Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε, Σεραφείμ Κυκκώτης
Η κάθε οικονομική κρίση σημαίνει ραγδαία αύξηση της ανεργίας και για ‘κείνους που εργάζονται λιγότερο εισόδημα. Ακόμη σημαίνει κι αδυναμία να πληρώσουν τα δάνεια τους εκείνοι που δεν έχουν εργασία και φυσικά όσοι με διάφορα μέσα και ηθικά (σωστές εγγυήσεις) και ανήθικα (ανύπαρκτες εγγυήσεις) πήραν τρελλά δάνεια εκατομμυρίων από τις καταθέσεις τίμιων εργαζομένων που στην Κύπρο τις κουρεύουν.
Ακόμη μιας οικονομικής κρίσης προηγείται όταν απουσιάζει μια σωστή κρατική εποπτεία με ειδική νομοθεσία όσοι αγοράζουν και επενδύουν σε μετοχές να μη τους κλέβουν τα λεφτά τους, όπως συνέβει στο παρελθόν στη Λαϊκη και στις ΚΑ και άλλους απατεώνες που κατάκλεψαν τόσα συνταξιοδοτικά ταμεία, αλλά και πολλών αθώων οικογενειών από τη μεσαία τάξη που ήθελαν να εξασφαλίσουν κάποτε τις σπουδές των παιδιών τους ή να τους βοηθήσουν όταν κάποτε θα έφτιαχναν τη δική τους οικογένεια.
Ό, τι εσυνέβει στην Ελλάδα και στην Κύπρο και γενικά σε μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου στο χώρο της ΕΕ μπορούν να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε πολλά πράγματα προς το καλύτερο για το καλό ολόκληρης της Ανθρωπότητας, όπως εσυνέβει με τους δύο παγκόσμιους καταστροφικούς πολέμους που οδήγησαν στην δημιουργία του ΟΗΕ και άλλων οργανισμών για να δίνουμε ειρηνικές λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα που απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια. Κάθε πόλεμος είναι καταστροφή για όλους μας. Όπως συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία και στη Γάζα.
Σε μια εποχή λοιπόν που μολύνουμε επικίνδυνα το Περιβάλλον μας με ανεξέλεκτες συνέπειες για ολόκληρο τον Πλανήτη μας και για τις μελλούμενες γενιές μπορούμε με σοβαρές πολιτικές αποφάσεις και ειδικές νομοθεσίες να αλλάξουμε τον κόσμο να γίνει πιο δίκαιος και πιο όμορφος και πάνω απ’ όλα πιο ανθρώπινος. Συμμετέχοντας τα τελευταία χρόνια στις Συνδιασκέψεις Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COPs) κατάλαβα περισσότερο το αυτονόητον ότι όλοι μας αποτελούμε ένα σώμα, το Σώμα της Ανθρωπότητας, κι όταν είμαστε προετοιμασμένοι να προστατέψουμε με κάθε τρόπο τα ασθενή και υποφέροντα μέλη αυτού του σώματος , προστατεύουμε τελικά και τις χώρες μας και τους ευατούς μας και τους Λαούς μας. Η υπόθεση της Ειρήνης και της Παγκόσμιας Ασφάλειας μας αφορά όλους μας. Και προστατεύονται και ενισχύονται με την ευαισθησία μας σε θέματα επικράτησης της Δικαιοσύνης και του σεβασμού μας στο Διεθνές Δίκαιο.
Η ταπεινή μου πρόταση ας θεωρηθεί αφετηρία για ένα ανοικτό διάλογο με τη συμμετοχή όλων μας ξεκινώντας από το δικό μας χώρο στην Ελλάδα και στην Κύπρο κι αν πετύχει, είναι δύσκολο να μη επηρεάσουμε τα πράγματα παγκόσμια, όπως άλλωστε και στο παρελθόν ο Ελληνικός πολιτισμός απέδειξεν και στην αρχαιότητα και στο Μεσαίωνα (Κλασσική εποχή, Μέγας Αλέξανδρος και Βυζάντιο) , αλλά και στα νεότερα χρόνια με τη πάλη μας με τους Οθωμανούς τυράννους και τους Γερμανούς χιτλερικούς Ναζί κατακτητές και τους Άγγλους αποικιοκράτες κι άλλους εμπόρους των Λαών.
Η πρόταση μου είναι πολύ απλή. Να δημιουργηθούν εταιρείες παραγωγής και υπηρεσιών με βαρύτητα την Πράσινη Ανάπτυξη (ό,τι παράγουμε και κάνουμε να περιορίζουμε την μόλυνση) για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για όλους μας. Για να γίνει αυτό χρειάζονται κεφάλαια. Εδώ είναι το νέο στοιχείο που θέλω να εισηγηθώ. Να υπάρχει Σοβαρός Κρατικός μηχανισμός με νομοθετική ρύθμιση όσοι αγοράζουν μετοχές των νέων εταιρειών παραγωγής και υπηρεσιών να είναι εγγυημένες οι επενδύσεις τους για το ποσόν που επενδύουν.
Το ποσόν δηλαδή που θα επενδύει κάποιος να μη το χάνει ποτέ του. Δεν εννοώ ότι πρέπει να πληρώνει το κράτος για κάθε αποτυχημένη εταιρεία, αλλά να έχει μια μορφή εποπτείας στη λειτουργία της νέας εταιρείας, έτσι ώστε αν δεν πάει καλά να πωλούνται τα περιουσιακά της στοιχεία και να επιστρέφουν τα χρήματα των επενδυτών στους μετόχους της. Η κάθε νέα εταιρεία να είναι υποχρεωμένη να έχει τις δικές της εγγυήσεις για το κεφάλαιο της αρχικής αγοράς των μετοχών που θα διαχειρίζεται. Ακόμη να μπορούσε με νομοθετική ρύθμιση, η κάθε νέα εταιρεία που θα στηρίζεται με τα κεφάλαια αυτά μετά από δύο ή τρία χρόνια να καταβάλλει στους μετόχους της μέρισμα που να αντιστοιχεί στο τρεχούμενο επιτόκιο του ποσού των επενδύσεων των μετοχών τους.
Όταν λοιπόν υπάρχει ο σωστός εποπτικός μηχανισμός ελέγχου με νομοθετική ρύθμιση και γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα πλαίξουμε με λοποδύτες τα κεφάλαια μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα τόσο με κρατικές συμμετοχές, όσο και από ημικρατικές και συνταξιοδοτικά ταμεία και φυσικά από τον ιδιωτικό τομέα από όλους τους πολίτες ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα. Με την ύπαρξη κεφαλαίων που είναι όμως εγγυημένα, να μη τη πάθουμε πάλι με τους κλέφτες, θα δημιουργηθεί μια φοβερή ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της παραγωγής και των υπηρεσιών και όλοι θα έχουμε εργασία και κατά συνέπεια εισοδήματα για να ζούμε με αξιοπρέπεια.
Ακόμη για να προστατεύουμε τους καλοπροαίρετους αφελείς επενδυτές με κρατικό έλεγχο να μη επιτρέπουμε να αναβαίνει ποτέ η τιμή μιας μετοχής περισσότερο από την πραγματική αξία των περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας και ξαφνικά μερικοί κλέφτες να τις κλείνουν και να εξαφανίζονται από τη γη με τα λεφτά του κόσμου.
Η πρόταση αυτή θα λύσει το πρόβλημα της ανεργείας που είναι και η πηγή της οικονομικής κρίσης και ταυτόχρονα με τον υγιή ανταγωνισμό θα βελτιωθούν τα προσφερόμενα προϊόντα και σε ποιότητα και σε τιμή. Η κάθε είδους παραγωγή δεν πρέπει να αποβλέπει μόνο στην περιορισμένη δική μας αγορά στην Ελλάδα και στην Κύπρο αλλά στην ευρύτερη καταναλωτική μεγάλη αγορά των χωρών της ΕΕ. Να θυμόμαστε την ιστορία μας με τα “Αμπελάκια”, πως αναπτύχθηκαν δομές συνεταιρισμού σε Μεγαλουπόλεις της εποχής που “όλα τά σκειαζε η σκλαβιά και τα πλάκωνε η φοβέρα”, με τη δημιουργία Ελληνικών Απόδημων Κοινοτήτων που συνέβαλαν τα μέγιστα στο μεγάλο ξεσηκωμό που γεννήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος.
Το θέμα είναι οι Κυβερνήσεις μας, με τη συνεργασία των Πολιτικών Κομμάτων, των εμπειρογνωμόνων μας (και έχουμε πολλούς ακόμη και νομπελίστες) , των Κοινοβουλευτικών μας Σωμάτων, των Δικαστικών και Νομικών Αρχών, τη βοήθεια των ΜΜΕ και φυσικά των οικονομολόγων μας και των εμπορικών και βιομηχανικών επιμελητηρίων και συμβουλίων να δούμε σοβαρά αυτή την προοπτική. Να δημιουργούνται εύκολα κεφάλαια για επενδύσεις με μηδενική όμως προοπτική απώλειας των επενδύσεων των επενδυτών. Θα μου πείτε αν μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό θα το κάναμε όλοι μας. Η απάντηση μου είναι απλή. Αυτό μπορεί να γίνει όταν έχουμε σοβαρές προτάσεις με μορφές συναιτερισμού από τίμιους ανθρώπους. Η ευθύνη μας ως εκπρόσωποι της Θρησκείας είναι να πούμε στους Πολιτικούς μας που είναι υπεύθυνοι για τις τύχες του κόσμου να δημιουργήσουν μηχανισμούς που να επιφέρουν κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο και ευημερία για όλους μας. Κεφάλαια ακόμη μπορούν να εξερευνηθούν με τον περιορισμό ένα τοις εκατό στον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό. Το θέμα είναι αυτά τα κεφάλαια να είναι εγγυημένα, να μη είναι δανεικά και αγύριστα.
Η παγκόσμια οικονομία είναι σχεδιασμένη για όσους έχουν χρήματα. Μόνο ο μισός πληθυσμός της γης έχει αυτή τη δυνατότητα. Τέσσερα σχεδόν δισεκατομμύρια περιμένουν να τους δώσουμε μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή για τις οικογένειες τους, αλλά και για τη ασφάλεια εκείνων που έχουν χρήματα και νομίζουν ότι ζουν άνετα.
Πρέπει λοιπόν να ξανασχεδιάσουμε τις δομές λειτουργίας της Παγκόσμιας Οικονομίας για νά έχουν πρόσβαση κι όσοι δεν έχουν χρήματα, και δεν εννοώ να τους χαρίζουμε χρήματα, αλλά να έχουν τη δυνατότητα άνθρωποι εργατικοί και τίμιοι, ιδιαίτερα οι νέοι μας, να μας παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες προτάσεις συναιτερισμού παραγωγής και υπηρεσιών, να παίρνουν δάνεια με ελάχιστον επιτόκιον (1%) ή ακόμη να παίρνουν τα κεφάλαια τους με τη μορφή των μετοχών με εγγυήσεις όμως του κεφαλαίου των επενδυτών.
Έγιναν ήδη τρείς Συνδιασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών για τον ξανασχεδιασμό των δομών της λειτουργίας της Παγκόσμιας Οικονομίας. Η Ελλάδα κα η Κύπρος μπορούν να συμβάλουν δοκιμάζοντας στις δικές τους οικονομίες να αναπτύξουν νέες μορφές διαθέσεως εγγυημένων κεφαλαίων. Αυτό μπορεί να γίνει φυσικά με τη σωστή λειτουργία εποπτικών οργάνων με ειδική νομοθεσία, διαφορετικά την σύγχρονη λερναία ύδρα που τη λένε διαφθορά ούτε ο Ηρακλής μπορεί να την εξοντώσει.
- O Σεραφείμ Κυκκώτης είναι Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Υπεύθυνος του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και εκπροσωπεί τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ. Θεόδωρο στους Διεθνείς Οργανισμούς και σε θέματα Αποδήμων.