Δουλειά σου δεν είναι να κρίνεις, αλλά η προσευχή να ανθίσει στην σιωπή σου μπροστά στην αγάπη σου για τον άλλον..
Αυτό που εμείς χαρακτηρίζουμε κακό, άσχημο, ή αμαρτωλό σε ένα παιδί στην ουσία είναι ένα βέλος επάνω από το κεφάλι του για να το προσέξουμε. Κάποιες φορές είναι ένα τραύμα, μια αιμορραγία που φωνάζει για γιατρό και θεραπεία αλλά δεν ξέρει τον τρόπο να το εκφράσει. H κακή συμπεριφορά είναι μια κραυγή από τραύμα.
Πολλές φορές κατηγορούμε τους ανθρώπους, αλλά αν μπορούσαμε να μπούμε μέσα στις σκέψεις τους, ίσως θα κάναμε και υπόκλιση σε αυτά που περνάνε. Βλέπουμε και κρίνουμε τον άλλον από το 0.0000001% που γνωρίζουμε γι’ αυτόν, πράγμα που δεν είναι υγιές διότι πολλές φορές μια ιδιαίτερη συμπεριφορά οφείλεται σε τραύματα.
Το κακό και η αμαρτία δεν «ΕΙΝΑΙ» αλλά «ΓΙΝΕΤΑΙ». Όπως το σκοτάδι είναι η απουσία φωτός.Είναι επιλογή! Πώς όμως θα μισήσουμε την αμαρτία όπως λένε και οι Άγιοι Πατέρες ; Όταν αντιληφθούμε βαθιά μέσα μας ότι μας κόβει τη σχέση με τον Χριστό. Όταν βιώσουμε αυτή την αποξένωση και την απομάκρυνση από την όντως ζωή.
Τη στιγμή λοιπόν που νιώθεις τον χωρισμό και αντιλαμβάνεσαι βαθιά την προσωπική σου ευθύνη αρχίζει να σχηματίζεται το σκαλοπάτι για τον ουρανό. Μας κολάζει η αναισθησία μας, ότι δεν νιώθουμε…..
Ο αμαρτωλός δεν είναι κακός άνθρωπος αλλά ορφανός και άρρωστος. Θεραπεύεται μόλις γνωρίσει πατέρα και γιατρό. Στην ουσία αυτό που λέμε κακό παιδί είναι ένα παιδί τραυματισμένο, άρρωστο, και ζαλισμένο. Δεν θέλει φωνές και αποξένωση αλλά αγάπη και αγκαλιά. Την αγκαλιά και την αγάπη του Κύριου, που όχι μόνο παρηγορεί αλλά μεταμορφώνει και θεραπεύει πληγές. Αυτή η αγάπη δεν γνωρίζει θάνατο και δίνει στον αγαπώντα νοηματοδότηση στην ζωή του. Βρίσκει ο άνθρωπος τον προσανατολισμό που του λείπει και αυτός ο προορισμός είναι ο Ουρανός.
Μην χαρακτηρίζεις λοιπόν, το μπαούλο από την εξωτερική εμφάνιση διότι μέσα ίσως κρύβει και θησαυρούς…
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Iερά Μητρόπολη Λήμνου
