Ο αββάς Γρηγόριος επισκέφθηκε κάποτε τον αββά Σέργιο, που ασκήτευε στην περιοχή της Νεκράς Θαλάσσης. Εκείνος, μόλις τον αντίκρυσε, τον χαιρέτησε πολύ χαρούμενος. Πήρε κατόπιν νερό, του έπλυνε τα πόδια και όλη την ημέρα του μιλούσε για την σωτηρία της ψυχής.
Όταν ο αββάς Γρηγόριος αναχώρησε, του λέει ο υποτακτικός του:
– Γέροντα, σήμερα σκανδαλίσθηκα! Τόσοι επίσκοποι και τόσοι ιερείς ήρθαν εδώ, και σε κανένα δεν έπλυνες τα πόδια παρά μόνο στον αββά Γρηγόριο.
Ο γέροντας τότε του απάντησε:
– Παιδί μου, εγώ ποιος είναι ο αββάς δεν γνωρίζω. Αυτό μόνο ξέρω: Φιλοξένησα στο σπήλαιο μου πατριάρχη! Τον είδα να φορά ωμόφορο και να βαστάζει το άγιο Ευαγγέλιο.
Έξι χρόνια μετά, ο Θεός αξίωσε τον αββά Γρηγόριο να γίνει πατριάρχης Αντιοχείας, όπως προείδε ο γέροντας.
(Λειμωνάριον. Ιωάννη Μόσχου. μετ. Θεολόγου μοναχού, εκδ. Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Άγιο Όρος, 1983)
Από το βιβλίο: Χαρίσματα και χαρισματούχοι. Ανθολογία χαρισματικών εκδηλώσεων. Τόμος πρώτος.
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, εκδ. Δ΄ 1990