Όταν σε βρει ο Θεός και μαλακώσει την ψυχή σου και σε βάλει στον δρόμο του, αισθάνεσαι ακριβώς το τίποτέ σου και ότι η όλη ζωή σου ήταν ένας εγωισμός, ήταν
αμαρτία, ήταν μια αναίδεια ενώπιον του Θεού, καθώς δεν τον λογάριαζες και προσπαθούσες να στήσεις το είδωλό σου.
Ο Θεός όμως, που είναι εύσπλαχνος, αγαθός Θεός και δεν διώχνει κανέναν, περιμάζεψε και τη δική σου ψυχή.
Και τη χαριτώνει, τη φωτίζει.
Όλο το θέμα είναι η ψυχή να πει: «Θεέ μου, από τώρα αρχίζει για μένα η ζωή.
Από τώρα αρχίζει η ζωή.
Σε ευχαριστώ, Θεέ μου.
Σε ευχαριστώ, που έστω τώρα», σε όποια ηλικία κι αν είναι κανείς, «με βρήκες, με φώτισες, με φωτίζεις και με κάνεις να νιώθω την αγάπη σου».
Και να έχεις το κουράγιο να αρχίσεις τη ζωή αυτή την ώρα, με ευγνωμοσύνη, με ευχαριστία.
Απόσπασμα
από το βιβλίο «..και τούτο το
έτος-Μια καινούρια αρχή στην ζωή μου» (Β’ ΕΚΔΟΣΗ)
+π. Συμεών Κραγιόπουλος