Το φως της δημοσιότητας είδαν πρόσφατα κάποιες φωτογραφίες επωνύμων που στο τέλος εκδήλωσης σχηματίζουν την λεγόμενη Τεκτονική άλυσο.
Ο τεκτονισμός για την Εκκλησία αποτελεί αιρετική δοξασία, όπως φαίνεται στα παρακάτω.
Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».
| Είδη μνημείου
ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ. 1).
ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασωνία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας.
Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17).
IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674).
Ας δούμε όμως τι είναι η Τεκτονική άλυσος σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν οι ίδιοι οι Τέκτονες
Ψυχουργία είναι η επιστήμη εκείνη με την οποία είναι δυνατόν να χειρισθούμε ενσυνείδητα τις εσωτερικές μας ψυχικές δυνάμεις, κατευθύνοντας αυτές με τη βοήθεια τών τριών δυναμικών Ιδιοτήτων τού Πνεύματος, δηλαδή τής Φαντασίας, τής Βουλήσεως και τής Πίστεως. Χάρις στην παντοδύναμη ανθρώπινη θέληση, που διεγείρεται από την φαντασία και ενεργοποιείται από την Πίστη διά μέσου τής Ισχύος, η ζωικότης-αιθερικότης, δηλαδή το ζωτικό μας σώμα, η λεγόμενη αιθερική κατάσταση, σε συνεργασία με το ψυχικό μας σώμα ( ψυχική κατάσταση ), κατευθύνονται με τρόπο για την επίτευξη θαυμάσιων φαινομένων, όπως θεραπείες ατόμων, ηθική βοήθεια προς την ανθρωπότητα κ.λ.π. ( « ο πιστεύων εις εμέ τα έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει » – Ιωάννης κεφ. 14 : 12 και « Εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι » – Μάρκος κεφ. θ’ 17 : 31 ). « Εἰ ἔχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ελέγετε ἂν τῇ συκαμίνῳ ταύτῃ, ἐκριζώθητι καὶ φυτεύθητι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶυπήκουσεν ἂν ὑμῖν » – Λουκάς κεφ. 17 : 6 ).
Η άσκηση τής δυναμικής τής Βουλήσεως, τής Φαντασίας και τής Πίστεως επιτυγχάνεται με τις πρακτικές τής συγκεντρώσεως (Coagula), ενώ η εκτίναξη τής δυναμοποιημένης με αυτόν τον τρόπο θέλησης για ένα ορισμένο σκοπό ( Solve * ), επιτυγχάνεται διά τού σχηματισμού αλύσου.
Η συγκέντρωση γίνεται διά της απομονώσεως, η δε διασπορά διά τής Μυητικής ή ενωτικής αλύσου. Τι όμως σημαίνει Μυητική άλυσος ; Το να σχηματίσουμε μία « Μυητική Άλυσο » σημαίνει να δημιουργήσουμε ένα μαγνητικό ρεύμα, το οποίο γίνεται τόσον ισχυρότερο όσον η άλυσος είναι σε πιο μεγαλύτερη ένταση. Σημαίνει ακόμη την γέννηση ενός ρεύματος ιδεών, το οποίο παρέχει την πίστη και παρασύρει ένα αριθμό θελήσεων μέσα σε δεδομένο κύκλο εκδηλώσεων, μέσω πράξεων.
Η ισχύς τού νόμου τής μαγνητικής αλυσίδας στηρίζεται στο παλαιό γνωμικό, « η ισχύς εν τη ενώσει ». Εάν ένα πρόσωπο, αντί να επαφεθεί μόνο στις δικές του δυνάμεις, εισέλθει είτε υλικά είτε νοερά σε μια πνευματική κοινωνία, της οποίας οι ιδέες εναρμονίζονται προς τις προσπάθειές του, η δύναμη τού προσώπου αυτού θα αυξηθεί με την δύναμη ολόκληρης τής ομάδος. Ο συν δυασμός τών κοινών προσπαθειών, προξενεί γένεση σε ένα μαγνητικό ρεύμα, πολλές φορές εικονιζόμενο με ένα έμβλημα, σε μια συλλεκτική ψυχή, δηλ. σε μια ομαδική μορφή σκέψεως – επιθυμίας που αποκαλούμε « Εγρηγορός ».
Η Ισχύς τού Εγρηγορώτος αυτού είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο ο αριθμός και η πίστη τών μελών και όσο η αρχαιότητα τού εν λόγω κύκλου είναι μεγαλύτερη. Η εκτέλεση τού σημείου τού σταυρού † αρκούσε, ιδίως κατά τους πρώτους αιώνες όπου η πίστη ήταν πολύ μεγάλη, για να επιτελέσει θαύματα και να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό προσύλητων στις τάξεις τής Χριστιανοσύνης.
Το άνοιγμα και το κλείσιμο λοιπόν τών εργασιών τής Στοάς κάθε άλλο, παρά μια τυπική και άνευ ουσίας πρακτική είναι. Και όσο τα άτομα είναι πιο συγκεντρωμένα τόσον καλύτερο αποτέλεσμα έχει στην ενδυνάμωση και συντήρηση τού Εγρηγορώτος τού Τάγματος, έμβλημα τού οποίου είναι ο Γνώμονας και ο Διαβήτης, και που σαν στόχο έχει την ενδυνάμωση τής πίστεως τών μελών για το κοινό έργο αλλά και την προστασία στο αόρατο από ξένες επιβουλές και επεμβάσεις.
Το Εγρηγορός λοιπόν το οποίο είναι μια ζώσα οντότητα, η οποία πλάθεται εκ μέρους δημιουργικής σκέψεως, διατρέφεται από αυτήν και διατηρείται στην ζωή από την αρχική σκέψη τών οπαδών. Το Εγρηγορός « θνήσκει » ή καλύτερα αποσύρεται – αδρανοποιείται όταν παύσει να τρέφεται και όταν κάθε κίνηση σταματά. Επ’ αυτού εδράζεται το μυστικό τών πολιτικών, θρησκευτικών και εσωτερικών κινήσεων, οι οποίες επί αιώνες μετά την πρώτη ώθηση, εξακολουθούν να ζούν.
Η τεκτονική άλυσος λοιπόν δεν είναι απλά ένας ακόμη συμβολισμός τών δεσμών τής αδελφικής αγάπης αλλά αποτελεί ισχυρότατη πηγή συγκεντρώσεως, ενισχύσεως και εκπομπής σκέψεων για το Καλό .Για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να γίνεται γύρω από το Μωσαϊκό δάπεδο όπου θεωρείται συμβολικά ότι κυκλοφορούν τα ρεύματα τής Παγκοσμίου Ψυχής, και να γίνεται σωστό δέσιμο τών χεριών. Άλλωστε γιά ποιόν λόγο δίνουμε τα χέρια σε χειραψία αν δε μεταβιβάζουμε κάτι ο ένας στον άλλον με τον τρόπο αυτόν ; ΠΗΓΗ: tektonismos.net……
Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού;
Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασονία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν” καινής κτίσης” (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).
Με αποσπάσματα από “Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Τεκτονισμός – πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ “
orthodoxia.online
