«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία δεν μεν’ η ελαχίστη αμφιβολία», αρχίζει ο Καβάφης την “Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.”. Και μάλλον αποτελεί κοινό τόπο. Το “σύστημα-χώρα” κινείται υφιστάμενο και ετεροκαθορίζομενο, ιδίως στο επίπεδο της άρχουσας κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ελίτ.
Αποτυπώνει σημεία της καχεξίας του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία, όπως τα αναλύει ο Παναγιώτης Κονδύλης στην ελληνική εισαγωγή του βιβλίου του “Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού” (Θεμέλιο), σε μια μεταβατική στιγμή της εξέλιξης του προβληματισμού του σπουδαίου αυτού στοχαστή, όπως επισημαίνει ο Γιώργος Καραμπελιάς στο βιβλίο του “Παναγιώτης Κονδύλης: Μια διαδρομή” ( Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2018).
Σε εθνικούς κοινωνικούς σχηματισμούς, κυρίαρχους-κυριαρχούμενους, όπως ο ελληνικός, με έντονους κινητοποιητικούς μύθους, λέξεις, σύμβολα, φαντασιακές θεσμίσεις, προϊόντα συλλογικής αυτοκατανόησης ενός επώδυνου εθνικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, κρίσιμο στοιχείο είναι ο πολιτισμός, η ιστορία του και η αίσθηση της ιδιομορφίας του, μέσα στη διεθνική κίνηση.
Για αυτό η διαχείριση και η νοηματοδότηση αυτών, σε μια εποχή μεγάλης κινητικότητας και επανακαθορισμού σχέσεων και ταυτοτήτων, βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπάλης “των πάνω” με “τους κάτω”. Ας δούμε μερικές εκδηλώσεις-στιγμές αυτής της κατάστασης από την επικαιρότητα, της τάσης επαναθεώρησης της ιστορίας “από τα πάνω”, γεγονότων και ερμηνειών.
Τα μηνύματα της σημερινής Προέδρου
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ slpress.gr