Μπορεί πριν δύο χρόνια ο Ερντογάν να μην τα κατάφερε, όταν χιλιάδες παράνομοι μετανάστες επιχείρησαν με την καθοδήγηση των τουρκικών αρχών να εισβάλουν στον Έβρο, αλλά δεν το έχει βάλει κάτω.
Χθες, ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για επίσκεψη στην Ουκρανία, επιτέθηκε με πρωτοφανή τρόπο στην Ελλάδα, ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορώντας την ότι ευθύνεται για κακομεταχείριση και θανάτους προσφύγων, όπως αυτοί που συνέβησαν προ ημερών στον Έβρο.
Αυτή τη φορά, λοιπόν, ο Ερντογάν δεν εργαλειοποίησε τους παράνομους μετανάστες, οργανώνοντας μία υβριδική επίθεση στα ελληνικά σύνορα, όπως είχε πράξει τον Μάρτιο 2020. Τους εργαλειοποίησε σε προπαγανδιστικό επίπεδο, προαναγγέλλοντας μία επικοινωνιακή επίθεση παγκόσμιας κλίμακας.
Δεν αποκλείεται αυτή η κίνηση να έχει και πρόσθετο σκοπό να τορπιλίσει την προσπάθεια της Ελλάδας να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Σ’ αυτό το κλίμα και λόγω και της καταγγελίας μίας Ιρανής ότι έξι φορές εισήλθε στην Ελλάδα και άλλες τόσες επαναπροωθήθηκε στην Τουρκία από τις ελληνικές αρχές, είναι επιβεβλημένο να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.
Γιατί και πότε η επαναπροώθηση είναι ανήθικη πράξη; Εάν ένας Εβραίος περνούσε παράνομα από τη ναζιστική Γερμανία στην Ελβετία και οι Ελβετοί τον επαναπροωθούσαν, γνωρίζοντας ότι θα συλληφθεί, θα διέπρατταν ηθικό έγκλημα.
Το ίδιο εάν επαναπροωθούσε η Τουρκία έναν αντιστασιακό στην Ελλάδα επί χούντας, ή μία δυτική χώρα έναν αντιφρονούντα σε χώρα του τέως Ανατολικού Συνασπισμού, ή η Ελλάδα έναν γκιουλενιστή ή Κούρδο ακτιβιστή στην Τουρκία.
