Η Ελλάδα στην τρέχουσα κρίση με την Τουρκία –για πολλοστή φορά σε θέματα εθνικής ασφάλειας τα τελευταία χρόνια– βρίσκεται από την πλευρά του διεθνούς δικαίου.
Όμως, η κατοχύρωση των συμφερόντων της καθίσταται δύσκολη εξαιτίας δικών της λαθών, ή παραλείψεων και της μεθοδικής στρατηγικής της Άγκυρας.
Η δυσάρεστη πτυχή είναι ότι το Μαξίμου καθυστέρησε να αναπτύξει την αναγκαία στρατηγική από τις 5 Νοεμβρίου, όταν υπήρχαν ασφαλείς και συγκεκριμένες πληροφορίες για κοινή κίνηση Τουρκίας-Λιβύης σε συντομότατο χρόνο. Υπήρχαν και δύο κρίσιμα ορόσημα: Πρώτον, στις 13 Νοεμβρίου, όταν κατατέθηκε η τουρκική διακοίνωση στον ΟΗΕ χωρίς δημοσιότητα. Δεύτερον, στις 27 Νοεμβρίου, όταν το ζήτημα έλαβε τις γνωστές διαστάσεις.
Έκτοτε, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του κινούνται ταχέως, ώστε να καλυφθούν τα μειονεκτήματα του απολεσθέντος χρόνου και της χαμένης διπλωματικής απόστασης. Την ίδια στιγμή το υπουργείο Εξωτερικών υπερβάλλει εαυτόν, αφενός σε επίπεδο χειρισμών, αφετέρου σε επίπεδο νομικών πρωτοβουλιών. Το δε υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τα Γενικά Επιτελεία αντιμετώπισαν αρκετά από τα κενά που είχαν προκληθεί, λόγω της μη εκτέλεσης εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η τελευταία αγορά F-16 έγινε το 2005 και το πρόγραμμα πυραυλάκατων παρουσιάζει καθυστερήσεις από το 2008 ως σήμερα και λόγω της οικονομικής κρίσης.
Δεν χωρούν ωραιοποιήσεις…
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
Τάρκας Αλέξανδρος
