Από το 2010 είχα χαρακτηρίσει colpo grosso την επιβολή των Μνημονίων στην Ελλάδα με σκοπό να διασωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες θα είχαν μαύρη τρύπα, εάν η Ελλάδα ακολουθούσε τον δρόμο της κανονικής χρεοκοπίας.
Γιατί θυμήθηκα ξεχασμένες ιστορίες εν μέσω πανδημίας; Επειδή μας τις θύμισε με το βιβλίο του ο Ομπάμα.
Γράφει, λοιπόν:
«Παρατήρησα πως σπάνια ανέφεραν ότι οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ήταν από τους μεγαλύτερους δανειστές της Ελλάδας ή ότι μεγάλο μέρος του χρέους των Ελλήνων είχε συσσωρευτεί αγοράζοντας γερμανικές και γαλλικές εξαγωγές – δεδομένα που θα μπορούσαν να έχουν καταστήσει σαφές στους ψηφοφόρους τους γιατί διασώζουν τους Έλληνες».
Αναφερόμενος στην επιβολή των Μνημονίων προσθέτει ότι:
«ισοδυναμούσε με τη διάσωση των δικών τους (γερμανικών και γαλλικών) τραπεζών και βιομηχανιών και ίσως ανησυχούσαν ότι μια τέτοια παραδοχή θα έστρεφε την προσοχή των ψηφοφόρων από τις αποτυχίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στις αποτυχίες εκείνων των Γερμανών ή Γάλλων αξιωματούχων που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία των πρακτικών τραπεζικού δανεισμού».
Η συνέχεια στο slpress.gr
