Όταν κανείς έχει κάποια έλλειψη, με ευγένεια ο λαϊκός θα πάει να του πει:
“Πάτερ μου, αυτό το πράγμα ακριβώς δεν είναι έτσι”.
Και όταν ο ποιμήν έχει μια διάκριση, έχει έναν σεβασμό, ταπείνωση, το δέχεται.
Όταν όμως επιμένει σε πράγματα αιρετικά, τι θα κάνει το πρόβατο;
Δε θα φύγει;
Όταν πάω στην εξομολόγηση και μου πει ο παππούλης ότι μπορώ να έχω φιλενάδα ή φίλο, θα ξαναπάω σ’ αυτόν τον πνευματικό;
Δεν θα ξαναπάω ποτέ μου!
Και ούτω καθεξής.
Λοιπόν, όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση έχει ο λαός του Θεού να αγρυπνεί στα θέματα της πίστεως και της πνευματικής ζωής.
πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος