Η σημερινή Κυριακή αναφέρεται από την Εκκλησία, ως «Κυριακή προ της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού» και στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα παρατίθεται ένα απόσπασμα από τη συνομιλία του Χριστού με τον μαθητή Του Νικόδημο.
Παραλληλίζει ο Ιησούς, ένα θαυμαστό γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης με τον Σταυρό του μαρτυρίου Του. Ὁ Χριστός, μεταξύ άλλων, λέει στον μαθητή Του Νικόδημο: «Όπως ακριβώς ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, και βλέποντας το οι Εβραίοι σώζονταν από τα θανατηφόρα δήγματα των φιδιών, έτσι και ο Υιός του ανθρώπου θα πρέπει να υψωθεί, για να σωθεί ο κόσμος από τον κίνδυνο της αμαρτίας (Ματθ. 3,14).
Οι προτυπώσεις και οι συμβολισμοί είναι ασφαλώς προφανείς. Στο ξύλο ύψωσε ο Μωυσής το χάλκινο φίδι. Στο ξύλο του Σταυρού υψώθηκε κρεμασμένος ο ίδιος ὁ Χριστός. Με αυτόν τον τρόπο, ο Κύριος κάνει μια μεγάλη αποκάλυψη, δείχνοντάς στον μαθητή Του και σε μας το μέγεθος της αγάπης του Θεού Πατέρα προς τον άνθρωπο. Ταυτόχρονα δε, προλέγει και τον σταυρικό Του θάνατο, προετοιμάζοντας έτσι τους μαθητές Του για το εκούσιο Πάθος και την σταυρική θυσία που θα ακολουθούσαν.
| Είδη μνημείου
Πόσο είναι το μέγεθος της σταυρικής αγάπης του Θεού! Δεν έστειλε κάποιο δούλο, άγγελο ή αρχάγγελο στους ανθρώπους για να σταυρωθεί, αλλά τον μονογενή υιό Του. Ας επιμείνουμε λίγο σε αυτό. Ποιος από μας, θυσιάζει το μονάκριβο παιδί του χάριν κάποιου άλλου; Είναι σαφής η βούληση του Θεού-πατέρα, να ελκύσει όλους εμάς προς Αυτόν, όχι με την παντοδυναμία Του και την δόξα, αλλά με την αγάπη Του και την ταπείνωση Του.
Ο σταυρός επάνω στον οποίο υψώθηκε κάποια στιγμή το άχραντο και αμόλυντο σώμα του Χριστού, με την δική Του συγκατάθεση, μεταμορφώθηκε από εργαλείο βασάνων και θανάτου στο ανίκητο σύμβολο της υπέρτατης θυσίας του Θεανθρώπου για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ο Σταυρός του Κυρίου υπενθυμίζει σε όλο τον κόσμο και σ’ εμάς, ότι όταν διαλέξουμε τον Σταυρό ως τρόπο της ζωής μας, ως πολίτευμα του εκκλησιαστικού μας βίου, τότε έχουμε την αληθινή μας ελευθερία, την αληθινή ανάπαυσή μας μέσα στην αγάπη του Θεού. Ο άνθρωπος λοιπόν κρίνεται από τη στάση του απέναντι στον σταυρό του Χριστού, τη φιλία ή τη βλασφημία του.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο Σταυρός του Χριστού είναι το όπλο της σωτηρίας όλων των χριστιανών, αποτελεί το τρόπαιο και το καύχημά μας, που από φονικό όπλο έγινε σύνεργο ζωής. Γι’ αυτό κάθε πιστός τον φέρει επάνω του, στο λαιμό του, γι’ αυτό κάνουμε το σημείο του σταυρού, γι’ αυτό οι ιερείς μας ευλογούν με το σημείο του σταυρού στον αέρα, ή ακόμα στο σώμα και το μέτωπο. Γιατί ακριβώς μας υπενθυμίζει τον Κύριο μας και μάς προστατεύει από κάθε προσβολή και πειρασμό και μας αγιάζει, κάθε φορά που τον σχηματίζουμε επάνω μας με πίστη, επικαλούμενοι την βοήθεια και το έλεος του Θεού.
Ο άπειρος Θεός αγάπησε, εμάς τους διεφθαρμένους ανθρώπους, ενώ εμείς δεν έχουμε να παρουσιάσουμε τίποτε άξιο της αγάπης Του. Και έγινε άνθρωπος ο ίδιος ο Υιός του Θεού για να μας σώσει από την καταδυνάστευση του διαβόλου. Και υψώθηκε επάνω στο Σταυρό, για να μη χαθούμε στο αιώνιο σκοτάδι, αλλά να ζούμε μαζί Του αιωνίως τη δική Του πανευτυχή ζωή. Και μας δέχθηκε ως παιδιά Του, ως μέλη της Εκκλησίας Του, και μας τροφοδοτεί με τα άγια Μυστήρια, μας προσφέρει άφεση αμαρτιών, αγιασμό και σωτηρία ψυχής.
Η πορεία επομένως της σωτηρίας μας έχει σαν βασική προϋπόθεση την πίστη μας προς τον Ιησού Χριστό, που σταυρώθηκε για να μας λυτρώσει από την αμαρτία και αναστήθηκε για να μας ελκύσει στην αιώνιο ζωή, μαζί με τους αγγέλους και τους αγίους. Όταν λοιπόν στρέφουμε το βλέμμα μας στον Σταυρό, δεν βλέπουμε μόνο σταυρωμένη, καταδικασμένη και περιφρονημένη την ανθρώπινη φύση, αλλά την ανατολή της άπειρης αγάπης του Θεού που ταπεινώνεται, θυσιάζεται και πεθαίνει, για να υψωθεί, να ζήσει και να σωθεί ο άνθρωπος. Αμήν.
