Πρέπει νὰ μάθεις νὰ κάνεις ὑπομονή. Ὄχι ἁπλῶς νὰ λὲς τὴ λέξη αὐτὴ στοὺς ἄλλους, «κᾶνε ὑπομονή», οὔτε μόνο νὰ τὴ διαβάζεις σὲ βιβλία κι ὁμιλίες, ἀλλὰ νὰ ‘ναι κυρίως τὸ προσωπικό σου βίωμα, τὸ χαρακτηριστικό σου.
Ἀξίζει γιὰ μερικὰ πράγματα νὰ περιμένεις. Εἶναι ἀνάγκη νὰ περιμένεις. Ἐργάζεται ὁ Θεός. Μόνο ποὺ ἔχει τοὺς δικούς του ρυθμοὺς. Ὁ Θεὸς ἐργάζεται πολὺ ὑπομονετικά. Κι ἡ φύση τὸ ἴδιο κάνει. Ἕνα λουλουδάκι θ’ ἀνθίσει ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα του. Δὲς ἀκόμα τὴν ἀλλαγὴ τῶν ἐποχῶν. Παρατήρησε ἐπίσης πῶς μεγαλώνει τὸ σῶμα μας.
Ὅλα αὐτὰ ἀλλάζουν, ἀλλὰ σὲ πολὺ διαφορετικοὺς ρυθμοὺς ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔχει συνηθίσει ἡ τρελὴ κοινωνία μας. Αὐτὸ τὸ τρέξιμο, αὐτὸς ὁ πανικὸς ἡ ταραχὴ ποὺ μᾶς κάνει ὅλους τόσο πολὺ βιαστικούς, ἀφήνουν τὸν Θεὸ ἀμέτοχο. Ὁ Θεὸς δὲν μπαίνει σ’ αὐτοὺς τοὺς τρελοὺς ρυθμούς μας. Κινεῖται στοὺς ρυθμούς τῆς δικῆς του ἀγάπης καὶ τῆς δικῆς του ὑπομονῆς. Ὁ Κύριος δὲν ἔχει ἄγχος, ὁ Κύριος κινεῖται ἤρεμα.
Μάθε τὸ κι ἐσύ. Ὅλα νὰ γίνονται ἤρεμα. Ἠρέμησε καὶ μάθε νὰ περιμένεις καὶ νὰ μὴ βιάζεσαι. Μάθε στὴ ζωή σου, νὰ μὴ θὲς νὰ μπαίνει ὁ Θεὸς στὸ δικό σου ἄγχος ἄλλωστε νὰ ἀγχώνεις ἀκόμα καὶ τὸ Θεό, ἀλλὰ προσπάθησε ἐσὺ νὰ μπαίνεις στὸ κλίμα τοῦ Θεοῦ. Στὸ κλίμα ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀπαντοχῆς, τῆς ἠρεμίας, ὥστε νὰ μοιάζεις ἐσὺ στὸ Θεὸ κι ὄχι αὐτὸς σὲ σένα.
Ἡ προσευχὴ θὰ σοὺ χαρίσει αὐτὸ το δῶρο. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τὸ νιώσεις. Ἂν θές, κᾶνε προσευχὴ νὰ τὸ καταλάβω κι ἐγὼ αὐτὸ καὶ νὰ τὸ ζήσω. Δὲν μπαίνει ὁ Θεὸς στὸν τρελὸ ρυθμό μας. Κι εὐτυχῶς. Διότι αὐτὸ ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς εἶναι κάτι σπασμωδικὸ κι ἀρρωστημένο. Πῶς ἀλλιῶς νὰ ὀνομάσεις αὐτὸ τὸ τρεχαλητὸ ποὺ μᾶς πιάνει.
Ὁ Κύριος ὅμως ἔχει τὸ δικό του ρυθμό. Δὲν εἶναι σὰν κι ἐμᾶς. Ἐργάζεται, ἀλλὰ ὄχι ὅπως θέλουμε ἐμεῖς. Ἐμεῖς θέλουμε ἐδῶ καὶ τώρα. Κι ὁ Θεὸς μᾶς λέει:
«Γιατί δὲν κοιτᾶτε νὰ διδαχτεῖτε ἀπ’ τὸν ἑαυτό σας; Γιατί δὲν κοιτᾶτε τὴν κατασκευή σας, τὴ φύση σας, ὥστε νὰ κατανοήσετε πῶς σᾶς ἔχω πλάσει; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι σᾶς ἔχω δώσει ἀφορμὲς νὰ θυμάστε τὴν ὑπομονή; Πότε ἔμεινες ἔγκυος; Πρὶν μῆνες. Καὶ πότε θὰ γεννήσεις τὸ παιδάκι σου; Μετὰ ἀπὸ ἐννέα μῆνες. Γιατί; Ἐφόσον τὸ παιδί σου αὐτὸ ὑπάρχει μέσα ἀπὸ τὴν ἴδια στιγμὴ τῆς σύλληψης, γιατί δὲν γεννιέται τὴν ἄλλη μέρα; Δὲ θὰ μποροῦσα Ἐγώ, ὁ Θεὸς νὰ κάνω τὸ παιδὶ νὰ γεννιέται τὴν ἄλλη μέρα; Ναί, ἀλλὰ σὲ διδάσκω καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἐσένα ποὺ θὰ γίνεις μάνα, νὰ περιμένεις. Καὶ ἐσένα ποὺ θὰ γίνεις πατέρας, ἐπίσης. Νὰ περιμένεις κι ἐσύ». Μαθαίνεις τὴν ὑπομονή.
Ἀπόσπασμα ἀπ’ τὸ βιβλίο τοῦ π.Ἀνδρέα Κονάνου “Ἀγάπη γιὰ πάντα”
