Ἀπὸ τὶς κορυφαῖες στιγμές τοῦ ἱερατικοῦ μας βίου, ἀπὸ τὶς πλέον συγκινητικὲς ποὺ σφραγίζουν πραγματικὰ τὴν ὅλη μας ποιμαντικὴ διαδρομή, εἶναι κι αὐτὴ τῆς εἰσόδου μας στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κι εἶναι ὄντως μιὰ εὐλογημένη καὶ θεοφώτιστη εὐκαιρία, μέσα στὴν ἐτήσια πορεία μας, γιὰ νὰ βροῦμε ξανὰ τὴν ἄκρη τοῦ νήματος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τὸ Θεό καὶ νὰ Τὸν ξαναβάλουμε στὴν καθημερινότητά μας. «Κύριον, πλέον καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς» μας, δηλαδή.