Δεν είναι τόσο έξυπνη και καλοσχεδιασμένη η η επεκτατική πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία. Την καθιστά, ωστόσο, εφικτή, υλοποιήσιμη η τακτική που ακολουθείται από την ελληνική πλευρά.
Η Κύπρος κρυβόταν διαχρονικά πίσω από το μέγεθος της χώρας και την έλλειψη αποτρεπτικής δύναμης. Αυτό δεν είναι άλλοθι, συνιστά ωστόσο μια πραγματικότητα.
Χάθηκαν πολλά χρόνια χωρίς να γίνει οτιδήποτε στο πεδίο της ανάσχεσης και της αποτροπής. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα των ιδεοληψιών, των φοβικών συνδρόμων και της αδυναμίας εν γένει για τη διαμόρφωση μιας συνολικής ολοκληρωμένης πολιτικής αντιμετώπισης της κατοχικής Τουρκίας. Μιας πολιτικής, που θα διαμορφωνόταν και θα υλοποιείτο από κοινού με την Ελλάδα.
Κι όταν γίνεται λόγος για ενιαία πολιτική δεν εννοούμε το λεγόμενο δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, καθώς αυτό, τουλάχιστον σε περιόδους κρίσης, είδαμε πως δεν λειτούργησε.
Σημειώνεται συναφώς ότι στην κρίση των Ιμίων, ο τότε πρόεδρος της Κύπρου, Γλαύκος Κληρίδης είχε συγκαλέσει εκείνο το βράδυ έκτακτη σύσκεψη στο προεδρικό. Μάταια προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον Κώστα Σημίτη για να συνεννοηθούν. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν εξαφανισμένος!
Επικίνδυνες ψευδαισθήσεις της Αθήνας….
