Δημήτριος Παναγόπουλος: Εάν δεν γυρίσουμε πίσω εκεί που η Εκκλησία μας καλεί για μετάνοια, να γνωρίζουμε, ότι θα έχουμε άσχημα αποτελέσματα.
Ο Θεός επιτρέπει σεισμούς, επιτρέπει πολέμους, επιτρέπει τόσα άσχημα πράγματα και σήμερα μας “απειλεί” με ολοκληρωτική καταστροφή και εμείς τίποτα, τη δουλειά μας… ουδεμία μετάνοια, ουδεμία επιστροφή. ουδεμία φιλοσοφία επάνω στα θέματα αυτά.
Εάν δεν γυρίσουμε πίσω εκεί που η Εκκλησία μας καλεί για μετάνοια, να γνωρίζουμε, ότι θα έχουμε άσχημα αποτελέσματα. Και θα φωνάζουμε σε λίγο, όταν οι σειρήνες θα χτυπάνε “Παναγία βοήθα” και η Παναγία δεν θα μας ακούει.
Και καλύτερα να μην μας ακούει η πυροσβεστική, όταν καίγεται το σπίτι μας, καλύτερα να μη μας ακούει το 100, η αστυνομία, παρά να μην μας ακούει ο Θεός και η Παναγία πάνω στην ανάγκη μας.
Και δεν θα μας ακούει ο Θεός και η Παναγία, διότι εμείς δεν τους ακούμε σήμερα, με την αμετανοησία μας.
Η εντολή είναι: ακοή αντί ακοής. Άκουσέ με να σε ακούσω.
Αν λοιπόν θέλουμε να αποφύγουμε τέτοιες καταστάσεις και την σκληρή Κρίση του Χριστού, στη Δευτέρα Παρουσία Του, ας αλλάξουμε τρόπο ζωής.
Άνθρωποι είμαστε, πέσαμε. Ας σηκωθούμε… Ξαναπέσαμε. Ας ξανασηκωθούμε… Το πίπτειν ανθρώπινον το εμμένειν σατανικόν.
Μη κάθεσαι κάτω! Σήκω λοιπόν μετανόησε, εξομολογήσου, Κοινώνησε, επέστρεψε στην Εκκλησία και ο Θεός θα γίνει έλεος…
Ενθυμούμαι έναν που γνώρισα:
– Δημήτρη μου έλεγε, μην με μιλάς για χαρτιά, για τσιγάρα και για γυναίκες. Αυτά είναι αδύνατον να τα κόψω!
– Εάν γνωρίσεις τον Χριστό, θα τα κόψεις όλα! τον απαντούσα.
– Αδύνατον, αδύνατον! επέμενε εκείνος…
Όμως μετά από 4 – 5 χρόνια ήρθαν έτσι τα πράγματα στην ζωή του, που άλλαξε και επέστρεψε στον Χριστό! Μετανόησε, εξομολογήθηκε, έκλαψε πικρώς και άφησε όλα εκείνα τα πάθη, που κάποτε αγαπούσε…
Όταν οι φίλοι του τον ρωτούσαν, πως άλλαξε και άφησε όλα εκείνα τα αμαρτωλά πίσω του, εκείνος απαντούσε:
– Δεν ξέρω! Ξέρω όμως, ότι όσα αγαπούσα, τώρα τα βλέπω αστεία και γελοία! Και απορώ με τον εαυτόν μου, που έλεγα και δεσμευόμουν, ότι εκείνα τα πράγματα θα τα έπαιρνα μαζί στον τάφο μου!!!… Τα αγαπούσα τότε και σήμερα τα σιχαίνομαι, γιατί βλάπτουν την ψυχή μου…
Αυτό είναι! Το πως ο μετανοημένος άνθρωπος αλλάζει, με την βοήθεια του Θεού, είναι ένα μυστήριο, είναι ένα θαύμα!
Από την στιγμή που μπαίνει ο Χριστός μέσα στο ”σπίτι” του ανθρώπου, τα πράγματα αλλάζουν!
Ο Χριστός τον διευκολύνει όσο χρειάζεται, για να αλλάξει και να αποστρέφεται αμαρτωλά πράγματα, που κάποτε αγαπούσε…
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας († 13 Φεβρουαρίου 1982)