Η τουρκική επιθετικότητα εναντίον Ελλάδας και Κύπρου διαρκώς κλιμακώνεται τα τελευταία χρόνια. Μέχρι πρόσφατα και ενόψει της ευρωενταξιακής πορείας της Τουρκίας, προβαλλόταν αρκετά η άποψη ότι η Τουρκία είναι δυνατόν να αλλάξει και να γίνει ένας φιλικός γείτονας που θα σέβεται το διεθνές δίκαιο. Σήμερα η προοπτική ένταξης (αν πραγματικά υπήρξε ποτέ), έχει πλέον εγκαταλειφθεί.
Σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν υποστηρίζει ότι η μεταμόρφωση της Τουρκίας είναι πλέον εφικτή. Και κυρίως, κανείς δεν μπορεί πια να αγνοεί την άμεση τουρκική απειλή για τον Ελληνισμό. Ως μόνη λύση για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της χώρας και την προάσπιση της ειρήνης προβάλλει πλέον μόνο η αποτροπή. Το μέγα ερώτημα, βέβαια, είναι αν και πώς προετοιμάζεται η χώρα απέναντι σε αυτήν την απειλή.
Δυστυχώς, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου συνολικά δεν έχει κάνει παρά ελάχιστα και αποσπασματικά προς την κατεύθυνση της αποτροπής, παρά τα τεράστια ποσά που έχουν ξοδευτεί με θυσίες των Ελλήνων και παρά το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεών μας. Τουναντίον, είναι βασική υπεύθυνη για την απίσχναση της βασικής προϋπόθεσης της Εθνικής Άμυνας, που είναι το συλλογικό, εθνικό και αγωνιστικό, φρόνημα του λαού.
Τα τελευταία 40 χρόνια υπήρξε μια συστηματική υποχώρηση της συλλογικής, κοινωνικής και εθνικής μας συνείδησης. Πάψαμε να ασχολούμαστε με το τι πραγματικά γίνεται στην πολιτική καθημερινά και προς τα που οδηγείται η χώρα. Οι πλείστοι ασχολούμασταν με την προσωπική μας άνοδο, τον πλουτισμό μας, την επαγγελματική μας καταξίωση, ή έστω την επιβίωσή μας.
Η άμβλυνση της εθνικής συνείδησης…
Η συνέχεια του άρθρου στο slpress.gr (Πατήστε εδώ)
orthodoxia.online
