Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, Όσιος Σάββας της Βύσερα και Όσιος Γρηγόριος, ο Δομέστικος της Μ. Λαύρας, είναι οι αγιορείτες άγιοι που γιορτάζουν σήμερα Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2022.
Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης (†1360)
Ο όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, ο επονομαζόμενος «άγγελόφωνος» για την όντως αγγελική του φωνή, γεννήθηκε στο Δυρράχιο το 1270, στα χρόνια της βασιλείας των Κομνηνών.
Για την εξαίρετη φωνή του τον προσέλαβαν σε βασιλικό σχολείο μουσικής. Ήταν εξαίρετος και στο ήθος, γι’ αυτό ό βασιλιάς τον αγαπούσε υπερβολικά, καθώς και όλοι οι άρχοντες. Ο ίδιος όμως, από φόβο μήπως ή πρόσκαιρη δόξα του στερήσει την ουράνια αγαλλίαση, σχεδίαζε ν’ αναχωρήσει από τον κόσμο.
Κάποτε ό ηγούμενος της Λαύρας του Άθω επισκέφθηκε τον βασιλιά για αναγκαία υπόθεση. Η θέα του ηγουμένου και η κοσμιότητα του φούντωσαν στην καρδιά του νέου τον πόθο νια την αγγελική πολιτεία. Αδιαφορεί λοιπόν για τη βασιλική εύνοια, αλλάζει τα μεταξωτά ρούχα του με τρίχινα, παίρνει ένα ραβδί και ξεκινά για τη Λαύρα.
Όσιος Ρωμανός ο Μελωδός: Είδε όνειρο την Παναγία να του προσφέρει ένα βιβλίο
Ό θυρωρός της μονής τον ρωτάει:
Τί ζητάς και ποια τέχνη γνωρίζεις;
Κι εκείνος, κρύβοντας την πραγματική του τέχνη για να μην τον ανακαλύψει ό βασιλιάς, άπαντα:
Βοσκός είμαι και ποθώ να γίνω μοναχός.
Ο ηγούμενος τον δέχθηκε, τον δοκίμασε για λίγο καιρό καί αφού τον εκειρε μοναχό τον έστειλε στο βουνό να βόσκει τράγους. Έτσι ο όσιος πραγματοποίησε τον πόθο του και, εκτελώντας τη διακονία του, προσευχόταν συγχρόνως απερίσπαστος μέσα στην αγαπημένη του ησυχία.
Μια μέρα έβοσκε τους τράγους σ’ ένα ακρωτήριο. Κοίταξε δεξιά κι αριστερά, βεβαιώθηκε πώς δεν υπάρχει κανένας, και άρχισε να ψάλλει έναν ύμνο με περισσή τέχνη και κατάνυξη.
Κάποιος ασκητής εκεί κοντά άκουσε την ουράνια μελωδία και βγήκε απορημένος από τη σπηλιά του. Βλέπει τότε ένα εξαίσιο θέαμα: Οι τράγοι είχαν σταματήσει τη βοσκή και παρακολουθούσαν τον εξαίρετο ψάλτη.
Το γεγονός αυτό δεν άργησε να το μάθει ό ηγούμενος. Από τότε ό όσιος αξιοποίησε το σπάνιο χάρισμα του, ψάλλοντας στον δεξιό χορό του καθολικού της Λαύρας. Ήταν Σάββατο του Ακάθιστου και ο Κουκουζέλης, αφού έψαλε με επιμέλεια τα ιδιόμελα καί τον κανόνα της Θεοτόκου, αποκοιμήθηκε για λίγο από την κούραση, όρθιος στο στασίδι του. Βλέπει τότε μπροστά του την Υπεραγία Θεοτόκο και ακούει τη γλυκεία φωνή της:
Χαίρε Ιωάννη, παιδί μου. Ψάλλε μου και δεν θα σ’ εγκαταλείψω.
Και λέγοντας αυτά, του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα. Ξυπνά αμέσως ό όσιος και βλέπει γεμάτος χαρά στο δεξί του χέρι το φλουρί. Ευχαρίστησε τη Θεοτόκο για την εύνοια της καί το παρέδωσε στην εκκλησία. Το νόμισμα αυτό είχε θαυματουργική δύναμη και τελούσε μεγάλα θαύματα.
Από τότε ό όσιος Ιωάννης δεν έλειπε ποτέ από τον δεξιό χορό, ψάλλοντας με προθυμία και δοξολογώντας τον Κύριο και τη Μητέρα Του. Από τον πολύ κόπο και την ορθοστασία σάπισε το πόδι του κι έβγαζε μια δύσοσμη οσμή. Ή Παναγία όμως δεν τον εγκατέλειψε. Εμφανίζεται πάλι και του λέει:
Από τώρα θα είσαι υγιής.
Αμέσως ό όσιος θεραπεύθηκε και παρέμεινε υγιής μέχρι το τέλος της ζωής του. Προείδε μάλιστα τον θάνατο του, ζήτησε συγχώρηση απ’ όλους τους αδελφούς και εκοιμήθη οσιακά την 1η “Οκτωβρίου.
Όσιος Σάββας της Βύσερα (†1460)
Ήταν υιός άρχοντα του Κασίν και από μικρός ασκήτευε στα διάφορα μοναστήρια της περιοχής Τβερ Ρωσίας. Το 1397, οι μοναχοί της μονής του Σάββα τον διάλεξαν ηγούμενό τους. Την εποχή αυτή ο όσιος πήγε για μεγάλο διάστημα στον Άθωνα και ασχολήθηκε με τη νοερά προσευχή. Οι εντυπώσεις του από το Άγιον Όρος έμειναν αλησμόνητες στην ψυχή του.
Όταν επέστρεψε στη Ρωσία, έζησε κρυμμένος μέσα στα δάση του Νοβγκορόντ.
Μετά από μεγάλη άσκηση έλαβε χαρίσματα από τον Θεό, προοράσεως και θαυματουργίας. Ίδρυσε μονή, το 1418, παρά τον ποταμό Βύσερα, την οποία αφιέρωσε στην Ανάληψη του Κυρίου, και ανέβηκε σε στύλο, από τον οποίο κατέβαινε κάθε Κυριακή για να εκκλησιασθεί, να μεταλάβει και να διδάξει τα τέκνα του.
Προ της κοιμήσεώς του όρισε διαδόχους στη μονή του δύο οσίους υποτακτικούς του, τον Εφραίμ και τον Ανδρέα, που διακρινόταν για την ασκητικότητά τους. Τα τελευταία του λόγια προς την αδελφότητά του ήταν:
«Εις αυτά τα οποά με είδατε πως ησκήτευον και εβιαζόμην, και εσείς κάμετε ομοίως». Τάφηκε μεταξύ του ναού της μονής και του στύλου. Όταν το μοναστήρι κάηκε, καταστράφηκε ο στύλος του οσίου, αλλά ο τάφος του έμεινε άθικτος.
Μετά την κοίμησή του παρουσιάσθηκε σε αδελφούς, για να τους ενισχύσει και θεραπεύσει. Συγγραφέας του βίου του είναι ο αρχιεπίσκοπος Νοβγκορόντ Ιωνάς (†1470), με την ευλογία του οποίου αγιογραφήθηκε η εικόνα του οσίου και συντάχθηκε η ακολουθία του. Η αναγνώρισή του ως αγίου έγινε το 1549. τα τίμια λείψανά του τιμόνταν μέχρι των αρχών του 20ου αιώνος στον μοναστηριακό ναό της Αναλήψεως.
Η μνήμη του τιμάται την 1η Οκτωβρίου.
Όσιος Γρηγόριος, ο Δομέστικος της Μ. Λαύρας (†1405)
Ήταν σύγχρονος του οσίου Ιωάννου του Κουκουζέλη, ψάλτης άριστος, καλλίφωνος και ευλαβέστατος, δομέστικος στη Μεγίστη Λαύρα. Αξιώθηκε να λάβει ιδιοχείρως από τη Θεοτόκο χρυσό νόμισμα, όταν την παραμονή της εορτής των Θεοφανείων, αντί για το «Άξιόν εστιν», έψαλε το «Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη».
Του είπε η Θεοτόκος:
«Δέξαι σου το ψαλτικόν, ω Δομέστικε, και ευχαριστώ σοι πολλά». Το νόμισμα αφιερώθηκε στην εικόνα της δωρήτριας.
Συνεορτάζεται με τον όσιο Ιωάννη τον Κουκουζέλη την 1η Οκτωβρίου. Συμπλήρωσε την ακολουθία τους ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, που βρίσκεται χειρόγραφη στη Μ. Λαύρα και πρόσφατα τυπώθηκε. Η τιμία κάρα του φυλάγεται στη μονή του.
Πηγή: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, Μοναχού Μωυσέως, Αγιορείτου
Από agioritikesmnimes
