Γιατί δαιμονίζονται οι άνθρωποι και πως είναι δυνατόν ο πονηρός δαίμονας να μην εκδιώκεται άμεσα εφόσον υπάρχει επαφή του ασθενή – δαιμονιζομένου με τα Μυστήρια της Εκκλησίας δηλαδή με τον Χριστό Τον Ίδιο;
Advertisements
Απαντήσεις δίνει ο μακαριστός εξορκιστής Αρχ. Σάββας Αχιλλέως:
– «Όπως και όσα αν σου περιγράψω – ομολογεί το πνεύμα το ακάθαρτον – είναι αδύνατον να συλλάβεις τι υποφέρομε εμείς οι δαίμονες, όταν αυτή η φωτιά συναντηθεί με μας μέσα του (εννοεί ό πονηρός διάβολος μέσα στον ασθενή και οχλούμενο υπό των ακαθάρτων πνευμάτων).
Αν ανάψουν όλα τα πετρέλαια της Αραβίας και όλα τα πετρέλαια της οικουμένης, δεν φθάνουν την φωτιά, που μας κατακαίγει όταν Κοινωνεί αυτός…(εννοεί ό δαίμονας το δαιμονισμένο άτομο)».
Η μυστηριώδης «ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ» του Θεού μετά του διαβόλου μέσα εις τον ασθενή είναι μέγα πρόβλημα.
Ποια η σχέση μεταξύ φωτός και σκότους; Θεού και Βελίαρ;
Και όμως! Παραδόξως ό Πανάγαθος Θεός, εις τα περιστατικά αυτά, εκδηλώνει την άμετρον ιδιότητα της ΥΠΟΜΟΝΗΣ απέναντι του δαίμονος.
Όπως όταν ό άνθρωπος διαπράττει το μεγαλύτερον έγκλημα της αμαρτίας. Και τότε εφαρμόζεται δια τον αμαρτωλό άνθρωπο η Μακροθυμία του Θεού.
Διότι αποσκοπεί ό Θεός εις την σωτηρίαν του ανθρώπου και όχι στην απώλειά του.
Στην περίπτωσιν του δαιμονισμένου ανθρώπου, οποιοσδήποτε και αν είναι, αναμένει την μετάνοιάν του.
Και όταν ή μετάνοια είναι ειλικρινής, τότε εξαφανίζεται ό διάβολος.
Εάν ό Θεός εξεδίωκε αυτομάτως με την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας τον διάβολο, έκαστος θα αμάρτανε ασυστόλως και θα διελογίζετο: «Και αν έλθει ό διάβολος μέσα μου, εγώ θα Κοινωνήσω και αμέσως θα φύγει!».
Κατ’ αυτόν τον τρόπον όμως, ουδείς δαιμονισμένος θα υπήρχε και θα υπερεπερίσσευεν η αμαρτία.
Ό φόβος της καταλήψεως υπό του διαβόλου είναι ένας λόγος αποφυγής της αμαρτίας.
Μαγεία – Δαιμονισμός και Απολύτρωση – Tου Αρχιμανδρίτου και Εξορκιστού Πατρός Σάββα Αχιλλέως
Κάνε το σχόλιο σου