“Ωσαννά, εὐλογημένος ο ερχόμενος εν ὀνόματι Κυρίου”
Με αυτή την επευφημία υποδέχεται σήμερα ο λαός τον Χριστό, που εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα, καθισμένος επάνω σε ένα πουλάρι όνου.
Τον υποδέχονται ως θριαμβευτή και ως βασιλέα, στρώνοντας στο διάβα Του τα ενδύματά τους και κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά από φοίνικες, το σύμβολο της νίκης. Τον υποδέχονται ως απεσταλμένο του Θεού, που φέρει την ελπίδα στον ταλαιπωρημένο λαό και τη βεβαιότητα ότι ο Θεός δεν τους έχει εγκαταλείψει.
Παρά όμως τις επευφημίες και τη μεγάλη αλήθεια, που ομολογούν υποδεχόμενοι τον Κύριο, οι εκδηλώσεις τους αυτές είναι επιφανειακές και δεν προέρχονται από την πίστη ότι όντως ο Χριστός είναι ο απεσταλμένος του Θεού. Ο κύριος λόγος για την κοσμοσυρροή και τη θριαμβευτική υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, είναι το θαύμα που προηγήθηκε, αυτό της ανάστασης του τετραήμερου Λαζάρου, όπως τονίζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Γι΄ αυτό και σύντομα στις επόμενες μέρες και το θαύμα θα ξεχαστεί και οι ζητωκραυγές θα κοπάσουν και ο ενθουσιασμός του όχλου θα μεταβληθεί σε οργή και το “ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου” θα αντικατασταθεί με το “άρον, άρον, σταύρωσαν αυτόν”.
Εμείς λοιπόν δεν πρέπει να τον υποδεχθούμε, όπως εκείνος ο όχλος, που διακατεχόταν από επιφανειακά και επιπόλαια συναισθήματα. Τα πλήθη εκείνα ζητωκραύγαζαν τον Κύριο για τα θαύματα του, για την ωραία διδασκαλία του. Τα συναισθήματα όμως του πλήθους ήταν πρόσκαιρα και μεταβλητά. Αυτός ο ενθουσιασμός, σε λίγες μέρες θα μεταβαλλόταν.
Έτσι, δυστυχώς, φερόμαστε οι πιο πολλοί. Είμαστε επιπόλαιοι στην πίστη μας. Κάποτε ενθουσιαζόμαστε και η καρδιά μας πλημμυρίζει από αγάπη και πίστη προς τον Κύριο. Μετά από λίγες μέρες όμως μπορεί κι εμείς να μεταβάλουμε την στάση μας και να αρνηθούμε με τις πράξεις μας τον Κύριο.
Οι πειρασμοί στη ζωή μας είναι πολλοί και ο μεγαλύτερος όλων είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό, η αποδυνάμωση της πίστεώς μας. Όταν εκλείψει η πίστη μας, τότε δυστυχώς δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τον οργισμένο όχλο, που απορρίπτει τον Θεό και βάλλει εναντίον Του. Σε αντίθεση όμως με τους Εβραίους, εμείς έχουμε ενώπιόν μας το γεγονός της τριημέρου Αναστάσεως του Κυρίου μας και την βεβαιότητα της νίκης επάνω στον θάνατο και ενάντια σε κάθε δύναμη που αντίκειται στον Θεό.
Κάποιοι βλέπουν τον Χριστό όχι τόσο σαν λυτρωτή πνευματικό αλλά σαν εκπληρωτή των περί ευτυχίας τους ονείρων. Τον αντιμετωπίζουν ωφελιμιστικά με μία πρωτόγονη θρησκευτικότητα, όπως διάφοροι εθνικοί τους θεούς τους. Με την προσδοκία ότι τελικά η ευσέβεια τους θα τους εξασφάλιζε επιτυχία στην δουλειά τους, υγεία, υλικά αγαθά. Με μία τέτοια αντίληψη καθαρά εμπορική. Δίνω για να μου δώσεις. Αρέσει ο λόγος του Χριστού, όταν μιλά για ενίσχυση στις θλίψεις, για ειρήνη και ελπίδα. Δημιουργεί όμως αντιδράσεις στην ψυχή, όταν απαιτεί τιμιότητα, δικαιοσύνη, αγιότητα, ανεξικακία. Ο Κύριος βεβαίως δεν αρνήθηκε τη συμπαράσταση στην καθημερινή μας ζωή. «Ζητείτε πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεού καί τήν δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» βεβαίωσε.
Όλα αυτά είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Μπορεί κανείς να είναι πάντα σταθερός στην αφοσίωσή του, χωρίς κυματισμούς και αυξομοιώσεις; Εξαρτάται. Υπάρχουν άλλωστε πολλών ειδών μεταπτώσεις. Ακόμη κι αυτοί, που πιστά ακολούθησαν τον Χριστό, οι μαθητές και οι απόστολοι Του παρουσίασαν πτώσεις. Κι αυτή η εβδομάδα θα μας θυμίσει πολλές αδύνατες στιγμές τους, όπως για παράδειγμα η άρνηση του Πέτρου και η απιστία του Θωμά.
Είναι όμως άλλο οι μεταπτώσεις αυτών, που στο βάθος αγαπούσαν τον Χριστό και άλλο οι μεταπτώσεις αυτών, που στο βάθος αγαπούν τον εαυτό τους και βλέπουν απλώς τον Ιησού σαν χρήσιμο βοηθό για την πραγματοποίηση των σχεδίων τους. Οι πρώτοι και αν περάσουν μία φάση απογοητεύσεων και αδυναμίας θα ξαναβρούν με τη χάρη Του το πρόσωπό Του και μάλιστα πιο καθαρά. Οι δεύτεροι χάνουν οριστικά, γιατί νομίζουν ότι δεν τον χρειάζονται πια, μια και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Υποδεχόμαστε κι εμείς σήμερα τον Ιησού, θριαμβευτή του θανάτου, να εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα. Όχι για να αναλάβει κοσμική δόξα και εξουσία, αλλά για να παραδοθεί στους σταυρωτές Του και να θυσιαστεί για την σωτηρία του κόσμου. Τον υποδεχόμαστε γνωρίζοντας καλά ότι είναι ο βασιλεύς της ζωής και ο νικητής του θανάτου, ο Αναστάς Κύριος και Θεός μας. Φέρουμε στα χείλη μας κι εμείς το “Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου”, όχι επειδή προσδοκούμε να λάβουμε κάτι φθαρτό και επίγειο, αλλά γιατί ζούμε μέσα στη βεβαιότητα της Αναστάσεως και επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, που μας απάλλαξε από τη δουλεία της αμαρτίας και από την τυραννία του διαβόλου.
Έτσι πρέπει να υποδεχτούμε τον Κύριο. Με αγνότητα, ταπείνωση και αγάπη. Αυτά τα τρία ας είναι το μύρο που θα προσφέρουμε στον Κύριο.
Ας κρατήσουμε λοιπόν άσβεστη τη σημερινή χαρά και ας υποδεχτούμε τον Χριστό αληθινά ως βασιλέα και Θεό, γνωρίζοντας ότι όπως μετά το Πάθος Του ακολούθησε η Ανάστασή Του, έτσι ακριβώς και μετά από τον σταυρό, που καλούμαστε στη ζωή μας να σηκώσουμε, αν δεν ολιγοπιστήσουμε και δεν Τον αρνηθούμε, θα επακολουθήσει και η δική μας, προσωπική Ανάσταση. Αμήν.
Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Παπαθανασίου
Ηγουμένος Ιεράς Μονής Ταξιαρχών
