Κάποτε, ο παπά Κυπριανός Σταυροβουνιώτης ένεκα υποθέσεως τινός, μετέβη μετ’ άλλου μοναχού εις Λάρνακα, όπου και προσεκλήθη υπό φιλοχρίστου γνωστού της Μονής διά κέρασμα. Εις το δωμάτιον όπου οδηγήθησαν να καθίσουν, υπήρχεν εις έπιπλον μεγάλος καθρέφτης, ο δε παπά Κυπριανός βλέπων, ενώ εβάδιζεν εις τον καθρέφτην, ενόμισεν ότι ήτο κάποιος άλλος Μοναχός, όπου ήρχετο να τον χαιρετήσει!
Διά τούτο, πρώτος ο Γέρων του έκαμε σχήμα και του είπεν, «Ευλογείτε»!
Τότε ο άλλος εγέλασεν και του λέγει: «Τι έπαθες Γέροντα;
Δεν εκατάλαβες ότι τον εαυτόν σου είδες μέσα εις τον καθρέπτην;»
Τόση ήτο η αυταπάρνησις του παπά Κυπριανού, όπου, μη βλέπων ποτέ εις καθρέπτην, ουδέ περιποιούμενος τον εαυτόν του, είχε λησμονήσει από τα πολλά έτη και την ιδίαν του την μορφήν!
Η ασθένεια έκανε τον παπά Κυπριανό Σταυροβουνιώτη αγιώτερο.
Ο πόνος δεν του διέκοπτε τις προσευχές του.
Σαν έχασε την φωνή του, σήκωνε τα χέρια ψηλά, δεόμενος εκτενώς, μέχρι που έπεφταν από την κούραση.
Έτσι τον βρήκε ο θάνατος.
Από το βιβλίο του Κώστα Παπαγεωργίου ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
Κάνε το σχόλιο σου