Ναι έκανα λάθος, όμως αυτό δεν με κάνει κακό άνθρωπο.
Ναι είμαι αμαρτωλός αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι χαμένος.
Δεν εξαντλείται το βάθος ενός ανθρώπους στις πράξεις του.
Ο άνθρωπος είναι κάτι βαθύτερο από τις πράξεις και τις σκέψεις του.
Είναι αυτό το φως που λάμπει μέσα του ακόμη και στα μεγαλύτερα λάθη του.
Πόσο όμορφα το λέει ο Ελύτης, “Λάμπει μέσα μου ‘κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει”.
Δεν επιτρέπω λοιπόν στο σκοτεινό εαυτό μου και στις προγονικές φωνές που ζουν μέσα μου, να με βυθίσουν στην κόλαση των ενοχών.
Τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς αυτή η συμφιλίωση με την πραγματική μας φύση.
Ο Χριστός είναι ο Θεός που ζει μέσα μας, στο δικό μας ήσυχο και όμορφο βυθό, στο πιο αγνό ανέγγιχτο κομμάτι του εαυτού μας.
Όσα πάθη κι εάν έχουμε, όσο κι εάν η ζωή μας μυρίζει σαν στάβλος, πάντα θα υπάρχει ένας χώρος να γεννηθεί ο Χριστός.
Ας γίνουμε τα λάθη που λαχταρούν να γίνουν Φάτνες!!
π. Λίβυος
