Ο Γέροντας δεν έπαυσε να βοηθά τους ανθρώπους και μετά την κοίμησή του. Απαλλαγμένος πλέον από το φθαρτό και ευπαθές σαρκίο του μπορεί γρηγορώτερα και πιο άνετα να τρέχη «εις βοήθειαν των πίστει επικαλουμένων αυτόν», ενίοτε και αυτόκλητος σε πολλούς που δεν είχαν ακούσει τίποτε γι’ αυτόν και αδιάφορους περί την πίστη.
Advertisements
Οι άνθρωποι καταφεύγουν στον Γέροντα και ζητούν τις πρεσβείες του, επειδή πιστεύουν στην αγιότητά του. Ο τάφος του έγινε πανορθόδοξο προσκύνημα. Έχει πολλή ευλογία και χάρι. Συγκεντρώνει τους πονεμένους και παρηγορεί τους θλιμμένους.
Έγινε νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Θεραπεύονται ασθενείς και γίνονται πολλά θαύματα. Και το Κελλάκι του στο Άγιον Όρος έγινε επίσης προσκύνημα. Καθημερινά περνούν επισκέπτες που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα και ευεργετήθηκαν, για να τον ευχαριστήσουν ή άλλοι για να δουν πού ζούσε.
Τα θαυμαστά γεγονότα που κάνουν οι Άγιοι, εμφανίσεις και θεραπείες, τα βλέπουμε και στον Γέροντα και μετά την κοίμησή του. Ιδιαιτέρως θεραπεύει καρκινοπαθείς και δαιμονισμένους. Εμφανίζεται και σώζει πολλούς από τροχαία δυστυχήματα. Πολλοί ασθενείς τον είδαν μέσα στα Νοσοκομεία. Διάφορα προσωπικά του αντικείμενα θαυματουργούν και εκπέμπουν άρρητη ευωδία.
Είναι αμέτρητα τα μετά την κοίμηση θαύματα του Γέροντα και συνεχώς γίνονται και νέα.
Ευωδία
Το χάρισμα της ευωδίας και μετά την κοίμηση του Γέροντα δεν εξαφανίστηκε. Πολλοί αισθάνονται ευωδία, όταν προσκυνούν τον τάφο του, όταν επισκέπτωνται το Κελλί του στο Άγιον Όρος, ή άλλοι αισθάνονται ευωδία εξερχόμενη από προσωπικά αντικείμενα ή ρούχα του.
Όπως μαρτυρούν οι πατέρες που διαδέχθηκαν τον Γέροντα στο Κελλί του, «τον πρώτο καιρό μετά την κοίμησή του σχεδόν όλοι οι επισκεπτόμενοι το Κελλί αισθάνονταν αυτή την ξεχωριστή ευωδία. Ιδιαιτέρως ευωδίαζε το μέρος έξω από την πίσω συρμάτινη πόρτα, όπου υπήρχε η βρύση και ο Γέροντας είχε τα λουκούμια. Στο σημείο αυτό πλήθη ανθρώπων κοπιώντων και διψώντων ξεδίψασαν από το νερό αυτής της βρύσης, αλλά περισσότερο δροσίστηκαν πνευματικά από τα λόγια του Γέροντα.
»Αργότερα περιωρίστηκε αλλά δεν εξέλιπε. Ευλαβής προσκυνητής προσκύνησε στο Εκκλησάκι και, μόλις βγήκε στον διάδρομο, περιλούσθηκε από ισχυρό κύμα ευωδίας».
Μαρτυρεί ο π. Α. Κ.: «Την χρονιά που εκοιμήθη ο Γέροντας έγινε Λειτουργία την ημέρα που εώρταζε το Κελλί του. Αισθάνθηκα κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας ισχυρή ευωδία η οποία με συνώδευσε μέχρι το Κουτλουμούσι και έπειτα χάθηκε».
Ο κ. Τσολάκης Βασίλειος, αστυνομικός από το Λυκόστομο Πέλλας, μαρτυρεί: «Το έτος 2001 η σύζυγός μου Ελένη πήγαινε στην Θεσσαλονίκη για να κάνη ιατρικές εξετάσεις στον γυιο μου Νικόλαο που έπασχε από νεφρική ασβεστιουρία. Μαζί της είχε ένα βιβλίο του π. Παϊσίου. Σε μια στιγμή έχοντας ανοιχτό το βιβλίο, επί δέκα λεπτά έβγαινε ευωδία ανεξήγητη από το βιβλίο, την οποία ένιωσε και ο γυιος μου. Έγιναν οι εξετάσεις και έδειξαν ότι το παιδί δεν έχει κανένα πρόβλημα και μέχρι σήμερα είναι πολύ καλά. Η σύζυγός μου από τότε δεν αποχωρίζεται αυτό το βιβλίο».
Μαρτυρία Πέτρου… από την Δράμα: «Τον γέροντα Παΐσιο δεν τον γνώρισα. Ο Θεός με φώτισε και ήρθα σε μετάνοια δυο χρόνια μετά την κοίμησή του.
»Αγόρασα όλα τα βιβλία του π. Παϊσίου αλλά, κανένα δεν είχα διαβάσει. Όταν όμως βρήκα το τελευταίο τα παράτησα όλα και έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωση. Κάθε βράδυ μετά τον κανόνα μου διάβαζα πέντε φύλλα. Κάθε φορά που άνοιγα το βιβλίο του Γέροντα να διαβάσω, αισθανόμουν να βγαίνη ευωδία. Ένα σωρό βιβλία είχα αλλά αυτό ευωδίαζε.
»Το σημείο που καθόμουν και διάβαζα ήταν ένα τραπέζι μπροστά στο εικονοστάσι. Μια ημέρα, ενώ βρισκόμουν προς το τέλος του βιβλίου και ενώ είχα αρχίσει να διαβάζω τα πέντε φύλλα της ημέρας, ξαφνικά είδα να βγαίνη ένα εκτυφλωτικό φως από τις εικόνες, το οποίο ξεχυνόταν σαν καταρράκτης. Ήταν τόσο λαμπερό που δεν μπορούσα να το αντικρύσω. Έσκυψα το κεφάλι. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου και να κοιτάξω δεξιά-αριστερά, αλλά η αντανάκλαση ήταν τόσο δυνατή που ούτε εκεί μπόρεσα να τα ανοίξω. Έτσι έκλεισα εντελώς τα μάτια μου. Αυτό κράτησε γύρω στα 20 δευτερόλεπτα με μισό λεπτό περίπου. Ήμουν μόνος μου, έκανα τον Σταυρό μου και έμεινα αποσβολωμένος προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που πρώτη φορά ένιωσα στην ζωή μου».
Μαρτυρία Φ.Α.: «Στις 10 Φεβρουαρίου 2005, ανήμερα της εορτής του αγίου Χαραλάμπους, πήγα επίσκεψη σε ένα συνεργάτη μου που γιόρταζε και σκέφτηκα να του κάνω δώρο ένα βιβλίο του γέροντος Παϊσίου.
»Το απόγευμα στις 7 μ.μ. με πήρε ο συνεργάτης μου τηλέφωνο και με συγκίνηση μου ανέφερε: «Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο και ένιωθα μια ευχάριστη διάθεση και συγκίνηση. Χωρίς να το πολυκαταλάβω διάβασα περίπου μια ώρα και τότε συνέβη το εξής καταπληκτικό. Μέσα από το βιβλίο άρχισε να βγαίνη μια ευωδία τόσο έντονη που συγκλονίστηκα· μια ευωδία που πλημμύρισε όλο το χώρο του δωματίου. Πρώτη φορά στην ζωή μου συνέβη τέτοιο γεγονός”».
Από το βιβλίο: Ιερομονάχου Ισαάκ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Στ’ έκδοσις, Άγιον Όρος 2008, σελ. 367.
Πηγή: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
