Δεν είναι ούτε μία ούτε δύο οι φορές που χτύπησε ο Ταγίπ Εντογάν το χέρι στο τραπέζι, ξεκόβοντας κάθε συζήτηση για προσφυγή στο ΔΝΤ. Ως γνωστόν η τουρκική οικονομία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο πριν ακόμα ξεσπάσει η πανδημία. Κατά τραγική ειρωνεία το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είχε το 2002 κερδίσει τις εκλογές και είχε σχηματίσει κυβέρνηση, επειδή είχε προηγηθεί η μεγάλη οικονομική κρίση του 2001.
Τότε η τουρκική λίρα είχε χάσει το 50% της αξίας της και η χώρα είχε βρεθεί στην “αγκαλιά” του ΔΝΤ. Οι πολιτικές επιπτώσεις εκείνης της κρίσης ήταν καταλυτικές.
Τα τρία από τα τέσσερα κόμματα εξουσίας εκείνης της εποχής έμειναν εκτός Βουλής, επειδή δεν κατάφεραν να υπερβούν το όριο 10% για να εισέλθουν στην Εθνοσυνέλευση. Και το παραδοσιακό κεμαλικό κόμμα που το υπερέβη, παράμεινε για μια 20ετία καθηλωμένο. Έτσι ο Ερντογάν βρέθηκε πρωθυπουργός και στη συνέχεια κέρδισε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Σ’ αυτό είναι αλήθεια ότι το βοήθησε αποφασιστικά το γεγονός ότι επί εκείνων των ημερών του η τουρκική οικονομία απογειώθηκε. Προχώρησε σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε μία κατά βάση ελεγχόμενη από το κράτος οικονομία και αυτός ήταν ένας σημαντικό λόγος που κατάφερε να προσελκύσει ξένες παραγωγικές επενδύσεις.
Η οικονομία λειτουργεί αντίστροφα…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
slpress.gr
