Newsletter
Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων και Αντικυθήρων – Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ – Ποιμαντορική εγκύκλιος 2023.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Εὐλογημένον, εἰρηνικόν, χαριτοφόρον καί ἀγλαόκαρπον τό νέον ἔτος 2023.
Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά πρεσβειῶν τῆς
Ὑπερευλογημένης καί Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρός, νά εὐλογῇ, νά προστατεύῃ καί νά
περισκέπῃ τήν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν μας, πᾶσαν πόλιν καί χώραν καί
ὁλόκληρον τήν Οἰκουμένην κατά τό νέον σωτήριον ἔτος.
Ἄς εὐχόμεθα διαπύρως ὑπέρ εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας,
Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης.
Ὑπέρ καταπαύσεως τοῦ πολεμικοῦ πυρός εἰς τάς Ὁμοδόξους Χώρας τοῦ Βορρᾶ καί
ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης εἰς τάς ἐκεῖσε φλεγομένας περιοχάς. Καί ὑπέρ τῆς ταχείας
ἀπαλλαγῆς τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τήν δεινήν μάστιγα τῶν μεταλλασσομένων ἰῶν καί
τῶν λοιπῶν ἐπικειμένων συμφορῶν ἐκ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί τῆς ἐνεργειακῆς
κρίσεως.
Προσβλέπομεν μέ ἀγαθάς ἐλπίδας εἰς τό ἐρχόμενον νέον ἔτος μέ τήν προσδοκίαν καί
τήν ἐπιπόθησιν τοῦ Θείου ἐλέους, τῶν οἰκτιρμῶν καί τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Κυρίου καί
Θεοῦ ἡμῶν. Ἐλπίζομεν εἰς τήν ὁσονούπω παρέμβασιν τοῦ Παναγάθου Κυρίου μας, εἰς τήν
ἀναχαίτισιν τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τῶν οἰκουμενιστῶν καί τῶν πάσης φύσεως αἱρετικῶν
παραφυάδων, τῶν ἑτεροδόξων καί ἑτεροθρήσκων, καί ἀναδείξεως ἀσπίλου καί ἀμώμου
τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἐκλεκτῆς τοῦ Κυρίου Νύμφης.
Καί εὐελπιστοῦμεν εἰς τήν ἀλλαγήν τῶν πραγμάτων, ἐφ’ ὅσον τό μήνυμα τῆς
μετανοίας, τό ὁποῖον ἀπηύθυνε εἰς τήν ἐποχήν του ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς πρός τούς
~ 2 ~
Νινευΐτας, ἀκουσθῇ καί εἰσακουσθῇ ἀπό τήν παροῦσαν γενεάν, τήν παρομοίως σκολιάν
καί ἀποστασιοποιημένην, ἡ ὁποία ἐν πολλοῖς παραβλέπει τό Θεῖο Θέλημα, παραθεωρεῖ
τήν Θείαν Κιβωτόν τῆς σωτηρίας μας, τήν Μητέρα μας Ἐκκλησία, «καί (πνευματικῷ) λιμῷ
ἀπόλλυται», μένουσα μακράν τῆς ἀθανάτου τροφῆς καί τῆς ζωοποιοῦ πόσεως τοῦ Ἱεροῦ
Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Διά τήν πνευματικήν ἀφύπνισιν τοῦ φιλοχρίστου Λαοῦ μας θά χρησιμοποιήσωμεν
δύο κείμενα ἀγωνιστικά καί διεγερτικά πρός ἀνάνηψιν, μετάνοιαν καί σωτηρίαν.
Τό πρῶτο εἶναι ἀπόσπασμα Ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου διά τό νέον ἔτος, ἡ ὁποία
σοφῶς συνετάχθη πρό 45 ἐτῶν ἀπό τόν τελευταίως διακηρυχθέντα νεοφανῆ Ἅγιον
Καλλίνικον, Μητροπολίτην Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, ἀλλά καί διατηρεῖ τήν
ἐπικαιρότητά της καί τό ἄμεσον ἐνδιαφέρον.
«Νέον ἔτος ἀνέτειλεν. Νέα ἑπομένως εὐκαιρία ἀνταλλαγῆς εὐχῶν καί προσδοκίας
καλλιτέρου μέλλοντος. Ὅλοι ζητοῦμεν νά εἶναι ὁ νέος χρόνος χαρούμενος, εἰρηνικός,
εὐλογημένος. Νά εἶναι, πράγματι, νέος καί ὄχι ὅπως τά παρελθόντα ἔτη. Λησμονοῦμεν ὅμως
ὅτι πρωτίστως καί κυρίως ὀφείλομεν νά γίνωμεν νέοι. Εἴμεθα ὑποχρεωμένοι «ἀποθέσθαι
κατά την προτέραν ἀναστροφήν τόν παλαιόν ἄνθρωπον τόν φθειρόμενον κατά τάς
ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, ἀνανεοῦσθαι δέ τῷ πνεύματι τοῦ νοός ἡμῶν καί ἐνδύσασθαι τόν
καινόν ἄνθρωπον τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας»
(Ἐφεσ. δ’, 22-24)…
Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἀνατολῆς τοῦ νέου ἔτους καλούμεθα νά πετάξωμεν, ὡς ἄλλο ρυπαρόν
ἔνδυμα, τήν ἁμαρτίαν. Νά καθαρίσωμεν τόν ἑαυτόν μας διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς
Ἐκκλησίας μας. Νά ἐνδυθῶμεν τόν Χριστόν. Νά γίνωμεν νέοι ἄνθρωποι.
Ἐάν ὑπῆρχε τρόπος νά ἐγίνοντο ὅλοι οἱ ἡλικιωμένοι νέοι, ὅλοι θά προετίμων μέ πᾶσαν
θυσίαν νά ἐπανέλθουν εἰς τούς νεανικούς χρόνους.
Αὐτό δέν εἶναι σπουδαῖον τόσον. Ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἔχει μεγίστην καί πρωτίστην ἀξίαν,
εἶναι νά γίνωμεν νέοι κατά τήν ψυχήν, τήν καρδίαν, τόν νοῦν, τάς ἐπιθυμίας, τούς λόγους
καί τάς πράξεις μας. Νά ἑνωθῶμεν μέ τόν πάντοτε Νέον καί Νεοποιόν Χριστόν.
Ἐάν δέν γίνωμεν νέοι κατά τό ἐσωτερικόν μας, θά ἔρχωνται νέα ἔτη καί ἡμεῖς θά
παραμένωμεν παλαιοί, ἀσθενεῖς καί ἀδύνατοι. Τά νέα ἔτη θά χειροτερεύουν, διότι οἱ
ἄνθρωποι κάμνουν νέα ἔτη καί ὄχι τά νέα ἔτη τούς ἀνθρώπους.
Ἑπομένως ἀπό ἡμᾶς ἐξαρτᾶται νά ἔχωμεν τόν νέον Ἐνιαυτόν τῆς Χρηστότητος τοῦ
Κυρίου νέον, χαρούμενον, εἰρηνικόν, εύλογημένον παρά τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ,
Οὗ ἡ Χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος εἴη μετά πάντων ὑμῶν» (1977).
Τό ἄλλο κείμενο εἶναι προϊόν τῆς ἐμπνευσμένης γραφίδος τοῦ πολυταλάντου
ἀειμνήστου Γέροντος καί ἁγίου Πνευματικοῦ Πατρός, τοῦ Ἀρχιμ. π.Ἐπιφανίου
Θεοδωροπούλου, ἐπιστηθίου φίλου καί στενοῦ πνευματικοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἁγίου
Καλλινίκου Ἐδέσσης. Ἐγράφη καί ἐδημοσιεύθη εἰς τήν νεανικήν ἡλικίαν τῶν 17 ἐτῶν τοῦ
ἀξιομακαρίστου Γέροντος καί ἐπιγράφεται: «Ἱερά ἐπιστράτευσις».
«Ἐμπρός, ἄς ἐγερθῶμεν ἅπαντες ἀπό τόν βαθύν ὕπνον καί λήθαργον τῆς ἠθικῆς σήψεως
καί καταπτώσεως. Οἱ καιροί χαλεποί, αἱ συνθῆκαι τραγικαί. Ὁ ἐκφυλισμός καί ἡ ἀνηθικότης
ἔχουν στήσει ὑπέρ πᾶσαν ἄλλην ἐποχήν τόν θρόνον των εἰς τάς πεπολιτισμένας (;)
λεγομένας σημερινάς κοινωνίας. Βλέπει κανείς ἀνθρώπους ἀμφοτέρων τῶν φύλων,
~ 3 ~
ἀνεξαιρέτως ἡλικίας καί ἰδιότητος, νά κυλίωνται (πλήν εὐαρίθμων τινῶν ἐξαιρέσεων) εἰς
τόν βόρβορον τῆς ἀνηθικότητος, χωρίς τοῦτο νά θεωρῆται καί πολύ σπουδαῖον. Ἐκεῖνα, τά
ὁποῖα ἄλλοτε ἦσαν ἀνοσιουργήματα, σήμερον θεωροῦνται ἁπλῶς ὡς πταίσματα. Ἄνδρες καί
γυναῖκες δαπανοῦν τήν ζωήν των εἰς τήν σαρκολατρίαν καί εἰς τάς κτηνώδεις ἡδονάς διά νά
καταλήξουν εἰς τά ἄσυλα τῶν ἀνιάτων νοσημάτων, εἰς τά φθισιατρεῖα, εἰς τά φρενοκομεῖα.
Ἡ ἀνηθικότης καί ἡ διαφθορά, ἡ σαρκολατρία καί ὁ ἐκφυλισμός, ἡ ἐγκληματικότης καί ἡ
βαρβαρότης ἔγιναν ἀληθεῖς μάστιγες τῶν κοινωνιῶν.
Ἡ ἀνθρωπότης διαρκῶς ὀλισθαίνει καί
βυθίζεται. Ἰδού τά ἀποτελέσματα τῶν διδασκαλιῶν τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τοῦ ὑλισμοῦ, τοῦ
μηδενισμοῦ, τῆς μηχανοκρατίας, τοῦ φροϋδισμοῦ, ἰδού τά ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας,
τῆς ἀρνήσεως, τῆς ἀπιστίας. Καί βλέπων αὐτά δικαίως διερωτᾶται κανείς: Θά μετανοήσῃ ἡ
ἀποστάτις ἀνθρωπότης καί θά στραφῇ ἄράγε πρός τόν Μέγαν Ἀναμορφωτήν της, ἤ θά
έξακολουθήσῃ νά βαδίζῃ τήν ὁδόν τῆς καταστροφῆς καί τῆς ἀπωλείας; Καί ἐάν
ἐξακολουθήσῃ ποῦ θά καταλήξῃ; Ὤ! Ἄς ἐλπίσωμεν ὅτι θά μετανοήσῃ, ὅτι θά ἀναγνωρίσῃ τόν
Δημιουργόν της, θά ἐπιστρέψῃ εἰς Αὐτόν, θά κλίνῃ τό γόνυ πρό Αὐτοῦ μέ συντριβήν καρδίας,
καί Ἐκεῖνος θά τήν λάβῃ ἅπαξ ἔτι εἰς τούς Πατρικούς κόλπους Του. Ἄλλως, οὐαί καί
άλλοίμονον.
Θά θρηνήσωμεν πικρῶς τά ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας καί τῆς παραβάσεως… Ἄς
ἐγερθῶμεν, λοιπόν, «ξαναπαίρνοντας στά χέρια τοῦ φωτός τήν ἅγια δάδα». Ἄς ἀφήσωμεν
τήν ἀδιαφορίαν, τήν ὀκνηρίαν, τήν οὐδετερότητα. Ἄς ἀφήσωμεν τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί
ἄς ἐνδυθῶμεν τόν νέον. Ἄς ἀφήσωμεν τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί ἄς ἐνδυθῶμεν τά ὅπλα
τοῦ φωτός. «Ὁ Χριστός Ἀρχηγός μας καί στρατιῶτες Του ἐμεῖς». Καί ὡς στρατιῶται ἄς
εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι, πάντοτε ὡπλισμένοι μέ τά ὅπλα τοῦ φωτός, πάντοτε θαρραλέοι καί
ἀνδρεῖοι, διότι θά πολεμήσωμεν «ὄχι πρός σάρκα καί αἷμα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς
ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου». Πάντοτε, λοιπόν,
ἕτοιμοι, θαρραλέοι, γενναιόψυχοι, καρτερικοί. Ἄς προσέξωμεν μήπως γίνωμεν αὐτόμολοι,
ριψάσπιδες, φυγόπονοι. Ἡ ζωή τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ἕνας διαρκής ἀγών, μία διαρκής μάχη
πρός ὅ,τι τό ἁμαρτωλόν, ὅ,τι τό πονηρόν, ὅ,τι τό ἐναγές, ὅ,τι τό βέβηλον, ὅ,τι τό μάταιον, ὅ,τι
τό φαῦλον.
Ἐμπρός καί πάλιν. Ἄς ἐπιστρατεύσωμεν ἑαυτούς. Ὄχι εἰς ἐπιστράτευσιν κατά τῶν
συνανθρώπων ἡμῶν μέ πυροβόλα ὅπλα. Ὄχι εἰς ἐπιστράτευσιν δι’ αἱματηρούς πολέμους.
Ἀλλ’ εἰς ἐπιστράτευσιν ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ δικαίου, τοῦ ἀληθοῦς, τοῦ ἀγαθοῦ,
τοῦ ὡραίου. Εἰς ἐπιστράτευσιν ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς ύπερόχου χριστιανικῆς
κοσμοθεωρίας. Εἰς ἐπιστράτευσιν ἱεράν. Ἱερά ἐπιστράτευσις λοιπόν ἄς γίνῃ. Καί εἰς αὐτήν
ἄς ἀφιερωθῶμεν ψυχῇ καί σώματι. Ἐμπρός εἰς ἱεράν ἐπιστράτευσιν, διά νέους πολέμους,
διά νέας μάχας, ἀλλά καί διά νέας νίκας, διά νέας δάφνας, διά νέους θριάμβους, διά
νέους στεφάνους.
Ἐμπρός δι’ ἐπαναστάσεις. Ὄχι ἐπαναστάσεις αἱματηράς. Ὄχι ἐπαναστάσεις, εἰς τάς
ὁποίας κυριαρχεῖ ἡ μοχθηρία, ἡ αἱμοβορία, ἡ ἐγκληματικότης, ἡ βαρβαρότης, ἡ ἀπανθρωπιά.
Ὄχι ἐπαναστάσεις, εἰς τάς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι σφαγιάζονται ὡσάν νά μήν εἶναι οὔτε κτήνη.
Ὄχι ἐπαναστάσεις μέ ὅπλα τοῦ πυρός καί τοῦ σιδήρου. Ὄχι ἐπαναστάσεις, εἰς τάς ὁποίας τά
ἔνστικτα γίνονται κακοῦργα, ἄγρια καί κτηνώδη, εἰς τάς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι ἄγονται καί
φέρονται ὑπό τῶν παθῶν των, ὑπό τοῦ μίσους, τοῦ φθόνου, τῆς ἐκδικήσεως, τῆς
ἀλληλοεξοντώσεως, τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ καί τῆς καταστροφῆς. Πρός Θεοῦ! Ὄχι,
~ 4 ~
τοιαῦται ἐπαναστάσεις. Ἄλλ’ ἐπαναστάσεις ἱεραί, ἐν καιρῷ εἰρήνης. «Μέ χαρούμενη τήν
ὄψι καί μέ μάτι λαμπερό γιά καινούργιες μάχες πᾶμε στῆς εἰρήνης τόν καιρό». Δι ̓
ἐπαναστάσεις, εἰς τάς ὁποίας κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη καί ἡ φιλανθρωπία. Δι ̓ ἐπαναστάσεις
μέ τά ὅπλα τῆς Πίστεως, τῆς Προσευχῆς, τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἀγάπης.
Ἐπαναστάσεις, αἱ ὁποῖαι θά ἔχουν σκοπόν τήν ἐξόντωσιν τοῦ κακοῦ, τήν δίωξιν τοῦ
φαύλου καί τοῦ ἁμαρτωλοῦ, θά ἔχουν ὡς σκοπόν τήν ἀναμόρφωσιν καί ἐξυγίανσιν τῆς
ἀνθρωπότητος. Καί αἱ ὁποῖαι θά ἔχουν ὡς συνεπείας τήν χαράν, τόν θρίαμβον τοῦ
Χριστιανισμοῦ, τήν νίκην τῆς Πίστεως. Ἐμπρός διά τοιαύτας ἐπαναστάσεις. «Ἄς ριχτοῦμε
στήν πάλη καί ἄς μᾶς δένη παιδιά, ἕνας πόθος μιά πίστις, μιά ψυχή, μιά καρδιά». Ἐμπρός
νά κτίσωμεν νέα θεμέλια, νέας ζωῆς, νέου κόσμου. «Μέ τό ζῆλο καί τό θάρρος πού μᾶς
χάρισεν ἡ Πίστις ὁ καθένας μας ἄς γίνη τοῦ καινούργιου κόσμου κτίστης». Ἐμπρός, βέβαιοι
ὅτι δέν θά καταισχυνθῶμεν, ὅτι δέν θά προσβληθῶμεν. Ἀλλ’ ὅτι θά νικήσωμεν. Καί τότε θά
γίνη τό μέγα θαῦμα. Ἡ ἁγία διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου θά ὑποδουλώσῃ καί θά
κατακτήσῃ καί τάς πλέον σκληράς ὑπάρξεις. Καί τότε θά εἴπωμεν: «Αὕτη ἐστίν ἡ νίκη
νικήσασα τόν κόσμον, ἡ Πίστις ἡμῶν».
Ἀδελφοί μου,
Ἔπειτα ἀπό τήν παράθεσιν τῶν ὡς ἄνω δύο κειμένων: τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου,
Μητροπολίτου Ἐδέσσης καί τοῦ μακαριστοῦ π.Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, τά ὁποῖα εἶναι
καί ἀποτελοῦν Ὑποθῆκες πνευματικῆς ζωῆς καί ἐγερτήριον σάλπισμα ἐπίκαιρο,
ἀφυπνιστικό καί ψυχοσωτήριο, παρέλκει κάθε ἄλλος λόγος. Τά ἔνθεα μηνύματά των εἶναι
πιστά ἀντίγραφα τῆς σημερινῆς ταραχώδους καί συγκεχυμένης ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία,
δυστυχῶς, ὑπερβαίνει κατά πολύ τά δεδομένα τῆς τότε ἐποχῆς.
Εὔχομαι ἀπό καρδίας νά συνειδητοποιήσωμεν ὅλοι τήν κρισιμότητα τῶν δυσχειμέρων
καιρῶν μας καί νά ἀνταποκριθῶμεν πάραυτα εἰς τό προσκλητήριον τῆς «Ἱερᾶς
ἐπιστρατεύσεως» ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως «τοῦ δικαίου, τοῦ ἀληθοῦς, τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ
ὡραίου», «εἰς ἱεράν ἐπιστράτευσιν διά νέους πολέμους (ἀοράτους καί πνευματικούς), διά
νέας μάχας, ἀλλά καί διά νέας νίκας, διά νέας δάφνας, διά νέους θριάμβους, διά νέους
στεφάνους».
Εὐελπιστοῦντες ὅτι τό νέον σωτήριον ἔτος μέ τάς προηγηθείσας παραινέσεις καί
θεαρέστους προτροπάς καί μέ τήν θεοφιλῆ ἀνταπόκρισιν εἰς τό κάλεσμα τῆς «Ἱερᾶς
ἐπιστρατεύσεως» θά ἀποβῇ ὄντως σωτήριον καί καθοριστικόν διά μίαν λαμπράν ἐποχήν
χάριτος καί εὐλογίας, καί εὐχόμενοι ἀπό καρδίας «πᾶσαν δόσιν ἀγαθήν καί πᾶν δώρημα
τέλειον ἄνωθεν καταβαῖνον ἐκ τοῦ (Παναγίου) Πατρός τῶν Φώτων» καί «τήν ἑνότητα
τῆς Πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» εἰς ὅλας τάς κατά τόπους
Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, «εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν»,
διατελοῦμεν,
Μεθ’ ἑορτίων εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
