Πως θα αποκτήσω, Γέροντα, αυτήν την απλότητα; Να ανοίξω το κεφάλι και να βάλω μυαλό… παλιάς εποχής!
Να μπεις στην απλότητα του Γεροντικού, για να γνωρίσης την πνευματική επιστήμη, η οποία ανεβάζει και ξεκουράζει την ψυχή, και τότε το κεφάλι δεν πονάει.
Η λογική βασανίζει τον άνθρωπο.
Π.χ. λέω:
«Αυτό πρέπει να γίνη έτσι» και το κάνω, γιατί πρέπει να γίνη. Δεν το κάνω δηλαδή με την καρδιά, αλλά γιατί μου το υπαγορεύει η λογική. Η λογική λέει, αλλά και η ευγένεια λέει:
«Πρέπει να παραχωρήσω την θέση μου».
Δεν το λέει όμως η καρδιά. Άλλο είναι να σκιρτήση η καρδιά και να παραχωρήσω από αγάπη την θέση μου. Τότε θα νιώσω χαρά. Να μην υπάρχει ο εαυτός μας στις ενέργειές μας. Να μη ζητούμε την δική μας ανάπαυση.
Αυτό εμποδίζει να έρθη ο Χριστός. Να κοιτάζη κανείς τι αναπαύει τον άλλον. Η πραγματική ανάπαυση γεννιέται από την ανάπαυση του άλλου.
Τότε αναπαύεται και ο Θεός στον άνθρωπο και ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος, θεώνεται. Αλλιώς δουλεύει μόνον το μυαλό, και τότε όλα είναι σαρκικά, ανθρώπινα.
Η κοσμική λογική κουράζει το μυαλό και αποδυναμώνει τις σωματικές δυνάμεις, περιορίζει την καρδιά, ενώ η πνευματική λογική της δίνει ευρύτητα.
Το μυαλό, όταν χρησιμοποιήται σωστά, μπορεί να κεντήση την καρδιά και να την βοηθήση. Όταν ο νούς πάη στην καρδιά και συνεργασθή με την καρδιά, κάθε εργασία που κάνουμε παύει να είναι μία εργασία μόνο λογική.
Η λογική είναι χάρισμα. Την λογική όμως αυτή πρέπει να την αγιάσουμε.
Άγιος Παΐσιος : ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη»