Εκκλησία

Απόψε παρακαλούμε την Παναγία μητέρα μας να μας γλιτώσει από τις παγίδες

Απόψε παρακαλούμε την Παναγία μητέρα μας να μας γλιτώσει από τις παγίδες

Newsletter

   

«Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τῶν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λό­γον, δεξαμένη τήν νῦν προσφο­ράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καί τῆς μελλούσης λύ­τρω­σαι κολάσεως τούς σοί βοῶν­τας. Ἀλληλούια».

Πρός τήν πανύμνητο Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν Παναγία Παρ­θέ­νο, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἀπευ­θυν­θή­κα­με ἀπόψε καί πάλι, γιά νά τῆς ψάλλουμε τόν ὡραιότερο Ὕμνο πού ἔχει γραφεῖ γιά τή Χά­ρη της, γιά νά τῆς προσφέρουμε τά ἀνα­ρί­θμη­τα «χαῖ­ρε» τοῦ Ἀκαθί­στου Ὕ­μνου, ὡς ταπεινό δῶρο εὐ­λα­­βεί­ας καί σεβα­σμοῦ γιά τήν ἀνύ­στα­κτη μέριμνά της καί τή διαρκῆ με­σιτεία της.

Καί τώρα πού κλείνει ὁ κύκλος τῶν Χαιρετισμῶν της, τήν παρ­α­κα­­λοῦ­με νά δεχθεῖ τήν προσ­­φορά μας καί νά μᾶς δώσει τό ἀντίδωρο τῆς χάριτός της.

Τί τῆς ζητοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου;

Τῆς ζητοῦμε νά μᾶς προστα­τεύει καί νά μᾶς λυτρώνει ἀπό κά­θε συμ­φορά. Καί εἶναι πολλοί οἱ κίν­δυνοι πού ἐλλοχεύουν στή ζωή μας. Κίνδυνοι σωματικοί καί κίν­δυ­­­νοι ψυχικοί καί πνευματικοί. Κίν­δυνοι ἀπό ὁρατούς ἀλλά καί ἀπό ἀο­­ράτους ἐχθρούς.

Ἡ ζωή μας εἶ­ναι μία διάβαση «ἐν μέσῳ παγί­δων πολλῶν» πού συ­χνά δέν εἴμα­στε σέ θέση νά δια­κρίνουμε καί νά συνειδητο­ποιή­σουμε. Ἐν μέσῳ πα­γί­δων, τίς ὁποῖ­ες πολλές φορές δημιουρ­γοῦ­με ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιά τόν ἑαυτό μας, μέ τήν ἀπροσεξία μας, μέ τήν ἀδια­φορία μας, μέ τή νω­θρό­τητά μας, μέ τή ραθυμία μας. Ἐν μέσῳ πα­γίδων πολλῶν, πού ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας συγ­καλύ­πτει καί συ­σκο­τίζει, ὥστε νά μήν τίς δοῦμε καί νά πέσουμε, γιά νά θριαμβεύ­σει ἐκεῖνος καί νά χα­ρεῖ, γιατί μᾶς νίκησε. Ἀλλά καί ἐν μέσῳ πα­γί­δων πολ­λῶν, πού μπορεῖ νά δη­μι­­ουργεῖ ὁ κόσμος μέσα στόν ὁποῖο ζοῦμε καί ἡ ἀδυναμία τῆς ἀνθρω­πίνης μας φύσεως.

Ἀπό ὅλες αὐτές τίς παγίδες, πού μποροῦν νά μᾶς προκαλέσουν ἀνε­­πανόρθωτες συμφορές, παρα­κα­λοῦμε τήν Παναγία Μητέρα μας νά μᾶς λυτρώσει. Γιατί Ἐκείνη, ὡς στοργική μητέρα, μπορεῖ καί νά τίς διακρίνει καί νά τίς ἀποτρέψει. Μπορεῖ νά μᾶς πάρει ἀπό τό χέρι καί νά μᾶς τραβήξει μακριά τους. Μπορεῖ νά ἐπέμβει σωστικά καί νά μᾶς προστατεύσει.

Καί δέν εἶναι μόνο αὐτές οἱ προ­σω­ρινές συμφορές οἱ ὁποῖες μᾶς ἀπει­λοῦν καί ἀπό τίς ὁποῖες παρα­κα­λοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόξο νά μᾶς λυτρώσει. Εἶναι καί ἡ με­γαλύτερη καί μονιμότερη συμφο­ρά ἀπό τήν ὁποία κινδυνεύουμε. Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ συμ­φορά τῆς αἰωνίου κολάσεως. Εἶναι ἡ συμφορά νά χάσουμε τήν αἰώνιο ζωή καί τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καί νά στερηθοῦμε τά ἀγαθά πού ἑτοί­μασε «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» ὁ Κύριος.

Ἡ ἀπειλή τῆς αἰωνίου κολάσεως εἶναι, ἀσφαλῶς, ἡ πιό τρομακτική καί ἡ πιό φοβερή, καί εἶναι ἡ μόνη ἀπό τήν ὁποία πραγματικά μπορεῖ νά μᾶς σώσει ἡ Παναγία μας. Γιατί ἡ μεσιτεία της καί οἱ πρεσβεῖες γιά ὅσους τήν πα­ρακαλοῦν καί τῆς ζητοῦν νά με­σιτεύει γι᾽ αὐτούς, μποροῦν χω­ρίς ἀμφιβολία νά ἐπηρεάσουν τόν Δε­σπότη Χριστό, πού τείνει πά­ντο­τε εὐήκοο οὖς στίς παρα­κλήσεις τῆς Παναγίας Μητέρας του.

Μπορεῖ ὅμως ἡ Παναγία μας νά μᾶς σώσει ἀπό τόν κίνδυνο τῆς αἰ­ω­νίου κολάσεως καί γιά ἕνα ἀκό­μη λόγο, ἀδελφοί μου. Γιατί ἡ Πα­ναγία μας «εὗρε» ὄντως «χάριν παρά τῷ Θεῷ», εὗρε χάρη νά σώζει ὅποιους τήν ἀκολουθοῦν μέ πίστη καί ἀφο­­­σίωση. Ὅσους κρατοῦν στα­­θε­ρά τό ἱμάτιό της, ὅπως τά παι­διά τό ροῦχο τῆς μητέρας τους, καί δέν παρεκκλίνουν ἀπό κοντά της. Ὅσους ἀκοῦν τίς συμβουλές της καί τίς παροτρύνσεις της καί ἐμπι­στεύονται τή σωτηρία τους στή μη­­τρική της ἀγάπη. Ὅσους ἀγω­­νί­ζονται νά ἐναρμονίζουν τή ζωή τους μέ τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ὅπως ἔκανε καί ἡ ἴδια κατά τήν ἐπίγεια ζωή της.

Ἀδελφοί μου, ἀναθέτοντας ἀπό­ψε στή χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καί μητέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τά αἰτήματα τῶν ψυ­χῶν μας καί ἐμ­πιστευόμενοι στήν ἀγάπη της «τήν πᾶσαν ἐλπίδα» μας, ἄς τῆς δώσουμε τήν ὑπόσχε­ση ὅτι δέν θά παύσουμε ποτέ νά τῆς ἐκφράζουμε τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη μας μέ τήν ὑπακοή μας στόν Υἱό της καί δέν θά παύ­­σου­με ποτέ νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν ἱκετεύουμε ἐπα­ναλαμβά­νο­ντας τούς στίχους τοῦ ποιητοῦ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου: «Ὦ πανύ­μνη­τε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τῶν πάν­των Ἁγί­ων ἁγιώ­τατον Λό­­­­γον, δε­ξα­μέ­νη τήν νῦν προσφο­ράν, ἀπό πά­σης ρῦσαι συμ­φορᾶς ἅπαντας καί τῆς μελ­λούσης λύ­τρω­σαι κο­λά­σεως τούς σοί βοῶ­ν­τας. Ἀλλη­λούια».

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων