Καθώς γύριζε μια μέρα στο κελί του ο Όσιος Μακάριος, φορτωμένος φοινικόφυλλα για το εργόχειρο του, τον σταμάτησε ο διάβολος, έτοιμος να του επιτεθεί, αλλά δεν μπόρεσε.
Μια ακατανίκητη δύναμη τον εμπόδιζε.
– Πολύ με έχεις βασανίσει, Μακάριε, του φώναξε άγρια.
Τόσα χρόνια σε πολεμώ και δεν μπορώ να σε ρίξω.
Και τι περισσότερο από εμένα κατορθώνεις εσύ;
Νηστεύεις τάχα;
Αμ’ εγώ ποτέ δεν τρώγω.
Αγρυπνείς;
Εγώ ούτε καν έχω ανάγκη τον ύπνο.
Ένα μόνο φοβερό έχεις που με τρομάζει.
– Ποιο είναι αυτό;
ρώτησε με πολύ ενδιαφέρον ο Όσιος.
– Η ταπεινοφροσύνη, ομολόγησε θέλοντας και μη ο διάβολος και εξαφανίστηκε.
ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ
