Κώστας Βενιζέλος : Ο “νέος ρεαλισμός” στο Κυπριακό ξεχνά τους πρόσφυγες του 1974

Κανείς, μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ξεγράφει εδάφη και δικαιώματα. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα και κανένας δεν μπορεί να μιλά εκ μέρους των πολιτών για ζητήματα, που τους αφορούν συλλογικά και ατομικά.

Στο Κυπριακό, οι εκάστοτε διαχειριστές του ακολούθησαν μια πολιτική υποχωρήσεων προς την τουρκική πλευρά, με αποτέλεσμα να το οδηγήσουν στον πάτο με ελεύθερη πτώση.

Και τώρα; Τώρα αναζητούν, τι παγκόσμια πρωτοτυπία, να βυθιστεί η χώρα κάτω από τον πάτο. Και πάντα αναζητούν δικαιολογίες και άλλοθι.

Επιστρατεύουν το μικρό μέγεθος του κράτους και την υπεροπλία του εχθρού. Η γραμμή μεταξύ του εφικτού και του ανέφικτου συνδέεται με την αποτελεσματικότητα των διαχειριστών, αλλά και την ύπαρξη ή μη οράματος.

Η Τουρκία έχει αφήγημα

Το αφήγημα των Τούρκων, των διάφορων τρίτων σε ό,τι αφορά για παράδειγμα το προσφυγικό, είναι πως έχει περάσει αρκετός χρόνος, ότι οι σφετεριστές έχουν αποκτήσει δικαιώματα, πως οι πρόσφυγες έχουν “βολευτεί” στη Λεμεσό, την Πάφο, στην Αγία Νάπα και πως δεν θέλουν να επιστρέψουν στις περιουσίες τους. Όλα αυτά λέγονται εκ μέρους των προσφύγων, χωρίς όμως να τους ρωτήσουν.

Η συνέχεια στο slpress.gr