Το φθινόπωρο του 1943 στην Κεφαλονιά έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες σφαγές ένστολων, 9600 Ιταλοί στρατιώτες εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς.
Ο π. Γεράσιμος φρόντιζε μια γυναίκα που είχε ζήσει εκείνη τη φρίκη του πολέμου. Την νοιαζόταν μέχρι τα βαθιά γεράματά της και συχνά αναφερόταν στα βάσανά της. Μας έλεγε, λοιπόν, και τα εξής:
Η Αναστασία Βανδώρου, κόρη πλούσιας οικογένειας, με αρχοντικό κοντά στην Μητρόπολη Αργοστολίου, εκείνο το πρωί στις 16 του Σεπτέμβρη του 1943 είχε ένα κακό προαίσθημα και έλεγε στους γονείς της να φύγουν από το σπίτι τους και να πάνε στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, γιατί μόνο εκεί, όπως έλεγε, είχαν ελπίδα να σωθούν. Και αυτό έκαναν.
Το Αργοστόλι, πρωτεύουσα του νησιού, όπου εκεί βρισκόταν και ο μεγαλύτερος όγκος των ιταλικών στρατευμάτων, βομβαρδιζόταν από τη γερμανική αεροπορία σε καθημερινή βάση από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ιδιαίτερα όμως τη 16η του μηνός η πόλη υπέστη μια βιβλική καταστροφή.
Στο σπίτι της οικογένειας Βανδώρου έπεσε εμπρηστική βόμβα και το κατέκαψε, αφήνοντας ωστόσο άθικτη μια πολύτιμη μαλαματένια εικόνα της Παναγίας, ρωσικής τεχνοτροπίας.
Στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου κοντά οι Ιταλοί είχαν τις αποθήκες τροφίμων και πολεμοφοδίων. Έτσι τα γερμανικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το μοναστήρι για να καταστρέψουν τις αποθήκες και φυσικά και το μοναστήρι. Δεν έπεσε όμως καμιά βόμβα. Αργότερα έγινε γνωστό τι ακριβώς συνέβη.
Ο Γερμανός πιλότος δεν μπόρεσε να βομβαρδίσει, γιατί όταν πλησίαζε στο μοναστήρι ένα σκούρο σύννεφο απλωνόταν μπροστά του και το κάλυπτε, ενώ μια μορφή πάνω από το σύννεφο τον εμπόδιζε να προχωρήσει.
Μετά τη λήξη του πολέμου εκείνος ο πιλότος ήρθε στο μοναστήρι στα Ομαλά για να λύσει το αίνιγμα. Όταν είδε την εικόνα του Αγίου Γερασίμου έπεσε στα γόνατα και λύθηκε σε λυγμούς, γιατί αναγνώρισε ότι ήταν ο Άγιος εκείνη η μορφή στα σύννεφα που τον εμπόδιζε να βομβαρδίζει.
Και όσο καιρό έμεινε στο νησί ο Γερμανός πήγαινε στη Μονή και έμενε μπροστά στην Αγία Λάρνακα για ώρα προσευχόμενος με κατάνυξη.
Αυτά … κι ας μην νομίζουμε ότι οι Άγιοι μένουν αμέτοχοι στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Από: Ο π. Γεράσιμος Φωκάς όπως τον ζούμε
