Η Τουρκία όχι απλώς έχει εντείνει την επεκτατική πίεση που παραδοσιακά ασκεί στον Ελληνισμό, αλλά έχει “ανεβεί πίστα”.
Ο τουρκικός επεκτατισμός έχει πραγματοποιήσει ποιοτικό άλμα κατά τρόπο που μπορεί να εκληφθεί ως προετοιμασία του εδάφους για να δημιουργήσει επεκτατικό τετελεσμένο. Τη διαπίστωση έχω κάνει επανειλημμένως εδώ και πολύ καιρό.
Η κυρίαρχη ερμηνεία στην Αθήνα είναι ότι η Τουρκία πιέζει την Ελλάδα για να την υποχρεώσει να διαπραγματευθεί διμερώς τα υφιστάμενα προβλήματα. Η ανωτέρω ερμηνεία δεν είναι γενικά λανθασμένη, αλλά αν δεν διευκρινισθεί μπορεί να οδηγήσει σε απολύτως λανθασμένα συμπεράσματα. Κι αυτό, επειδή η κυρίαρχη σχολή σκέψης στα κέντρα αποφάσεων και επιρροής στην Αθήνα ισχυρίζεται ότι όλα αυτά τα χρόνια οι Τούρκοι προσθέτουν μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις και κλιμακώνουν τις επιθετικές πιέσεις τους, επειδή η Ελλάδα είναι υποτίθεται απρόθυμη να διαπραγματευθεί μαζί τους ένα συμβιβασμό.
Ποιο άραγε είναι το περιεχόμενο ενός τέτοιου συμβιβασμού; Το ερώτημα αυτό συνήθως απαντάται με γενικολογίες. Και εάν κάποιος επιμείνει, η απάντηση που θα λάβει από τη συγκεκριμένη σχολή σκέψης είναι πως οι Τούρκοι δεν έχουν εδαφικές διεκδικήσεις. Θέλουν μόνο η Ελλάδα να μην επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, να περιορίσει τον εναέριο χώρο της από τα 10 στα έξι μίλια και να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο όχι με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, αλλά με ένα κριτήριο που θα λαμβάνει περισσότερο υπόψη τον χερσαίο όγκο της. Όπως είπε και ο Κοτζιάς να μην είμαστε μοναχοφάηδες!….
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
slpress.gr
