αλλάξουμε το ερώτημα τώρα.
Εσύ είσαι αυτός που είσαι, αυτή που είσαι. Σε βασανίζουν διάφορα προσωπικά σου θέματα: σχέσεις, εργασία, λάθη, αδυναμίες, πάθη, προβλήματα, συναισθήματα, ψυχικές αναστατώσεις, μεταπτώσεις, τρέλα.
Πώς θα σου μίλαγε για όλα αυτά ο Χριστός;…
Πώς θα σε αντιμετώπιζε ο άγιος Πορφύριος, αν πήγαινες στο απλό κελλάκι του στον Ωρωπό;
Σίγουρα τελείως αλλιώς!! Μα τελείως αλλιώς!
Διότι εδώ μιλάμε για ΦΩΤΙΣΗ!!
Για τον ίδιο τον Θεό, στην περίπτωση του Χριστού!
Και για έναν αληθινό άνθρωπο του Θεού, άγιο πρόσωπο, με φοβερή επίγνωση, θεία φώτιση και λαμπερή ψυχή, στην περίπτωση του αγίου Πορφυρίου.
Άρα, όταν κάποιος σου φέρεται με τρόπο που δεν σου αξίζει, να θυμάσαι ότι είναι ο πιο «ακατάλληλος» να μιλήσει σωστά για σένα. Και το να μιλήσει ή να γράψει κάτι για σένα, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Ζούμε στην εποχή που ο καθένας λέει ό, τι θέλει για όποιον θέλει.
Μπορείς όμως μέσα σου, να μην επιτρέψεις στην ψυχή σου να λάβει υπόψη της σοβαρά τη γνώμη ενός μη κινούμενου από το άγιο Πνεύμα ανθρώπου!
Διότι το άγιο Πνεύμα, ποτέ δεν εμπνέει κακία, μίσος, ζήλεια, εμπάθεια, απόρριψη, δηλητήριο και πόνο στο συνάνθρωπο!!
Βάλε μια μόνωση μεταξύ της χαράς της ψυχής σου, και της γνώμης και κριτικής που ασκείται για σένα, από κάθε τέτοιο άνθρωπο.
Θυμάμαι σε μια περίπτωση ασθενούς που ήθελε χειρουργείο και γιατρούς, ήταν μια γιαγιά εκεί στο χωριό που έλεγε συνταγές και μαντζούνια που θυμόταν. Κανείς δεν την μίσησε, κανείς δεν την κορόιδεψε, μα και κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά. Αυτά ξέρει, αυτά λέει!
Εμείς όμως, προχωράμε μπροστά.
Η ζωή προχωράει μπροστά.
Η αγάπη, σε πάει μπροστά, χωρίς να καθηλώνεσαι σε γνώμες, απόψεις, κριτικές και κακίες ανθρώπων που ζουν σε νοητική θόλωση, έχουν μεγάλη ψυχική μυωπία, και δυσκολεύονται προς το παρόν να βιώσουν τι θα πει «αγάπη», «σεβασμός», «διάκριση», «ένθεη εμπειρία» και «φωτισμένη κρίση».
ΟΜΙΛΙΕΣ
ΚΑΣΤΟΡΙΑ, την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου
ΣΕΡΡΕΣ, Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου
πατήρ Ανδρέας Κονάνος
[the_ad id=”154252″]