Η σύνδεση του σταυρού με τη σωτηρία των ανθρώπων από τον Ιησού Χριστό έχει γίνει σύμβολο θυσίας και προδιάγραμμα της Ανάστασης. Επομένως, ο σταυρός στον Χριστιανισμό αποτελεί έμβλημα σωτηρίας.
Ένας από τους πιο γνωστούς υμνολόγους της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης (έζησε κατά τα τέλη του 7ου και αρχές του 8ου αιώνα) εκφράζοντας το θεολογικό νόημα και σημασία του Σταυρού που είχε ήδη θεσπιστεί στη χριστιανική παράδοση, τονίζει ότι ο σταυρός αποτελεί την ελπίδα των χριστιανών, είναι η σωτηρία των απελπισμένων, του δωρητή της υγείας, του βίου των κεκοιμημένων…. ( ύμνος από την ακολουθία της Υψώσεως του Πολύτιμου Σταυρού).
Μέσω του σταυρού, φαίνεται στον κόσμο η αφθονία του όγκου της αγάπης και του ελέους του Θεού. Γι’ αυτό και το σήμα του Σταυρού στη λατρεία και την υμνολογία της Εκκλησίας μας εξυπηρετεί ακριβώς την αναγνώριση αυτής της πίστης εκ μέρους των πιστών. Η αρχή και το τέλος κάθε πράξης λειτουργίας ή τελετής (ακόμη και η πραγματοποίηση κάθε σημαντικού έργου στην προσωπική μας ζωή) συμβολίζεται πάντα με το σήμα του Σταυρού.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο Σταυρός συνδέεται άμεσα με την ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Από την εποχή του Αδάμ και μέχρι τη γέννηση του Ιησού Χριστού, οι άνθρωποι έκαναν πολλές μεγάλες αδικίες, (αμαρτίες) άξιοι του πιο αισχρού είδους θανάτου. Το πιο αισχρό είδος θανάτου στις αρχές του πρώτου αιώνα ήταν ο θάνατος από σταύρωση.
Ωστόσο, επειδή ο Θεός είδε ότι αν απλοί άνθρωποι πέθαιναν στο Σταυρό θα έμεναν για πάντα νεκροί, και εξαιτίας της αγάπης Του για εμάς, φρόντισε να σταυρωθεί στον τόπο μας ο αναμάρτητος και αθώος Υιός Του, ώστε ως Αθάνατος Υιός Του και Λόγος του Θεέ, με τον θάνατο του Χριστού, ο θάνατος θα κατακτηθεί (“Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών, ποδοπατώντας τον θάνατο δια θανάτου… ”).
Αυτό το επίτευγμα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού εκπληρώνεται επειδή ήδη η ύπαρξη του Λόγου του Θεού έλαβε προηγουμένως χωρίς μετατροπή, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς διαχωρισμούς και χωρίς σύγχυση της ανθρώπινης φύσης.
Η συνειδητοποίηση της θεώρησης (θεοποίηση με χάρη) της ανθρώπινης φύσης στην οντότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, λόγω της ένωσης της ανθρώπινης φύσης, αναπτύσσει τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους που ακολουθούν τις εντολές του Ιησού Χριστού να γίνουν αδελφοί Του, να φτάσουν με τη Χάρη του Θεού, η προσωπική τους θεωρία.
Ως εκ τούτου, αν με την πτώση του Αδάμ και της Εύας, πάλι λόγω της ενότητας της ανθρώπινης φύσης (μιας ανθρώπινης φύσης στην οποία συμμετέχουν όλοι οι άνθρωποι ως άτομα) όλοι οι άνθρωποι έρχονται στον κόσμο με το αρχικό αμάρτημα, το οποίο εκφράζεται ως τάση προς την αμαρτία ως αποτέλεσμα της αφάνειας στο πρόσωπο του Θεού στο οποίο δημιουργήθηκε ο άνθρωπος.
Μέσω του Αγιασμού στην Αγία Βάπτιση ένας Χριστιανός απαρνείται τον γέροντα που έπεσε λόγω αμαρτίας, και είναι ντυμένος ως νέος άνθρωπος, όπως ο Ιησούς Χριστός, (όλοι όσοι είναι βαπτισμένοι εν Χριστώ έχουν βάλει στο Χριστό) Τον Σταυρό, μέσω της σταύρωσης του Ιησού Χριστού, από έναν σύμβολο υποβάθμισης και ατίμωσης, γίνεται τώρα σύμβολο θυσίας, δόξας και τιμής· γίνεται μέσο νίκης κατά του θανάτου, γίνεται σύμβολο της Ανάστασης.
Η ζωή ενός καλού Χριστιανού είναι μια πορεία προς τη ζωή του Ιησού Χριστού. Και για να φτάσει αυτή η πορεία στην Ανάσταση, είναι απαραίτητο να περάσει τη σταύρωση στον Γολγοθά (“Πριν από τον Σταυρό Σου προσκυνούμεν προσκυνημένος, Κύριε, και την Αγία σου Ανάσταση δοξάζουμε”)
Γι’ αυτό στο Ευαγγελικό απόσπασμα της σημερινής εορτής λόγω αγάπης και ενδιαφέροντος ο Ιησούς Χριστός μας προτρέπει ξεκάθαρα να κάνουμε αυτό που πρέπει για να σωθούμε από τον θάνατο και να γίνουμε αδέλφια Του, με χάρη, παιδιά του Θεού, δηλαδή θεοί σαν τον θεϊκό άνθρωπο φύση του Ιησού Χριστού. Ως εκ τούτου, μας λέει «αν κάποιος σκοπεύει να με κυνηγήσει, ας αρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον Σταυρό του και να Με ακολουθεί συνεχώς.
Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει και όποιος δώσει τη ζωή του για χάρη μου και το Ευαγγέλιο θα τη σώσει. Γιατί τι ωφελεί ο άνθρωπος να κερδίσει όλο τον κόσμο και να χάσει την ψυχή του; (Μαρκ 8:34-36) Επομένως, «Ο παλιός εαυτός σου πρέπει να πεθάνει πριν πεθάνεις σωματικά, ώστε όταν πεθάνεις (σωματικά) να μην πεθάνεις» (στην αιώνια ζωή).
Σύμφωνα με τον βαθμό στον οποίο ζει ο άνθρωπος και έχει συνείδηση της πραγματικότητας της θυσίας της σταύρωσης του Ιησού Χριστού, βρίσκει και τη δύναμη με τη χάρη του Θεού να ακολουθήσει τις εντολές και τις συνέπειες του Ευαγγελίου στη ζωή του. Όπου συμβαίνει αυτό, είμαστε σε θέση να ενώσουμε τις φωνές μας με ακλόνητη πίστη στον Θεό με την προσευχή του Αγίου Αυγουστίνου:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, το πιο γλυκό παιδί του ουράνιου Πατέρα, τι κακό ίσως έχεις κάνει ώστε να διατηρείς τον φόβο της ποινής του σταυρού; Ποιο είναι το έγκλημά σας, ώστε να υποφέρετε από τα τρομακτικά πάθη του θανάτου; Ποιο είναι το λάθος σου; Για ποιο πράγμα είσαι ένοχος; Ποιος είναι ο λόγος του θανάτου σου; Ποιος είναι ο λόγος της ποινής σου;
Εγώ αμαρτωλός είμαι η πληγή σου που προκαλεί τους πόνους σου πάνω στο Σταυρό. Εγώ είμαι ο υπεύθυνος για τη σφαγή σου. Εγώ είμαι αυτός που δίνει αφορμή για τον θάνατό σου· εγώ είμαι ο εγκληματίας για χάρη του οποίου καταδικάστηκες εσύ, ο αναμάρτητος. Είμαι ο λόγος για τον οποίο τραυματίστηκες και υπέφερες και γεύτηκες τους θλιβερούς πόνους του θανάτου από σταύρωση… επειδή πραγματικά, εγώ ένα αμαρτωλό άτομο πάτησα τους νόμους του Θεού και τις εντολές Του αλλά εσύ καταδικάστηκες αντί για μένα. Έκανα κακό αλλά υπέφερες από την κρίση.
Αμάρτησα, αλλά τιμωρήθηκες με το μαστίγιο. Ήμουν περήφανη και γεύτηκες την υποβάθμιση. Ήμουν ανάμνηση από έπαρση και αλαζονεία και εσύ αντιμετωπίστηκες με περιφρόνηση. Έγινα ανυπάκουος στις εντολές του Θεού και εσύ με την υπακοή σου ακόμη και μέχρι θανάτου σύμφωνα με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα, πληρωμένος, το ποινικό αδίκημα της ανυπακοής μου. Παραδόθηκα ως άκρατος στη λαιμαργία και περνούσα καλά και εσύ πεινούσες και τα κατάφερες χωρίς τη γήινη ζωή σου.
Παρασύρθηκα και έκανα λάθος μέσω του πειρασμού της αμαρτίας, όπως παλιά το φίδι προσέλκυσε τον Αδάμ στον απαγορευμένο καρπό και τον έκανε παραβάτη των εντολών του Θεού, αλλά η τέλεια αγάπη σας προς την ανθρωπότητα τοποθετήθηκε πάνω στο ξύλο του σταυρού… Λοιπόν Κύριε, βασιλιά και Θεέ μου, τι μπορώ να σου δώσω ως αντάλλαγμα για όλες τις ευεργεσίες σου και τα δώρα σου που μου έδωσες;…. Υπάρχει όμως Ω υιέ του Θεού, προς αυτή την παράδοξη οικονομία της σωτηρίας μας, υπάρχει τρόπος ώστε ακόμα και η αδυναμία και η φτώχεια μας να γίνουν σίγουρα ικανοί να σου ανταποδώσουν (Μια προσευχή από τους πατέρες της Εκκλησίας μας, από: Το Βιβλίο των Προσευχών).
Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και για να προσφέρουμε την διακονία και την αγάπη μας στον λαό χρειάζεται την υποστήριξή μας. Επίσης πρέπει να προσπαθήσουμε καθώς είμαστε σπίτι να βελτιώσουμε την κατάσταση ζωής ως οικογένεια, να έχουμε αγάπη, κατανόηση, να δείξουμε ότι ο Χριστός είναι ζωντανός ανάμεσά μας.
Όταν σε μια οικογένεια υπάρχει ένταση, σύγχυση και ενδοοικογενειακή βία, είναι το ίδιο που αποφασίσαμε να πάρουμε τον Χριστό μακριά από τη ζωή μας και παραδίδουμε το σπίτι μας στον διάβολο. Το να προσευχόμαστε μαζί και να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον με αγάπη και θυσίες είναι το κριτήριο της παρουσίας του Τιμίου Σταυρού και του Χριστού στην καθημερινότητά μας, ειδικά στην οικογένεια στο Σπίτι.
Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης
Κάνε το σχόλιο σου