Αυτή την Κυριακή τιμάμε τη μνήμη των αγίων 365 θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας το 787 μ.Χ. Στην Σύνοδο αυτή διατυπώθηκε η Ορθόδοξη διδασκαλία περί των ιερών εικόνων και καταδικάσθηκε η αίρεση της Εικονομαχίας. Αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η Σύνοδος αυτή οι Εκκλησίες μας θα ήταν άδειες από ιερές εικόνες.
Δεν θα βλέπαμε ιστορημένα τα πρόσωπα των Αγίων μας και τα μαρτύριά τους. Ούτε βέβαια θα βλέπαμε την Υπεραγία Θεοτόκο και προπάντων τον Κύριό μας, τον ενανθρωπήσαντα Υιό του Θεού. Δεν θα είχαμε την ευλογία να αγιάζουμε την όραση αλλά και ολόκληρη την ύπαρξή μας βλέποντας και προσκυνώντας τις ιερές εικόνες τους. Γιατί με αυτόν τον τρόπο παρακινούμαστε να κάνουμε προσευχή και προσπαθούμε να μιμηθούμε τη ζωή των εικονιζομένων προσώπων.
Κι όμως με την πανδημία του Κορωναϊού βρεθήκαμε μπροστά σε έναν μεγάλο πειρασμό. Αν πρέπει να προσκυνάμε τις ιερές εικόνες ή όχι. Πολλοί ήταν εκείνοι, ακόμη και εκκλησιαστικά πρόσωπα, που τάχθηκαν κατά της προσκύνησης των ιερών εικόνων. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν τον φόβο μήπως κολλήσουμε τον ιό από την πράξη μας αυτή. Υπήρξαν περιπτώσεις που κάποιοι ιερείς στις Εκκλησίες τους έβαλαν ακόμη και κορδέλες πάνω στις εικόνες, προκειμένου να μην τις ασπάζονται.
Άλλοι έβαλαν εμπόδια μπροστά από τις εικόνες, έτσι ώστε να μην μπορούν να τις πλησιάσουν. Μήπως αυτοί οι εκκλησιαστικοί άνθρωποι οδηγούνται σε μία σύγχρονη Εικονομαχία; Είναι δυνατόν να κολλήσουμε τον ιό του Κορωναϊού ασπαζόμενοι ιερά πρόσωπα, τα οποία μας προστατεύουν και μας δίνουν την χάρη τους; Η μη προσκύνηση των ιερών εικόνων δείχνει στην καλύτερη περίπτωση ολιγοπιστία και στη χειρότερη απιστία.
Προς τιμήν λοιπόν των αγίων Πατέρων, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα παρουσιάζεται η Παραβολή του Σπορέως. «Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού» (ΛΟΥΚΑ 8, 5), είπε ο Κύριος. Βγήκε ο σποριάς, ο γεωργός, στο χωράφι του να σπείρει τον σπόρο του. Ο γεωργός είναι ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Το χωράφι Του είναι οι καρδιές των ανθρώπων. Και ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.
Η Παραβολή ακούγεται στον κατάλληλο καιρό. Αυτήν ακριβώς την εποχή βγαίνουν οι γεωργοί στα χωράφια τους, για να τα οργώσουν και να τα σπείρουν. Αλλά αυτή την περίοδο ξεκινούν στους Ναούς μας και οι ιεραποστολικές δραστηριότητες, τα Κατηχητικά, ομιλίες πνευματικής οικοδομής και άλλα. Οι συνάξεις αυτές είναι θεανθρώπινες. Κάποιος άνθρωπος είναι αυτός που κηρύττει, αλλά στην πραγματικότητα Ένας είναι ο «σπείρων» (ΛΟΥΚΑ 8, 5), ο Χριστός.
Ο Χριστός είναι Εκείνος που ρίχνει τον σπόρο Του στις καρδιές μας. Ο Χριστός κτυπά μυστικά την πόρτα της καρδιάς μας με το κήρυγμα και ζητά να εισέλθει για να αλλάξει την ύπαρξή μας, να μας φέρει σε μετάνοια, να μας αγιάσει. Και ο δικός Του σπόρος είναι μοναδικός γιατί έχει μέσα του δύναμη, ζωή και Χάρη, και αν βρει κατάλληλες συνθήκες θα καρποφορήσει πολύ πλούσια. Από σήμερα λοιπόν ας βάλουμε καινούργια αρχή.
Να μην αμελούμε να ακούμε κηρύγματα, να βάλουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα ευκαιρίες πνευματικού καταρτισμού. Επιπλέον να μελετάμε και μόνοι μας την Καινή Διαθήκη και βιβλία πνευματικής οικοδομής. Και δόξα σοι ο Θεός σήμερα έχουμε πολλά μέσα. Εκδόσεις σπουδαίων βιβλίων υπάρχουν πολλές. Στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και στο διαδίκτυο μπορούμε να βλέπουμε και να ακούμε πνευματικά θέματα και όχι άλλες ανοησίες.
Όμως δεν αρκεί η σπορά για να καρποφορήσει ο σπόρος. Σύμφωνα με την Παραβολή, ο σπόρος έπεσε σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές του χωραφιού, αλλά φύτρωσε και καρποφόρησε μόνο σε μία από αυτές. Οι τρεις άκαρπες περιοχές συμβολίζουν τρεις διαφορετικές κατηγορίες ακροατών του θείου λόγου. Στην πρώτη κατηγορία, αυτήν που παρομοιάζεται με σκληρή γη δίπλα στον δρόμο, ανήκουν εκείνοι που ακούνε το κήρυγμα χωρίς ιδιαίτερη προσοχή και έπειτα συνεχίζουν να ζουν αμαρτωλή ζωή. Άλλοι σπόροι έπεσαν σε πετρώδη γη.
Αυτή συμβολίζει τους ανθρώπους που δέχονται πρόθυμα τα μηνύματα του Ευαγγελίου, αλλά δεν έχουν βάθος και στην πρώτη δυσκολία παραιτούνται. Άλλο μέρος του σπόρου έπεσε σε γη εύφορη μεν, αλλά με αγκάθια τα οποία έπνιξαν τα βλαστάρια του σπόρου πριν καρποφορήσουν. Η γη αυτή συμβολίζει τους πιστούς που έχουν μεν στην αρχή καλή διάθεση, αλλά πνίγονται από τις βιοτικές μέριμνες.
Η τέταρτη κατηγορία είναι η περιοχή του χωραφιού που έφερε καρπό. Με αυτήν παρομοιάζονται οι πιστοί Χριστιανοί που ακούνε με προσοχή τον θείο λόγο, τον κρατάνε μέσα στα βάθη της ψυχής τους, τον μελετάνε με επιμέλεια και τον εφαρμόζουν στην καθημερινή τους ζωή. Το παράδειγμα το έχουμε ολοζώντανο αυτή την Κυριακή.
Οι άγιοι Πατέρες που τιμάμε σήμερα, ξεπέρασαν στην πνευματική τους ζωή όλα αυτά τα εμπόδια και αποδείχθηκαν «καλή γη» (ΛΟΥΚΑ 8, 15), που έδωσε πολύ καρπό. Έκλεισαν μέσα στις καρδιές τους τον λόγο του Θεού και με πολλή υπομονή αγωνίσθηκαν ώστε αυτός να καρποφορήσει. Γι’ αυτό και έλαμψαν με το άγιο παράδειγμά τους και την ομολογία της Ορθόδοξης πίστης. Δεν ολιγοπίστησαν, δεν φοβήθηκαν ακόμη και τον θάνατο, αλλά με θάρρος ακολούθησαν τον Ιησού Χριστό. Αυτούς οφείλουμε να μιμηθούμε κι εμείς.
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γιαννακόπουλος
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Αλεξίου Αιγίου
Ευλογημένη Κυριακή
