Ἀκοῦστε, χριστιανοί, καί ζητῶ τήν προσοχή σας νά νοήσετε αὐτό πού θά σᾶς πῶ. Μέσα μας ἔχουμε μία βρωμερή μηχανή πού λέγεται «σῶμα τῆς ἁμαρτίας».
Αὐτή ἡ μηχανή δουλεύει μέρα-νύχτα καί παράγει ἁμαρτήματα. Ὅταν πηγαίνουμε καί ἐξομολογούμαστε λέμε στόν πνευματικό αὐτές τίς παραγωγές τῶν ἁμαρτημάτων τῆς μηχανῆς αὐτῆς. Καί συγχωροῦνται βέβαια ὅσα ἁμαρτήματα ἐξομολογούμαστε.
Ἀλλά τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας, ἡ βρωμερή μηχανή πού εἴπαμε, εἶναι μέσα μας καί δουλεύει συνεχῶς καί παράγει νέα ἤ καί τά ἴδια ἁμαρτήματα πού ἐξομολογηθήκαμε.
Ἔτσι, ἐνῶ ἐξομολογούμαστε, δέν ἔχουμε ἔπειτα τήν χαρά ὅτι καθαρίστηκε ἀπόλυτα ἡ ψυχή μας, γιατί ξέρουμε τό κακό πού ὑπάρχει ἐγκαταστημένο μέσα μας, μέ τήν ἁμαρτωλή φύση πού ἔχουμε, καί μᾶς κινεῖ πάντα στήν ἁμαρτία.
Γι᾽ αὐτό, χριστιανοί μου, δέν φτάνει μόνο ἡ ἐξομολόγηση, ἀλλά χρειάζεται καί ὁ ἀγώνας μας μετά ἀπό τήν ἐξομολόγηση, γιά νά ξερριζώσουμε ἐντελῶς τό δένδρο τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι βαθειά ριζωμένο μέσα μας. Γιά νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἐντελῶς ἀπό τά ἁμαρτωλά πάθη, ὥστε νά κλίνει ἀπόλυτα στόν Θεό καί νά ἀποστρέφεται τό κακό.
Γι᾽ αὐτό καί αὐτά τά ἐξομολογηθέντα ἁμαρτήματά μας πρέπει πάλι νά τά σκεπτόμαστε καί νά πονᾶμε γι᾽ αὐτά, γιά νά μήν τά ξαναπράξουμε. Ἔτσι καί ὁ Δαβίδ, ἐνῶ συγχωρέθηκε ἡ ἁμαρτία του, ὅμως ὁ ἴδιος ἔλεγε, «ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός».
ΙEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΣΤ´ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (9,1-8)
«Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι»!
Κοινοποιήστε:
