ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ Ι´ 28 – 33

28 Ἐὰν ὅμως σᾶς εἴπῃ κανείς, ὅτι αὐτό, ποὺ σᾶς παραθέτουν, εἶναι εἰδωλόθυτον, τότε μὴ τὸ τρώγετε δι’ ἐκεῖνον, ποὺ σᾶς τὸ ἀνήγγειλε καὶ διὰ τὴν συνείδησίν του, ἡ ὁποία ἑπόμενον εἶναι νὰ τὸν τύψῃ, ἐὰν φάγῃ καὶ αὐτός, ἢ νὰ ἐξεγερθῇ ἐναντίον σας, ἐὰν δὲν φάγῃ. Σᾶς λέγω λοιπὸν νὰ μὴ τὸ τρώγετε, ὄχι διότι τὰ εἰδωλόθυτα ἠμπορεῖ νὰ σᾶς μολύνουν, διότι, ὅπως εἴπαμεν, τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ γῆ καὶ κάθε τι, ἀπὸ τὸ ὁποῖον εἶναι γεμάτη.

29 Ὅταν δὲ λέγω συνείδησιν, ἐννοῶ ὄχι τὴν ἰδικήν σου, ἀλλὰ τὴν συνείδησιν του ἄλλου. Πρέπει δὲ νὰ προσέχω τὴν συνείδησιν τοῦ ἄλλου καὶ νὰ μὴ τρώγω. Διότι πρὸς τί ἡ ἐλευθερία, ποὺ ἔχω τοῦ νὰ τρώγω καὶ εἰδωλόθυτα ἀκόμη, νὰ γίνεται ἀφορμὴ κατακρίσεως ἀπὸ τὴν συνείδησιν τοῦ ἄλλου; 30 Ἐὰν δὲ ἐγὼ φωτισμένος ἀπὸ τὴν χάριν τῆς πίστεως δὲν θεωρῶ κανὲν φαγητὸν ἀκάθαρτον καὶ μετέχω διὰ τοῦτο ἀπὸ ὅλα τὰ φαγητά, διατὶ νὰ κακολογοῦμαι διὰ τὴν πρᾶξιν αὐτήν, διὰ τὴν ὁποίαν ἑγὼ εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, τὸν δημιουργὸν τῶν φαγητῶν καὶ εὐεργέτην μου;

31 Λοιπὸν εἴτε τρώγετε, εἴτε πίνετε, εἴτε πράττετε ὀ,τιδήποτε, ὅλα εἰς δόξαν Θεοῦ νὰ τὰ πράττετε. 32 Μὴ γίνεσθε ἀφορμὴ προσκόμματος καὶ πτώσεως καὶ εἰς Ἰουδαίους καὶ εἰς Ἕλληνας καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ. 33 Συμπεριφέρεσθε καθὼς καὶ ἑγώ, ὁ ὁποῖος καθ’ ὅλα ἀρέσκω εἰς ὅλους, χωρὶς νὰ ζητῶ ἐκεῖνο ποὺ συμφέρει ἐμέ, ἀλλ’ ἐκεῖνο ποὺ συμφέρει τοὺς πολλούς, διὰ νὰ σωθοῦν.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΙΑ´ 1 – 8

1 Γίνεσθε μιμηταί μου, καθὼς καὶ ἑγὼ ἔγινα μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ. 2 Ἔρχομαι τώρα νὰ σᾶς γράψω καὶ διὰ μερικὰς ἀταξίας, ποὺ συμβαίνουν εἰς τὰς συνάξεις σᾶς. Πρωτίστως σᾶς ἐπαινῶ, ἀδελφοί, διότι εἰς ὅλα μὲ ἐνθυμεῖσθε καὶ κρατεῖτε στερεὰ καὶ ἐπακριβῶς τὰς διδασκαλίας ὅπως σᾶς τὰς παρέδωκα προφορικῶς. 3 Θέλω ὅμως νὰ γνωρίζετε, ὅτι καθενὸς Χριστιανοῦ ἀνδρὸς διευθύνουσα καὶ ἄρχουσα κεφαλὴ εἶναι ὁ Χριστός· κεφαλὴ δὲ τῆς γυναικὸς εἶναι ὁ ἄνδρας της· κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι Πατήρ του καὶ ἐκ τῆς αὐτῆς οὐσίας ἀνάρχως τὸν ἐγέννησε.

4 Κάθε ἄνδρας εἴτε ἔγγαμος εἴτε ἄγαμος, ποὺ προσεύχεται εἰς τὴν κοινὴν λατρείαν σας ἢ ὡς προφήτης φωτισμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα φανερώνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχῃ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του κάλυμμα, τὸ ὁποῖον εἶναι σύμβολον ὑποτελείας, κατεντροπιάζει τὴν κεφαλήν του, διότι ἔρχεται νὰ λατρεύσῃ ἢ νὰ ὑπηρετήσῃ τὸν Χριστόν, ἀρνούμενος μὲ τὸ κάλυμμα τῆς ὑποτελείας, ποὺ φορεῖ, τὸ ἀξίωμα καὶ τὴν κυριαρχίαν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἔδωκεν ὁ Χριστός.

5 Κάθε γυναῖκα δέ, ἡ ὁποία προσεύχεται ἢ προφητεύει χωρὶς κάλυμμα εἰς τὴν κεφαλήν, καὶ ζητεῖ ἔτσι νὰ ἀνδροφέρνῃ, κατεντροπιάζει τὴν ἰδίαν της κεφαλήν, δηλαδὴ τὸν ἄνδρα της, ἐπειδὴ ἁρπάζει τὸ ἀξίωμά του καὶ διεκδικεῖ ἀπὸ αὐτὸν τὴν ὑπεροχήν. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ παρουσιάζει τὴν αὐτὴν ἀκοσμίαν καὶ ἀνυποταξίαν, τὴν ὁποίαν καὶ ἐκείνη, ποὺ ἐξύρισε τὴν κεφαλήν της. 6 Διότι, ἐὰν δὲν εἶναι σεμνὰ καλυμμένη μιὰ γυναῖκα, ἂς κουρεύῃ λοιπὸν καὶ τὰ μαλλιά της, ὅπως τὰ κουρεύει ὁ ἄνδρας. Ἐὰν δὲ εἶναι ἄσχημον καὶ ἀπρεπὲς εἰς τὴν γυναῖκα τὸ νὰ κουρεύῃ ἢ νὰ ξυρίζῃ τὰ μαλλιά της, ἂς καλύπτεται καλά. Καὶ ἂς μὴ θέλῃ νὰ μιμῆται τὸν ἄνδρα.

7 Διότι ὁ μὲν ἄνδρας δὲν πρέπει νὰ κατακαλύπτῃ τὴν κεφαλήν του, Ἐπειδὴ ἐπλάσθη ἐξ ἀρχῆς ὡς ὁ κύριος ἐκπρόσωπος τῆς κυριαρχίας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἶναι διὰ τοῦτο περισσότερον ἀπὸ τὴν γυναῖκα εἴκων καὶ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ γυναῖκα δὲ ὡς τὸ ἑξαιρετικώτερον ἀπὸ τὰ ἄλλα κτίσματα, ποὺ ἔχει ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν του ὁ ἄνδρας, εἶναι δόξα τοῦ ἀνδρός. 8 Πράγματι δὲ ὁ ἄνδρας εἶναι ὑπεροχώτερος ἀπὸ τὴν γυναῖκα, διότι δὲν ἔγινεν ὁ ἄνδρας ἀπὸ τὴν γυναῖκα, ἀλλ’ ἡ γυναῖκα ἔγινεν ἀπὸ τὸν ἄνδρα.