ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ NEWS

Επετειακό αφιέρωμα της Πρωτοσυγκελλίας στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας

Επετειακό αφιέρωμα της Πρωτοσυγκελλίας στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας

Newsletter

   

Την ημέρα αυτή, πριν από πέντε ακριβώς έτη, ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας, μάς αποκάλυψε, δια της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το θέλημά Του για την Εκκλησία εδώ στην Αυστραλία.

Συγκεκριμένα, την 9η Μαΐου 2019, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος εξελέγη ομόφωνα «Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας», προκειμένου να συνεχίσει την ποιμαντική αποστολή της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Αυστραλίας ως Προκαθήμενός της, Ποιμενάρχης και Πνευματικός Πατήρ.

Στο άκουσμα της θεόπνευστης απόφασης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, εμείς, οι πιστοί, ευφρανθήκαμε πηγαία για το θαυμαστό αυτό δώρο της θείας χάριτος προς όλους μας.

Από θεολογική σκοπιά, η Ορθόδοξη Εκκλησία υποστηρίζει ότι, όπως το Άγιο Πνεύμα συνέχισε ανά τους αιώνες να καθιστά τον Χριστό παρόντα στην Εκκλησία — πιο συγκεκριμένα, σε κάθε τέλεση της Θείας Ευχαριστίας — μεταβάλλοντας τον «άρτο» και τον «οίνο» σε Σώμα και Αίμα Χριστού, με τον ίδιο τρόπο, το Άγιο Πνεύμα συνέχισε να προστατεύει την ενότητα και την κοινωνία της Εκκλησίας, και συνέχισε να μαρτυρά τις αποκεκαλυμμένες αλήθειες του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου, δια του αξιώματος του Επισκόπου.

Τον δεύτερο αιώνα, ο Άγιος Ειρηναίος, Επίσκοπος Λουγδούνου, δίδαξε ότι σε κάθε Επισκοπική χειροτονία, το Άγιο Πνεύμα χορηγεί στον Επίσκοπο «ένα ασφαλές πνευματικό χάρισμα αλήθειας [charisma veritatis certum]», το οποίο, μέσω της αδιάλειπτης Αποστολικής διαδοχής, προφυλάσσει την Εκκλησία από κάθε σφάλμα και Τής επιτρέπει να «ερμηνεύει σωστά τον λόγο της αλήθειας [ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας]» (Β Τιμ. 2:15). Με αυτόν τον τρόπο, μέσω της ασκήσεως της διακονίας του Επισκόπου, κάθε τοπική Εκκλησία – στην περίπτωσή μας η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αυστραλίας, με Πνευματικό Ηγέτη τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο – μπορεί δικαίως να ισχυριστεί ότι αποτελεί συνέχεια, ενιαία και ταυτόσημη της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας των Αποστόλων.

Στην πραγματικότητα ο Επίσκοπος συνιστά ζωντανή μαρτυρία της αληθινής πίστεως, ένα σταθερό και απόλυτο μέτρο ή κριτήριο ορθής πίστεως που οδηγεί την Εκκλησία από δόξα σε δόξα. Ακριβώς λόγω του γεγονότος αυτού, του ότι η διακονία και η εξουσία κάθε Επισκόπου είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος προς την Εκκλησία, η Ορθόδοξη θεολογία διδάσκει ότι ο ρόλος αυτού είναι ουσιώδης και εγγενής μέσα στην Εκκλησία. Πράγματι, ο Επίσκοπος ίσταται «στον τόπο και τον τύπο του Χριστού [εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ]», για να παραθέσουμε τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας (2ος αι.), καθιστώντας τον Χριστό παρόντα, ενώνοντας τους πιστούς ως ένα σώμα εν Χριστώ, που είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.

Με αυτόν τον τρόπο ο Επίσκοπος καλείται από τον ίδιο τον Θεό να εργαστεί άοκνα και αδιάλειπτα, για να μοιράζει το Φως «της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού» (Β Κορ. 4:6)· όντας ο αγγελιοφόρος της Εκκλησίας στην έκφραση των αληθειών Του στον κόσμο από γενιά σε γενιά· και πάντα υπενθυμίζει στους πιστούς τη βεβαιότητα ότι Κάποιος τους αγαπάει όλους, Κάποιος που η αγάπη Του είναι άπειρη και ακατάληπτη.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος, έχοντας πλήρη επίγνωση της υψηλής κλήσεώς του από τον Θεό, παρέμεινε ανύστακτος και άοκνος «εργάτης» για την πρόοδο της Εκκλησίας μας και την προαγωγή της Ορθοδοξίας στους Αντίποδες. Πράγματι, τόσα πολλά συνέβησαν την τελευταία πενταετία, της Ποιμαντορίας του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Μακαρίου, που μόνο ως «χάριν επί χάριτος [χάριν ἀντὶ χάριτος]» (Ιω. 1:16) από τον Θεό μπορούν να εξηγηθούν. Πέρα από τις πολυάριθμες χειροτονίες που έχει τελέσει ο Σεβασμιώτατος – οι οποίες ξεπερνούν τις ογδόντα, επί του παρόντος – προσφέροντας έτσι νέα πνοή και δυναμική στην Εκκλησία εδώ στην πέμπτη ήπειρο, πέρα από την ανακαίνιση του Καθεδρικού Ναού στο Σύδνεϋ που μόλις ξεκίνησε και τους πολυάριθμους εγκαινιασμούς εκκλησιών μας σε όλη την Αυστραλία, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες δύο εξαιρετικά σημαντικές πρωτοβουλίες που έχουν ιστορική σημασία:

1) Φέτος, χρονιά που σηματοδοτεί την εκατονταετηρίδα από την ίδρυση, ή «γέννηση», της Εκκλησίας μας, το 1924, από το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο, η πρόνοια του Θεού άνοιξε τον δρόμο για την «αναγέννηση» της Εκκλησίας μας με την ίδρυση και θεσμοθέτηση της Επαρχιακής Συνόδου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας. Αυτό δε θα ήταν δυνατό να συμβεί χωρίς το όραμα του Σεβασμιωτάτου, από τις πρώτες κιόλας μέρες της αφίξεώς του στην Αυστραλία. Η σημασία αυτού του γεγονότος, το οποίο ο Σεβασμιώτατος υλοποίησε μετά από ατελείωτες ώρες διαβουλεύσεων και προετοιμασίας, είναι ανεκτίμητου βαθμού. Ο Συνοδικός αυτός θεσμός θα διαφυλάξει την αέναη πορεία της Εκκλησίας μας προς το μέλλον, πάνω σε στερεά και ακλόνητα θεμέλια.

2) Αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεί το ότι ο Σεβασμιώτατος δρομολόγησε την επίσκεψη στην Αυστραλία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, εφέτος τον Οκτώβριο, ως το αποκορύφωμα των εορτασμών της εκατονταετηρίδας της Εκκλησίας μας. Με την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αυστραλία, ο Σεβασμιώτατος θα καταστήσει ισχυρότερους τους δεσμούς ενότητάς μας με το σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας, υπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο και προάγοντας την ενότητα της Εκκλησίας, που συνιστά θεία εντολή, όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Συνεπώς, πέρα από τις προσευχές ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, για την καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την εκλογή του Αρχιεπισκόπου μας, δεόμαστε να συνεχίσει να ενισχύει τον Αρχιεπίσκοπό μας με τη φωτοφόρα παρουσία του Αγίου Πνεύματος, ώστε να παραμείνει το λαμπρό φως του Κυρίου μας και Σωτήρος Ιησού Χριστού. Προσευχόμαστε ο Κύριός μας να χαρίσει στον Αρχιεπίσκοπό μας πολλά έτη, ώστε να συνεχίσει να δίδει μαρτυρία της ενότητος και συμπορεύσεως πάντων υπό τον εσταυρωμένο και αναστημένο Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Πάνω απ’ όλα προσευχόμαστε ο Αρχιεπίσκοπός μας να συνεχίσει να δίνει μαρτυρία της μίας και βαρυσήμαντης Αλήθειας ότι εν Χριστώ ενικήθη ο θάνατος και ότι ο Χριστός ήρθε «για να μην πεθάνει ποτέ ο κόσμος [μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα]. Ιω. 11,26), αλλά μάλλον «να έχει ζωή και να την έχει άφθονη [ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν]» (Ιω. 10:10).