Πρωτ. Διονύσιος Τάτσης : Υπάρχει και ο θεμιτός πόλεμος
Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι, με τις πολλές ανέσεις και τις πολλές δυνατότητες βελτίωσης των βιοτικών τους προβλημάτων, διακρίνονται για την ευσέβειά τους και γενικά για την τήρηση των θείων εντολών.
Οι άνθρωποι, δυστυχώς, είναι πλήρως εκκοσμικευμένοι και δεν ακολουθούν τον ηθικό τρόπο ζωής, δηλαδή τον παραδοσιακό, που επί αιώνες προτείνει η Εκκλησία. Έχουν απαρνηθεί τα ιερά και τα όσια, επιλέγουν την αμαρτία και δεν αντιδρούν για τα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Δεν έχουν πίστη στο Θεό και ζουν όπως οι ειδωλολάτρες. Γι’ αυτούς όλα επιτρέπονται και κανένας δεν μπορεί να ανακόψει την φόρα που πήραν στον κατηφορικό δρόμο της απομάκρυνσης από το Θεό. Ενώ δέχονται τόσα μηνύματα επιστροφής και αναθεώρησης των προτεραιοτήτων στη ζωή τους, αυτοί μένουν αδιάφοροι και απρόθυμοι.
Με αυτούς τους ανθρώπους καλείται να ζήσει ο αληθινός χριστιανός και σ’ αυτούς πρέπει να απευθυνθεί και να δώσει το σωτήριο μήνυμα του Χριστού, χωρίς φυσικά συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Πρόκειται για δύσκολο έργο, όταν ο χριστιανός αντιμετωπίζει δικές του προσωπικές αδυναμίες. Όταν όμως είναι αγωνιστής και με σταθερά βήματα βρίσκεται στο δρόμο της Εκκλησίας, το έργο γίνεται εύκολο και τροφοδοτεί την ελπίδα ότι κάτι καλό θα προκύψει, όταν φυσικά οι αδελφοί βρεθούν στην κατάλληλη στιγμή της πνευματικής αναζήτησης.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που έχουν εχθρική στάση απέναντι στο Χριστό και την Εκκλησία, είναι ασεβείς και δύσκολα μπορείς να τους προσεγγίσεις. Είναι πολέμιοι και πρέπει να εμποδίσεις το πάθος τους. Αυτοί μπορεί να είναι και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, να τρώνε ψωμί απ’ αυτή και κάποτε να ρυθμίζουν και πολλές υποθέσεις που αφορούν το ποιμαντικό έργο. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται γενναιότητα ψυχής. Είναι απαραίτητος ο θεμιτός πόλεμος, που δεν ανέχεται τη φοβερή ειρήνη.
Δυστυχώς, πολλοί κληρικοί και λαϊκοί επιλέγουν τις ειρηνικές σχέσεις μαζί τους, κλείνοντας τα μάτια τους στην άθλια και αξιοκατάκριτη αθλιότητα. Και αυτό το θεωρούν πνευματική αντιμετώπιση της αμαρτωλής κατάστασης, και αδιαφορούν ότι με τον τρόπο αυτό αφήνουν τον ασεβή ελεύθερο να συνεχίζει το έργο του και να σκανδαλίζει τους απλούς ανθρώπους του Θεού, που διατηρούν ακόμα αγάπη και σεβασμό προς την Εκκλησία. Προφανώς πρόκειται για πλάνη, η οποία πρέπει να καταπολεμείται.
Ο πιστός άνθρωπος, όταν βλέπει την αθλιότητα και τους πρωταγωνιστές της, ενοχλείται και αντιδρά. Δεν φοβάται, δεν συνεργάζεται και δεν δικαιολογεί τους ενόχους. Με τη στάση του αυτή δείχνει στους άλλους ότι διαφωνεί και μένει ασυμβίβαστος. Μπορεί να μη έχει άμεσα αποτελέσματα, αλλά εμποδίζει την εξάπλωση της αθλιότητας και δίνει ελπίδα ότι αύριο μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση.
Στάσου σε στάση προσευχής και σώπασε
Μερικοί λένε ότι «αυτοί είναι τώρα στα πράγματα, με αυτούς θα συνεργαστούμε»! Δηλαδή, γίνονται συνένοχοι. Κάνουν πως δεν γνωρίζουν, μεταμορφώνονται και συμπράττουν! Τους βολεύει η εφήμερη ψεύτικη ειρήνη, που προστατεύει τους αμαρτωλούς και ασεβείς. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταδικάζει αυτή την τακτική και συμβουλεύει: «Αν δείς κάπου να κακοποιείται η ευσέβεια, τότε μη προτιμήσεις την ομόνοια από την αλήθεια, αλλά στάσου αντιμέτωπος στο κακό με γενναιότητα, μέχρι θανάτου». Επίσης ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης επικρίνει αυτούς που ανέχονται τους ασεβείς και αχρείους. Είναι αξιοπρόσεκτα τα λόγια του:
«Υπάρχει και πόλεμος θεμιτός, και ειρήνη φοβερότερη από κάθε αδιάλλακτη μάχη. Όποιος για παράδειγμα έχει ειρηνικές σχέσεις με εκείνους που αφρίζουν ενάντια στη θεία πρόνοια και συμβιβάζεται με τους αχρείους που καιροφυλαχτούν και διαφθείρουν τα χρηστά ήθη, αυτός στην πραγματικότητα βρίσκεται πολύ μακριά από την περιοχή της ειρήνης».
Στο θέμα αυτό υστερούμε πολύ, γι’ αυτό και διαμορφώνονται αμαρτωλές καταστάσεις στον ιερό χώρο της Εκκλησίας και διαιωνίζονται, όταν οι υπεύθυνοι Μητροπολίτες αδιαφορούν η αδυνατούν να τις ελέγξουν. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Ο πιστός λαός σκανδαλίζεται, χάνει την εμπιστοσύνη του στους κληρικούς και σταδιακά απομακρύνεται από την Εκκλησία, αφού δεν μπορεί να αντέξει τη δυσοσμία του άθλιου περιβάλλοντος.
Πρωτ. Διονύσιος Τάτσης
Ορθόδοξος Τύπος
