Υπάρχει η απλή, επιφανειακή, πρόχειρη θέαση του θαύματος, υπάρχει όμως και ερμηνεία που προχωράει πολύ βαθύτερα.
Δεν σ’ αρέσει η δουλειά που κάνεις; Δύο λύσεις υπάρχουν:
Ή άλλαξε τον τρόπο που τη βλέπεις και κάν’ την πιο βολική και ταιριαστή σ’ εσένα ή, διαφορετικά, άλλαξε χώρο εργασίας και δουλειά. Πάντως, κάνε κάτι να βγεις απ’ τη μιζέρια που σε δέρνει. Διότι η μίζερη και η καταθλιπτική ζωή είναι ανυπόφορη. Κάποιοι έχουν μόνιμο μότο: «Η ζωή τραβάει την ανηφόρα». Και τους βλέπεις να περνούν ημέρες, μήνες, χρόνια ολόκληρα μες στη ρουτίνα, στην πίκρα και στο ανικανοποίητο.
Ανθρωποι μαραζωμένοι. Βγάζουν έναν στοιχειώδη, μικρό μισθό για να ζήσουν, κι αυτό είναι όλο. Κατά βάθος όμως δεν χαίρονται. Αλλοι έχουν μεγαλύτερο μισθό, αλλά κι αυτοί νιώθουν μεγάλο κενό.
Με εντυπωσίασε κάποτε ένας μαθητής στο σχολείο. Σπούδαζε Ιατρική αρκετά χρόνια. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι η Ιατρική δεν τον γέμιζε. Δεν του έδινε ούτε καταξίωση ούτε ευτυχία. Ο κόσμος τον ζήλευε. Μα εκείνος δεν χαιρόταν. Εγώ, για να τον τονώσω, του έλεγα: «Είσαι στα καλά σου που θα φύγεις απ’ την Ιατρική;! Αμα γίνεις γιατρός, θα έρχομαι κι εγώ, θα στέλνω γνωστούς μου, θα ‘σαι ο γιατρός του μέλλοντος, θα ‘σαι ο γιατρός μας». Και η απάντησή του: «Ναι, αλλά αυτό εμένα δεν μου δίνει χαρά. Δεν είναι αυτό που ζητάει η ψυχή μου». Και τελικά άφησε την Ιατρική και πήγε σε μια άλλη σχολή. Επειτα από λίγους μήνες μού είπε: «Τώρα βρήκα αυτό που ζητούσα». Mα όταν το έκανε, με σόκαρε.
Οταν όμως αργότερα το κατάλαβα καλύτερα, συμφώνησα ότι αυτή ήταν η πιο σωστή κίνηση της ζωής του. Θυμάμαι ότι, όταν τον πίεζα να συνεχίσει την Ιατρική, μου είχε πει με όλη του την καρδιά: «Αυτό που μου ζητάς να κάνω, πάτερ, δεν είναι η δική μου ζωή. Είναι η δική σου ζωή! Είναι αυτό που εσύ θες για μένα. Δεν θ’ αποφασίζουν όμως άλλοι για μένα. Κανένας δεν θα ‘ναι αυτός που θα αποφασίσει τη ζωή που θα ζήσω. Αυτό θα το αποφασίσω εγώ». (Αυτό το «εγώ» δεν είναι το «εγώ» της έπαρσης.) Και κανένας δεν θα αποφασίσει τη ζωή που θα ζήσεις εσύ. Αυτό θα το αποφασίσεις εσύ. Διότι το χάρισμα είναι δικό σου!
Σου το έχει δώσει ο Θεός, ναι! Αλλά το έχει δώσει σ’ εσένα! Για να το καλλιεργήσεις και να ανθήσει «ἐν σοί». Σ’ το λέω στα αρχαία. «Ἐν σοί» θα πει «μέσα σ’ εσένα». Και «διὰ σοῦ». Και «ἐν Θεῷ». Δηλαδή, μέσα στη Χάρη του Θεού. Οχι όμως ικανοποιώντας χατίρια άλλων και ζώντας τη ζωή των άλλων. Ζήσε τη ζωή σου.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Αθως
[the_ad id=”108846″]