Έχει πάντα ενδιαφέρον, ιχνηλατώντας να εντοπίζει κανείς την κομβική στιγμή στη ζωή ενός ήσσονος σημασίας –μέχρι τότε– χαρακτήρα.
Την στιγμή που ένας ήρωας εν τη γενέσει του βρίσκεται μπροστά στο σταυροδρόμι που του φανερώνει αδιαπραγμάτευτα το σημείο της εσωτερικής του αλλαγής και αυτογνωσίας. Αν το διασχίσει, δεν υπάρχει επιστροφή.
Έχει επιτύχει το σημείο της υπέρβασης, του διαχωρισμού του από τους κοινούς θνητούς. Έχει αποδράσει από τον συμβατικό χρόνο, τείνοντας προς την ακινησία.
Κάποιες φορές, μία τέτοια στιγμή κρίνεται αναγκαίο να κατασκευαστεί, ώστε να οικοδομηθεί ο ήρωας μέσα από τον δικό του φακό. Με λίγα και απλά λόγια: να πλάσει τον μύθο του!
Στην περίπτωση της Γκρέτα Τούνμπεργκ δύο είναι αυτές οι στιγμές που έχουν προτάξει οι οικείοι της, αλλά και η ίδια ως το προσφιλές γι’ αυτούς αφήγημα.
Η πρώτη συνέβη όταν ήταν, δεν ήταν, οκτώ ετών. Στο σχολείο της, προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ για την υπερθέρμανση του πλανήτη, την κλιματική αλλαγή, τους ρύπους, τα πλαστικά στους ωκεανούς και άλλα παρόμοια που προμήνυαν ένα δυσοίωνο μέλλον για τη μητέρα Γη και τους κατοίκους της.
«Υπεραναλύω τα πράγματα. Κάποιοι μπορούν να ξεπερνάνε καταστάσεις και σκέψεις, αλλά όχι εγώ», έχει πει…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Νεφέλη Λυγερού
[mks_button size=”large” title=”orthodoxia.online – Δείτε όλα τα άρθρα μας ΕΔΩ” style=”squared” url=”https://orthodoxia.online/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%b1/” target=”_blank” bg_color=”#dd3333″ txt_color=”#FFFFFF” icon=”” icon_type=”” nofollow=”0″]